Alle inzendingen over Bouwman

Er is weer eens een onderzoek gehouden Mies Bouwman bleek, toen de enquête sloot, De allerpopulairste landgenoot Terecht dat u die uitslag niet vertrouwde Want iedereen met onbevangen blik Die weet; de allerleukste, dat ben ik ! AMSTERDAM - Mies Bouwman is verkozen tot meest positieve Nederlander aller tijden.…

Zelfs Mies Bouwman werd van stal gehaald om, in een vloedgolf van vrijgevigheid, te laten zien hoe in een mum van tijd bewogenheid in euro’s werd vertaald. Mies heeft, ook al is ze nu al oud, daar toch menig Dorp weer opgebouwd.…

Tv-icoon Mies Bouwman is bezweken, Ze opende Het Dorp diep in de nacht, En vroeger was ik ook één van die acht Miljoen die naar haar Telebingo keken. Met elk oud boegbeeld rustend in een graf, Sterft heel het medium een beetje af.…

goed beschouwd komt dit neer op een stukje contact zoeken her en der een weerbarstige dag tegen de haren in strijken het diep koesteren van hoge verwachtingen een schone stoep in Singapore het aanlengen van wijn als tijdelijk een blauwe reiger op ‘t vuur aap, noot, Mies Bouwman een wens voor elk uur om al wat schuurt maar nooit…

Het was een etmaallange benefiet Waartoe Het Dorp van dokter Klapwijk leidde Dat waren nog eens televisietijden Waarvan soms vaag een flard te binnen schiet Dus wat bij Klapwijks doodsbericht gaat dagen Zal met de krant van morgen wel vervagen…

Met uppercuts slaat zij de ogen dicht van wie zich bij Mies Bouwman niet verveelden. Natuurlijk is dit dommepraat. En rechts. Ik ben het ook oneens met wat hier staat zolang het om het een óf ander gaat. Het werkelijke leven ken je slechts als je behalve Mandelstams memoires ook onderkent dat Pietje Keizer waar is.…

Herman Brood, Ilse de Lange, Daniel Lohues, Jiddu Krishnamurti en Jeroen Krabbé, maar ook de naam van Jannes van der Wal, onze wereldkampioen dammen, die bij Mies Bouwman zo olijk reageerde. Door Mies een beetje als een randdebiel werd weggezet.…

Mies Bouwman ondervond verstrooid hoe lastig eenvoud zijn kan. Zij wist: nú hens aan dek, ik moet de boel hier redden.…

Ze zijn bij mij tegen de lamp gevlogen, nu ik me in het duister hier alleen bedrink. Ik red hun natte vleugels met mijn lamme pink. En leg ze bij het suizend gas te drogen. De maan komt op als volle dame. Ja, ook wij dansten samen een gat in de nacht. Maar geen liefde die van haar eigen vuur genas. Ik drink, en wacht - en proef van nachtvlinders…

Jij zal wel slapen bij het licht ruisen van jouw oleanders. Ik zit hier maar laat te doen - alleen met al die lege flessen om mij heen. Rondom de lamp is 't nu zo stom, zo anders. De geile, rauwe saxofoon van Coltrane scheurt hier de blauwe nacht uiteen.…

Dan valt de doffe roffel van verse regen op de roef. Men put hier uit een diep verleden; een sterk verhaal in droeve onvertaalde taal. Ik hoor. Een druppel zoekt zijn weg op de beslagen ruit. Het rotten zet maar door. Mos groeit in de reten van deze wrakke schuit.…

Voor jou staat alles zo vast, gaan zaken zo doodgewoon door in de vertrouwheid tussen de gootsteen en de keukenkast. Zit er een groen seizoen te dringen, je leest het aan het late licht dat gefilterd door het glas-in-lood, de wand bespeelt met roze en rood. 'Kijk, hij komt nu al op de kammenbak,' je rekent me wel even voor. 'Ja, deze…

Door dezelfde bomen suist nog steeds dezelfde wind. Het is de gelijke regen die ruist over eendere daken. Het is het oude verlangen dat geen overkant vindt. Snel gaan regen en wind voor eeuwig over ons beider namen. Ze vervagen. Ik wil je weer begraven onder bloemen eer niemand, niemand ons meer vindt.…

Geluiden lijken wel verboden. Geprevel wil men door de vingers zien. Een pijpje smoken mag. Rook verdrijft de laatste tijd. De waardin sloft zacht versleten sloffen af tot niets van wat ze waren. Wie kracht had is weg- gegaan, op zoek naar wat hem ooit hier terug zal voeren. Hij zal er niets meer vinden dan de stilte binnen muren,…

Zoals ik als een levend ding mijn fiets zag staan, uren sleutelde, het zadel aaide, alles glom voordat ik slapen ging. Zo werk ik nu aan materiaal dat ik 's nachts van zolder haal: steun- wielen achter. Ik leun te zeer op wat is vervlogen. Maar ook dit zal gesmeerd lopen. Ik wil de afstand dichten. Doodmoe maar in extase op de Mont Ventoux…

En als hij dan de slaap niet vond - het gordijn bewoog zo zacht, de ramen open op de grote zomer – dan kwamen ze voorbij, voorover op de fiets, de goden van de nacht. Zij zongen weer dat ene lied, dynamo’s maalden gezangen. Hij wist de vreemde woorden niet. En via ’t raam liep dan de donkere zolder vol van jong verlangen. Hij zag goden…

Dan valt de doffe roffel van verse regen op de roef. Men put hier uit een diep verleden; een sterk verhaal in droeve onvertaalde taal. Ik hoor. Een druppel zoekt zijn weg op de beslagen ruit. Het rotten zet maar door. Mos groeit in de reten van deze wrakke schuit.…

Wijs genoeg voor desillusie en daarbij nog prettig dom en vol van gematigd verlangen daarom. Tussen wanhoop en dwepen zijn we drinkende vrienden die met iets meer distantie van elkaar weten.…

Zoals het paard dat vaststaat in de sloot. En dieper zinkt bij bewegen. Een huivering brengt te veel angst als rimpeling tot leven.…

Flarden mist die aan het optrekken zijn. ’t Is ochtend – vroeg, een zondagse rust, enkel wat kauwende koeien op de kust. Er schieten twee schichten langs het Gein. Behalve het snijden van dunne banden hoor je soms ook een krachtig gesnuif. Door de lucht vliegen spatten wit struif, die achter de twee op het wegdek belanden. Ze nemen de rails…

Ik ben afgunstig op die golven daar omdat ze o zo kunstig beter dan een minnaar doet jouw benen overal omarmen in de vloed Ik ben wraakzuchtig op die briesjes daar omdat ze o zo luchtig beter dan een mensenhand jouw haren in geheel verwarren aan het strand Ik ben naijverig op die nachten daar omdat ze zo lichtlijvig beter…

Jij zigzagt als een haas door de defensie. Ik sta hier met een kater langs de lijn. De geur van gemaaid gras verzacht de pijn, maar 't wachten blijft nog op die ene actie. Dat vaders mislukt zijn, weet jij nog niet. Ja, hij houdt hem nog wel honderd keer hoog. Maar dat hij zijn duizend dromen bedroog, moet jij doen vergeten in 't strafschopgebied…

Zoals storm in stilte altijd verloren gaat. Een rug die buigt wel als de last eraf glijdt. Er was alleen maar wild met deuren slaan - kijk eens wat een woede en gebroken glas! - geen weggaan. Nacht. Een hand dwaalt naar haar dijen. Slaapt ze niet? Wil ze vrijen? Morgen aan het huis gaan werken. Maar iedere spijker die hij op de kop…

Wat kan dat tegelpad, die stomme stoep u schelen? Bent u tot eeuwig schrobben soms verdomd? Een waas van groen trekt van de malse grond. Tel de lentes die nog door uw aderen spelen. En laat vooral uw stramme ledematen zwijgen. U heeft uw zetel boven wel verdiend. Of is het waar dat u de gunsten van die vriend alleen door almaar sloven kunt…

In kieren teruggetrokken. Je draait jezelf in rare wieren, schuilt dan geschrokken in basalt. Jouw scharen zijn niet scherp genoeg om pijn te doen. Je wilt rechtuit - je slaat rechtsaf. In wanhoopsmoed, wat eb lijkt is vloed.…

Het is weer intiem samenzijn, samen met de laatste fles. Ik drink Château Tristesse na hevig bloeien. Jij moet van melk nog groeien. Je morst. Ik hoop dat je erbij zal zijn als ik met knoeien mijn dorst nog éénmaal les. En dan de wildste ranken bij mijn steen zal snoeien. Ach, laat nu maar, net als pa, een mooie boer. Dan breng ik…

(voor Karin) Het water blikkerde in lentelicht. De grutto's schreeuwden weer luid. De volle knoppen braken open. Duizenden paardenbloemen en fluitenkruid. Ik zag het weidse veld. En miste jouw blote rug vol sproeten, waarop ik nog lang niet was uitgeteld.…

Verliefdheid, O, zoete pijn Kon ik mezelf maar delen En ook bij jou zijn. Verliefdheid, Zul je zeggen; Dat is toch fijn Het laat je hemelhoog zweven Maar ook verdrietig zijn. Mijn geest, In jouw web gevangen Doet mij naar jouw aanwezigheid Verlangen Eigenlijk ben ik Ontzettend rijk; Ik hou van twee mannen Tegelijk!…

God is Liefde God is Licht God is een boom God is een gedicht God is dat kleine meisje dat daar loopt Dapper en alleen God is die man met dat ongelukkige been De man die steelt weet niet dat ie God is De man die moordt, moet nog een aantal levens voort Velen leven in onwetendheid Het is daarom dat de mensheid lijdt Als iedereen wist waarom…

Haar vrouwelijkheid, Zacht als fluweel Ik zou haar daar willen kussen Haar borsten, Lonkend als het struweel Waarin ik mijn hartstocht Zou willen blussen Ogen, die flonkeren En zich verdonkeren Bij zoveel intimiteit Schaduwen die flakkeren Handen die aanwakkeren Een geest, Die danst en die lijdt!…