Alle inzendingen over Bos van eeuwige

Waar lichtenharpen spelen Tussen de schimmen van het bos De eeuwige tijden bleven En dauwdruppels blinken tussen zacht groenig mos Waar in stilte spechten op bomen hakken Tussen de bosbessen sluipt een vos En onzichtbaar in de lucht ganzen gakken De natuur schenkt jou de ware belevingsethos Waar verkleurende bladeren wiegen in de wind Geurende…

Als de tijd is gekomen, dat ook mijn vlam voor altijd gaat doven. Neem mij dan nog eenmaal bij de hand, zodat ik met je mee kan gaan naar dat geheimzinnige land. Droog de tranen in mijn ogen, die jou steeds opnieuw in mij hebben opgezogen. In een wereld van vallen en opstaan, maar ook zwevend tussen de sterren en verliefd lopend in het…

Jij Jouw liefde Groots als een bos In een eeuwige lente Maar mocht er een blad vallen Dan weet ik ervan…

spelende kinderen laten me denken waar is die tijd, waar is mijn jeugd kan ik nog een bloemetje schenken zo voel ik liefde, zo voel ik deugd de jaren vliegen en staan soms stil ik denk dan aan plezier en pijn mijn hart voelt oud, mijn woorden kil waar is het leven vol zonneschijn mijn groot verlangen is nooit vertrokken bergen beklimmen…

ik loop in een bos de morgen is nog pril hoewel het bos ontwaakt is het nog heerlijk stil ik kijk naar de lucht en naar het morgenlicht ik luister naar het bos er groeit een gedicht een gedicht over loslaten en over eeuwigheid over afscheid nemen en leven in geleende tijd ik leef in mijn later mijn vroeger is voorbij alleen herinneringen…

tot Een vogelvlucht Door het bos van De vrede op weg Naar de eeuwigheid…

Onze verbumdynamica zal als zingende zaag eeuwigtreurend vibreren opdat de waan der nymfomaan in de baan van haar ellips door Scylla verzwolgen wegkwijnt in Charybdis' golven en in Hades' kluisters ten eeuwige dage...…

Ontketen de oorlog niet vanuit onvrede in jezelf. Ontketen oorlog, woede en haat niet in de ander uit eigen onmacht. Bevrijd jezelf van last, laster en gebrek: bied aan elk ander mens, in jou, een volledig nieuwe stek! Bevrijd van pijn zal ik uiteindelijk lichter zijn!…

als de wind mijn laatste ademteug meeneemt in de eeuwigheid begraaf me dan in een oud bos naast een beuk onder het mos en zo, dat overdag bij zon en 's nachts bij 'n bleke volle maan mijn mosbed in hun licht zal staan.…

Het in 't humus vastgeroeste bos staart roerloos en met ingehouden kracht naar planten, dieren, mensen en het mos en groet de wind de adem van de eeuwigheid die rusteloos van pool tot pool het levende verhaalt van verre horizonten van mistralbroeders en siroccozusters het bos, de wind, het mos een kind dat met ogen zonder kleppen spelend…

Het bos van het bos heeft netels en berenklauw – geen paden met bank.…

Na veel kritiek op Bos staan wij versteld Eerst zeurde iedereen dat hij zo draaide Maar nu hij onze zuiderburen naaide Is Wouter Bos opeens de grote held Want omdat hij voor onze centen vocht Stijgt ook zijn waarde, ja wij zijn verkocht…

Als wij dan samen, Jij en ik, als vredevogels Zij aan zij, vleugel Aan vleugel, gewichtloos Naar het bos van de Eeuwige vrede vliegen Met beiden een groene olijftak Levensvatbaar in onze snavels Geklemd - geven wij het Oude leven rustig op En maken plaats Voor het nieuwe…

Een druppel in een zee van water die ene korrel in de zandwoestijn dat naaldje in een bos met sparren de ijskristal in de reuzengletsjer die ster in dat eindeloze heelal een seconde in die eeuwige tijd soms kun je toch eenzaam zijn tussen al die drie miljard mensen zoekend naar een zielsverwant…

Verdwalen we in het bos met de maan als sterrenstof om ons heen dwarrelend verzengend neerstrijkend onze liefde laten blijken.. blijf ik je liefhebben tot het eeuwige…

RUTTER, THE LORD BLESS YOU EN KEEP YOU naar de opvatting van Jean Fermate, pseudoniem van Jan Jacob Krediet Van den Bos bas-bariton van de WesterCantorij o.l.v.…

De bladeren ritselen schielijks over het bospad Heerlijk laten ze zich rijgen door het bos Laverend op de wind in hun vrije val Dwarrelen ze geruisloos op het zachte mos In het hart van het bos fluit de merel Het zuiverste concert voor haar geliefde Telkens wachtend op zijn antwoord Fluit zij een melodie van eeuwige liefde Op het zachte…

Als een schip in de eeuwigheid verankerd Ligt ver van de oevers het kasteel in 't meer, Der wereld afgewend, hier onveranderd Het rijk van bos en water en weleer.…

Zomer,zon,hitte,bos,heide Twee harten,twee zielen,een gedachte Gierende hormonen,zoekende ogen Bosbessen,gras,bomen,stilte...... Hertenbed,zinderende lichamen Samensmelting,ontlading,bevrijding Geluk,tevredenheid,eeuwige liefde…

Zittend onder een boom Denk ik na over vervlogen dagen De bladeren vallen en ik dagdroom De mooie herinneringen vervagen Een wirwar van wegen Waar achter elke boom een verhaal schuilt Als de takken bewegen Is het of de boom huilt Het zijn echter niet de tranen van het bos Maar de wirwar van mijn gedachten: Een chaos…

vergeten de stille pijn Ik loop door het bos Gedachten aan beter Rennen door mijn hoofd Stil laat ik mij zakken Op de mossige aarde In de sereenheid van het bos Hoef ik even niet te denken Alleen maar jouw stilte mogen proeven...…

Ik loop door het bos, de stilte brengt rust, net zoals de stilte tussen ons, rust in mijn leven brengt De bladeren laten los, en waaien weg, net zoals ik los liet, en mijn eigen weg ging De zon, nog krachtig, breek zich een weg door de bomen, net zoals ik met al mijn kracht, de circel doorbroken heb Ik kijk voor me uit, zie een kleurijk…

Het is bepaald overdreven te denken dat het gedicht een poging betekent om iets verstaanbaar te maken, laat staan een uiting van priesters die god zien. Een gedicht is niet meer dan een oor, om te grijpen wanneer men geen woorden meer heeft in officiële gesprekken, een reling bij zeeziekte in de salon. -----------------------------------…

Er worden geen vragen gesteld geen suggesties gewekt, er wordt niet geveegd maar gestreeld eerst worden stammen van bomen gescheiden dan bladeren van scherven, pluisjes van stof de eenvoudige gebaren boezemen iets in waar het klaar is, lijkt nog niets begonnen intussen vertrokken de sprokkelaars vanzelf boog het zoekteam…

In ons bos worden bomen geveld.…

ze verzetten zich met handen en voeten maar bij kop en kont pak ik ze op doe ze in een doos verzegel die met kop-dicht tape en zet hem op het spoor in een platte wagon naar de horizon kleiner wordt de doos en kleiner gedachten proberen uit te breken ik zie ze beuken maar het tape houdt stand klein wordt de trein en verdwijnt…

In Schinveld wordt de burger flink geplaagd Het groeit nu de gemeente boven ’t hoofd Ze heeft wel stille vliegtuigen beloofd Dat klinkt inmiddels best wel afgezaagd De burgemeester onderneemt nu stappen Hij vraagt de actievoerders om te kappen…

vanavond, vannacht vlinder ik weersta de walgelijke wanen van eerlijk echt en eenzaamzijn van sorry, somber, niet meer samen van nacht en morgen weet ik niet verdriet verergert vast mijn hopen ik voel me leeg, zo vol verdriet ontken die stomme samenlopen ik vloek, scheld god uit en ik huil roep, jij moet altijd bij ons blijven ik snuit…

Het bos zwaait ons uit, takken deinen heen en weer, de blaadjes fluisteren "tot de volgende keer!"…

Hij voelde zich veilig in zijn woede: als iemand die zich op een mooie dag onderdompelt in een warme tuin. (De wind kamt de heg liefdevol in model, kinderstemmen klinken alsof ze verpakt zijn in watten van zonlicht en ver weg.) Niemand kon hem meer iets doen: hij had alles zelf als vernield. -----------------------------------------…