Alle inzendingen over Bloot staat niet ste

ik wil je van ik wil je bij ik wil je aan me ik wil je rond ik wil je tot en met me ik wil je langs en naast en door me ik wil je op en achter- ste voor me ik wil je over en onder- ste boven me ik wil je buiten- ste binnen verdomme wel om me…

de AIVD maakt heel wat mee maakte nachten werk van Rob Oudkerk pas nu gelezen dat de Dienst immer waakt voor ‘t onmantelen op straten bij ‘t kantelen ook in bordelen bij het minnen en ’t strelen van ministeriëlen een beambte zei zojuist ongeritst maakt ongeflitst was het maar waar ze flitsen juist de ritsloze nummers…

in het allerlaat- ste licht van de dag draait een man z’n achterdeur op slot, prevelt een merel z’n avondgebed…

Ik dank al mijn lezers zeer, Tot de 2001 ste dan maar weer.…

Telkens weer gebeurt het, in een ogenblik worden losgelaten woorden geboren, je verwacht het niet, ze komen daar waar je ze hebt verloren en waar de natuur ze heeft gerijpt, gerangschikt achter glas als olijven in hun eerste persing van een geselecteerd ras. ook als ik het niet verwacht, adem ik ze in een uit, proef de nuance…

een welgeschapen beukenhaag uit Vere ging in de winter protesteren waarom staat iedereen bloot dit wordt nog mijn dood want ik sta hier nog in mijn kleren…

bloot op de eenzame weg waar donker moed in de schoenen zoekt drijf ik rond zwarte rozen op klanken van engelenzang tot aan mijn grenzen laat ik jou komen oude schoenendoos vergeeld om tranen adem jij schaam momenten in zwart wit de geur hangt nog steeds rond het eiken lik ik wonden uit mijn tijd losgelaten etter zal ik nooit meer knielen…

ze gaf een koele hand -het deerde niet- ik had het land aan onvolwaardigheid met wat ze doorgaf in haar lach raakte ze zichzelf al kwijt wetend dat ik meer zag dan wat vals geïllustreerd verdriet ‘nu dan’ dacht ik en vertrok geen spier haar vaste grond verdween omdat haar voet slechts zonder zwier naakt en waardeloos aan mij verscheen…

zo naakt als ik de afgelopen jaren mijn huid haren en geest maar nog het meest mijn leven ik had het bloot gegeven wanneer mij was gevraagd nu is het gestolen mijn schulp is geschonden en ik lik de wonden zonder dat ik weet…

Beter open en bloot met hen praten, dan dat ze het veel te vroeg proberen en gekwetst raken. Dat wil geen enkele ouder.…

Als ik op een dag een nachtcreme smeer En doe alsof ik dan ga slapen Wie weet dan nog hoe laat het is wanneer ik 's ochtends sta te gapen…

Ik herlaad maar weer eens en begin opnieuw te richten. Tijd voor het grove geschut, van schelden en tieren en dichten.…

D`r was een hele, hele tijd terug een boertje, met een kromme rug. Hij was niet meer zo jong van jaren en werd al wat dunnig in de haren. Aan weelde was hij niet gewend en `n spiegel had hij nooit gekend. Maar toen hij aan het spitten was toen vond hij zo`n mooi stukkie glas, `t zat onder het smeer en onder het zand hij nam het in zijn werkmanshand…

Weer bogen de bomen eerbiedig hun kruin Weer spatte het schuim over dijken en duin Weer raasde een vliegende storm over 't land Weer beukten de golven 't geteisterde strand Weer gingen gedachten gebeden naar zee Weer leefden er honderden duizenden mee Weer waren de machtigste schepen in nood Weer vochten de mannen op leven en dood Weer wachten…

Ze staat voor de spiegel en is bloot Streelt haar borsten, de tepels groot Een hand daalt af naar het krullend haar Bevingert haar clitoris zacht en verliest zich in de nacht…

In tijd is ons leven gemiddeld zeer kort Afgezet tegen oneindig is 't niets Weer and'ren zeggen: ''t is tenmin- ste íets' Naast het zeer vele dat er echt wél aan schort Hoewel berekening gaat im- mer door Leef ik mijn leven, echt wetend waarvoor...…

Maar eens heeft hij zijn mond voorbij gepraat en staat nu met de billen bloot op straat.…

Een vrouw staat op haar draaischijf bloot te wezen. De mannen zitten, elk in hun cabine, te kijken naar een echte pantomime. Die volgen ze intens door lip te lezen. Mannen weten, als ze staan te hijgen, dat ze hier belastingaftrek krijgen.…

Ik laat mij door de staat de mond niet snoeren, Een mondkap is voor mij totaal taboe. Ik stel mij aan Wim Overweg niet bloot, Ik weet voorwaar geen gruwelijker dood.…

Morgen, als het lente wordt, zal ik je rondrijden op mijn bloemenslee en jouw hofje mag ontwaken vermomd als toverfee. Morgen, als het lente wordt, zal ik vlinders naar de bloesems sturen en wuiven naar mijn autochtone overburen. Morgen, als het lente wordt, zal ik gekleurde eieren leggen in ieder nest van de bonte specht, waarin al z’…

ze staat daar zo lief op de boulevard stralend in haar witte zomerjurkje met blote voetjes op de warme tegels van het trottoir het ijsstokje geklemd in haar linkerhand haar vreugdevolle gelaat zegt alles over haar gedachten moeder moet nog even wachten het nu een kwestie van likken maar…

Ik stel mij zo voor Dat na het beloven van mijn trouw jij voor mij staat, de mooiste vrouw. Op mijn blote knieën dank ik God voor Zijn meesterwerk en mijn lot. Dat ík mag zitten op de rand van dit bed. En Hij mijn achternaam achter jouw voorste zet.…

je bent, vliegen kan je, hoe vaker ik je zie, des te bozer maak je me, hoe harder ik sla, des te sneller kom je terug, ik weet wat je van me wil, één keer is niet genoeg, je wil meer en meer, en geeft me een jeukend gevoel, donker en ik hoor je, donker en ik voel je, licht en ik zie je, licht en ik vermoord je, jij was de 100'ste…

Dat je schaamte verstopt achter draden om niet te verraden wat er wordt verwacht Dat je wordt verkracht door de beelden toen iemand gilde en jij ook niet wilde wat gebeurd is Dat je zelfs je naam niet droeg toen iemand die vroeg Waarom je daar was en waarom je naakt was…

Elke woord is een stukje van mezelf, met elke zin geef ik me bloot. Maar ik blijf steeds mezelf trouw tot in de dood. Maar voor het zo ver komen zal, schrijf ik nog heel veel woorden. Samen vormen ze de zinnen die bij mij hoorden.…

ze ademt vluchtig braakt zich de nacht in verbergt zich achter woorden en geeft de pen de schuld ze veegt het spuug van haar lippen duwt inkt in het papier verraadt haar eigen gedachten en geeft de dag de schuld na iedere zin verder ontkleed ze geeft de lezer de schuld…

In Zandvoort wandelt Kees. Z'n hond gaat met 'm mee. Aan 't naaktstrand zont de zee van kwabbig mensenvlees. Hij startte kwart voor negen, doch heeft om kwart voor tien geen schoonheid nog gezien. Het zit 'm danig tegen. Het loopt al tegen enen. Hij ziet tot zijn berouw nog steeds geen mooie vrouw. De zon is nu verdwenen. Vertwijfeld…

loop vrij uit beton uit stof uit huis loop vrij door de velden het massief verdwijnt zo zonder angst als de zon loop vrij door de velden zo bloot de zon op je huid hoor de muziek zoals de eerste keer zo jong opnieuw de zegen wind, zon en regen uit beton uit stof uit huis loop vrij…

Wie hier zó prude is, valt uit de boot en moet voor straf maar met de billen bloot!…

Tot slot mijn laat- ste wens voor Poetin: Beter de leer van GORBATSJOV Beste Poetin, waarom zou je je spiegelen aan Stalin...?…