Alle inzendingen over Als ik je weer zie

Ik kijk naar buiten Het is prachtig weer Zie hoe schitterend de regen valt…

Maar jij en ik weten allebei Wat we bedoelen, wat jij, dus Ma, ik steek weer kaarsjes bij je aan Zo dat ik je ogen weer zie glinsteren.…

De dood, jouw dood, verlossing, maar de pijn, we zullen je onthouden, denken aan en houden van, voor altijd tot aan de dag, de dag dat ik je weer zie.…

Hier hoef ik niet te wachten tot ik jou weer zie. Met gesloten ogen ben je dicht bij mij. Maar ik voel me bedrogen, want daar blijft het bij.…

Het leven is te klein voor dit groot mysterie Ik bedenk me hoe het zit Elke keer dat ik besta Boven de wonderen die ik weer zie Als ik ten onder ga…

In een ommezien kon ik nog omzien om toch net te zien dat jouw ogen in een oogwenk keken in de mijne maar nu laten ze me niet meer los tot ik ze weer zie al is het slechts een ogenblik…

bruisender nu, zoals je het licht bezingt alsof je de komende lente reeds proeft en ook ik me steeds vrolijker voel als ik je weer zie en beluister met wat kruimels je liedje begroet…

Maar wend je ze af, dan jengel ik net zo lang tot ik ze weer zie en de zonsverduistering voorbij is, het Eeuwig Licht weer schijnt.…

Onaanraakbaar ben je In een waas die je af En toe aan het oog onttrekt Dan ben je er niet, En dan weer wel - Ik hou me vast Aan dat ene, Dat ene moment Dat ik je weer zie, Je verdwijnt maar Neemt geen afscheid Je gaat zonder opzet Om weg te blijven…

Als alles ondoorzichtig Geworden is, als alle Lijnen die tot voor kort Nog zichtbaar waren Zijn vervaagd en niets Meer zich aftekent dan Louter teloorgang Is daar op eens die Schitt'rend zwartbruine kop Die je op mijn schoot legt Met ogen die van amber lijken En die zo veel leven uitstralen Dat ook ik opeens het leven weer zie…

Wanneer ik je weer zie Bekend gezicht Door de straten verlicht En ik lichtjes in je ogen zie Schreeuw ik om hulp Een kleine angst Verborgen binnen in mij Om je zo gelukkig te zien Een heel klein beetje hoop, Van de tijden van weleer, wanneer je Zachtjes langs me heen sluipt Onze kleding van de regen druipt Of is het maar verdriet…

en toch moet ik die traan laten lopen, als ik je weer zie. dan stromen echt de tranen over mijn gezicht, want als je in het echt zegt dat je van me houdt, het nog veel liever klinkt.…

Weer zie ik mij als kind van acht op straat Staan zeulen met twee dozen vol met kleren Om die in vrachtauto’s te deponeren, Die gingen daarna richting Ooltgensplaat. Wat men toen zei had niks van doen met dreigen; “Die Zeeuwen kunnen nu de kleren krijgen”.…

Mijn hoofd bouwt muren Buiten mijn weet om Mijn hoofd slaapt nooit Ik wil het niet aanzien Maar Slaap laat niet toe Totdat Schaduw mij toelacht En ik mijn metgezel weer zie Onverschrokken, immer eerlijk Duisternis luidt zijn naam…

Steeds weer, wanneer je denkt 't Zien zitten, doe 'k niet meer Schijnt toch, God weet vanwaar het komt, Dat kleine lichtpunt weer. Zie ik een glimlach?…

comisch, is het niet, dat telkens als ik jou weer zie rampspoed en ellende volgen, pijn en verdriet de weg naar het hart zoeken en dat vele jaren lang dan aan het einde van de reis in de winter des levens en dan zal ik naar u komen maar niet langer als vijand, maar dan zal ik u als vriend omarmen…

En weer kijk je moeilijk En weer zucht je flink En weer zie ik je denken Ik wil niet dat ik zink Het is zó ingewikkeld Je voelt je zo alleen Je glijdt weg in donker water als een grote zware steen Ik zag ergens nog een glimlach totdat ook die verdween want je kijkt weer moeilijk want je zucht weer diep en je ziet me denken…

Het is zo moeilijk om te zien hoe je langzaamaan verdwijnt terwijl je toch aanwezig blijft ik zie je angstige onzekerheid de hulpeloosheid van vergeten jouw lege ogen niet meer weten het verliezen in en van jezelf en telkens als ik jou weer zie ben je een stukje verder weg schrijnt de pijn opnieuw vaarwel in het langste afscheid dat…

nog weer een glimp Van je op kan vangen van hoe je was, Toen het leven je nog omarmde, Zielsblij zal ik zijn als ik je Even weer zie, zodat ik over jou gerust Kan zijn, ook al ben je niet meer Dan een schim van jezelf…

elke keer als ik het weer zie stralen en het een knipoog geeft naar ons op aard dan weten we weer dat het goed is en 't blijft voor altijd in ons hart bewaard.…

misschien was het alleen een klein verwijt dat ze me maakte maar het voelde echt als ruzie en toen ze wegfietste wachtte ik tot ze omkeek en nog even zou zwaaien en gelukkig deed ze dat al was het maar om de liefde te bewaren maar ik twijfel en wacht tot ik haar weer zie ik zal vragen of ze boos is en zij zal ja zeggen of…

Maar als ik dan weer zie hoe velen lijden, al het leed dat wordt aangericht, een geloof dat wordt verplicht, dan ben ik blij dat ik me ervan kon bevrijden.…

als ik je weer zie maken we een praatje dat stemt me altijd blij want weet je ik herken mezelf in jou dat blijft me altijd bij in ons samenzijn delen we geluk en leed en ben ik even niet alleen waarmee ik wilde zeggen je bent een prettig mens we komen overeen…

Steeds weer zie ik die donkere oogjes En die mooie wijze blik Donkere kijkers onder wenkbrauwboogjes Die wilde zeggen "hier ben ik" Nou lieve Queeny dat heb ik geweten Het was liefde vanaf de eerste dag Ik beloof je dat ik je nooit ga vergeten Nu je die kijkers sluiten mag.…

En zo verdwijnen de sleutels weer terug in de la.…

ik hoef je maar te zien als je aanbelt en voor de deur staat elke keer als je voor de deur staat en ik je weer zie, hou ik van jou oke, oke, nu zou je kwaad zijn dat ik zeker niet van je hou als je niet voor m'n deur staat maar schat, ook als je niet voor m'n deur staat hou ik van jou, elke keer weer, hoe zou ik niet van je kunnen houden…

Er is er maar eentje zoals jij maar ik zie jou overal staan mijn hart maakt alle tijd vrij en voelt het zo perfect aan Voor altijd met jou is niet lang genoeg over jou dromen geeft mij alle energie voor een relatie is het nog iets te vroeg maar alles klopt als ik jou weer zie De tinteling van extase trilt nog na want vandaag heb ik jou…

ik veeg, klop en zuig ik stof af, dweil en zeem ik zie de mens pleinvrees incontinent zuurstofslangen broze botten ontkracht ik veeg, klop, zuig, stof af, dweil, zeem en steeds weer zie ik een mooi mens van wie ik node afscheid neem de glimlach is daverend tevreden fiets ik op huis aan…

zie schat besef ik toch ik ben het nog…

weer zie ik mezelf schommelen een plankje spande bogen tussen wringende touwen achtjarige beentjes hoger, hoger schopten in de leegte tegen hemelsblauw ik zweefde met de vogels zag de aarde buigen het kind van de wind ravotte in mijn haar ik zie mezelf nu schommelen onder een ongrijpbare hemel in verdachte kleuren het…