Alle inzendingen over Bloemen Wei Kunstenaar

Een veld margrieten, boter- en koekoeksbloemen: wacht de kunstschilder?…

de vlinder is zoek bloemen die missen de wei en ik allebei…

bloemen in de wei lammetjes zo vrij als een vogel fluit ik blij…

gele boterbloempjes madeliefjes en wat rode klaprozen blauwe korenbloemen tezamen op een groene wei een palet met vele kleuren mijn hart wordt danig blij een schilderijtje wordt geboren aquarel in al zijn vormen liefhebbers zullen dit bekoren ja, op zo’n plaatsen wil ik komen een rustig leventje in ongerepte natuur mijn ogen sluiten…

ik heb je bloem gekust de kleur gezien jouw geur genoten jij bent mijn eenling in de wei zag je zeldzaam vrij met jou ontdekte ik het leven jij geeft me wat ik bijna was vergeten het kind in mij is weer ontwaakt speelt graag met jou en blaakt van levenslust ik heb je echt gekust daar in die groene wei bloeit ook een bloem…

Ik loop door de wei. Ervan schrijven? Het lukt niet... Toch zaaien bloemen in mijn vragende geest een gedicht _ voor veel later...…

Mijne tranen baren bloemen lijk lentelach over de wei, en mijne zuchten worden een nachtegalenrei. En wils du mi wederlieven, voor di bloem op bloemken ontschiet, en voor dijne venster zal klingen* der nachtegalen lied. ----------------------------------------------- klingen: geluid van glazen voorwerpen bij bewegen.…

de wei lijkt wel een symfonie van kleur de wind een dirigent die bloemen wiegt in geur het gras subtiel gevat als zachtgroene omlijsting de zon licht warmte bij op dit zomerschilderij…

Fietsen stuk, de mandoline bleef heel Jaren stond ze Met haar ranke steel Daar, in uw te kleine kamer En we dronken nog koffie Langzaam werd later Verhalen nam ik mee - Dan wordt het middag Alles hapert tot u stopt U verslaat de tijd en gaat hem voorbij Fietsend met uw mandoline Bloemen plukken in de wei En kunt u Opa zien Snoepen…

ik wist het nog van vroeger jij blij in het midden van de bloemen wei ik beloofde een handvol wind en spetters regen met de bui zat het echt tegen die kleurde regenboog maar in jouw blonde haar danste wind de krullen klaar…

ik heb de bloemen in het gras geteld ik schrok ervan ze waren iel en kort zag dat de diversiteit in het groen compleet verdwenen was ooit was het een wei waar de insecten dartelden en zoemden op een warme zomerdag en wij de mooiste bloemen plukten ze tot slingers regen om aan elkaar te geven idyllisch waren die taferelen…

jij danst op kleuren van licht uit het palet van ogen en lach op je gezicht jouw parfum golft geuren om ons heen zacht waait de wind muziek langs dit schilderij wij wiegen als bloemen bloeiend in de wei…

Jij bent mijn lieve bijtje Ik jou stoere bij Die zwevend tussen bloemen Hoog boven in de wei Lekker rond kan zoemen Vrolijk, frank en vrij Zonder te verbloemen Is het ontzettend fijn Om jou te mogen helpen Met bijdehand te zijn…

Jij bent mijn lieve bijtje Ik jou stoere bij Die zwevend tussen bloemen Hoog boven in de wei Lekker rond kan zoemen Vrolijk, frank en vrij Zonder te verbloemen Is het ontzettend fijn Om jou te mogen helpen Met bijdehand te zijn…

het is nog niet voorbij de groene wei met madelievenkransen het hoge gras waartussen wilde bloemen zich verschuilen voor het huilen van de wind daar bloeit fantasie in kleur maar het is nog niet de nostalgie van al gebeurd in een doorlopend spektakel showt dit mirakel zijn scheppingskracht in onverwacht hemelse pracht…

prikkelende ogen van vers groen gras in februari hooikoorts weet nog hoe het zonder was genietend van bloemen bloesems in de wei nu almaar een loopneus is de pret snel voorbij steeds maar weer niezen wanneer houdt het op het hebben van hooikoorts wat een vreselijke strop…

opgesloten… vind ik niets voor mij dus laat me los, maak me vrij ik wil stoeien op de groene wei met mijn soortgenootjes: de honingbij ik ruik de planten en de bloemen maar zit gevangen in mijn korf mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen och, wat vind ik dit ellendig grof want alle bloemen wil ik kussen ik wil vliegen, ik wil brommen zie…

Als een vlinder in de winter, Als een bloem in de wei. Als een musje bij de spreeuwen, Zo maakte jij mij blij. Je was al blij met kleine dingen, Je was al blij met zonneschijn, Je was altijd zo tevreden. Wat was voor jou het leven fijn.…

Gedroogde bloemen maken me blij Geplukt in een of andere wei Tijdens een mooie wandeling in ons Limburgse land Stonden ze daar ergens langs de kant Gedroogd in een dik boek Vind ik ze plots, zonder dat ik zoek De geur en kleur die blijft Ook al is het bloemetje verstijfd…

voorzichtig hebben wij elkaar afgetast zacht en liefdevol gepast en genoten geen geheime plekjes vergeten in het volle licht van de warme zon tussen bloemen in de wei wij en het gras waren nog lentegroen en in genotvolle spanningsboog twee kontjes hoog…

De rekke staat stil, kijkt dan telkens om, naar mij: heerlijk twijfelen.…

je maakt de zee je maakt het zand je maakt de duinen en het land je maakt het schaap je maakt het lam je maakt de kudde en de dam je maakt de grond je maakt de klei je maakt de bloemen en de wei je maakt de boom je maakt het bos je maakt de merels in me los…

De zon in mijn regen, de bloem in mijn wei. Jouw liefde,mijn zegen, de man aan mijn zij. Laat mijn hart sneller kloppen, laat mij dromen overdag. Een liefde,niet te stoppen, geraakt door toverslag. Mijn allerliefste zonnetje, jij bent mijn gezel. Jij bent mijn amazone, voor eeuwig in mijn soul.…

ego’s worden weggeblazen door een transparante wind posities ondergraven zodat eindelijk gelijkheid wint zoals de wei bestaat uit bloemen en veel gras bomen zomer groeien tot een bos met groot gezag de maatschappij is niet gebouwd met stukjes individueel bezit maar leeft pas echt in jou en mij…

Het prille geluk dartelt in de wei. Springt koddig opwaarts in een natuur waarin het jonge leven het oude zal gaan vervangen. Sterk verlangen wordt beloond in de maand mei. Voorbij de winterkoude ontluikt de bloem uit menig knop en wordt het jonge dierenleven met veel sympathie door de wereld ontvangen.…

ooit waren er vogels mijn vader hoorde vernam het als hoop als een verwachten het lied door de dag ooit waren er bloemen mijn vader zag de aaiende vlinder op het hartje rusten ik zag zijn lach ooit was er mei was er verwondering om de wulp in de wei het handje in een hand gelegd nu is er leegte ondanks… dan heb ik niets…

Een kunstenaar moet lijden is mij eens verteld Maar in welke mate werd er niet bij vermeld Maar goed na een weekje was ik klaar met een zolderkamer bouwen Daar trok ik mij terug ver van drank en drugs en vrouwen Ik heb mij daar een doornenkroon op het hoofd gezet En ik hield mij verder verre van lol plezier en pret Starend uit het…

samen drinken we koffie ik meer dan jij decor is het maïsveld dat buiten jouw atelier reeds mensenhoog torent we praten over muziek klanken die roeren in jouw ziel en het doek vinden in soms harde tinten ook vaak in lege ruimtes die tot verbeelding spreken ogende handen zetten de spiegel van reflectie op ingekaderd wit vertellen…

Kunstenaar schept met de drang van een kind hij kan ‘t niet laten dat maakt een kunstenaar hij zoekt techniek bij de dingen die hij maakt is een werk klaar deelt hij zijn euforie graag zoekt waardering met de drang van een kind…

Kunstenaar bent u daar Denkt u mee Uw plek in de wereld is een mooie Een waardevolle Van betekenis Zonder de franje Ziet u in het licht Het wonderschone van de natuur U legt het vast Gemaakt uit het niets Met inspiratie uit het leven Zien we de schat van de aarde Mooi en verheven…