Alle inzendingen over Brok keel

ben ik de groene weiden die door de wereld wordt begraasd met de graten van de onverteerde waarheid als brokken in mijn keel? het licht wordt zwakker omdat het woord in z’n handeling weer zwijgt, of ben ik te laf, moet ik opstaan als een opkomende mist alle zonnen overstijgt als permanente straf?…

in keel Veel oude mensen in de filmzaal maar ook jonge Terug, buiten, markt op het Haarlemmerplein bij een Katwijkse verkoper koop ik honingdrank, bij een Spakenburgse notenbrood Onder een verlichte Haarlemmermeer dijk die 750 jaar bestaat lopen we terug en kijken bij een vitrine vol puzzels en schaakspelen…

Niet op de voorpagina er zit een brok in mjn keel de herfst haast voorbij…

De Boodschap bleef hangen aan het mes in de romp van de Regisseur brokken in kelen van velen De Boodschap bleef steken in de romp van de Regisseur adem stokte in zijn keel de Boodschap van De Regisseur bleef hangen adem stopte de Boodschap van de Regisseur…

Een traan in je oog, een brok in je keel. Een knuffel van ons, een bemoedigende mail. Een laatste herinnering, een diepe zucht. Nu is je verdriet een ster, hoog in de lucht.…

met een brok in mijn keel voor je zingen met je praten waarover wij niet kunnen praten met gekneusde handen je op het droge trekken je in mijn lege armen houden met je gaan je dragen voor altijd je tot het niet meer kan wil ik je…

Die brok in mijn keel Werd mij even te veel Ik dreigde er bijna in te stikken. Maar door een slokje water Kwam ik toch weer boven water.…

somber en wat te zwaar maar ook hoe paradoxaal iets van een oprecht verdragen als bij een brok in de keel die je maar niet krijgt weg gedronken wanneer melancholie de kop op steekt kan je er niet om heen en misschien is het maar beter zo…

ik hoor tranen stromen op jouw grafzerk met een brok in mijn keel lees ik woorden gebeiteld in marmer jij bent super veel te groot voor het eten van genadebrood…

O zuivere klanken Gondellied De Bacarolle Bespeel mij vol en zacht mijn lief Als de trillingen van ivoren toetsen die mijn oor vangt in het trommelvlies Eustachius Ik voel een brok in mijn keel.…

Druppel uit mijn oog Over mijn wang Langs mijn lippen die toch maar weer zwijgen Langs mijn kin Naar mijn nek en keel waar de ingeslikte woorden zich tot een brok vormen en aanleiding tot een nieuwe traan...…

Je ontglipt bijna aan de tijd en nu, een februariavond, drie eeuwen later is er eigenlijk niet veel veranderd onder grijze wolken boven de stad met een brok in de keel wacht ik op een laatste treinreiziger en alle heimwee van jouw hartsverlangen.…

Een brok schoot in mijn keel, Machteloosheid schoot naar mijn handen, En tranen prikten in mijn ogen. Nooit geweten, Dat het leven zo hard kon zijn.…

Hoe kan je nou zoiets tegen me zeggen, in mn keel een grote brok.. Maar ik weet dat je gelijkt hebt, ik heb me dit zelf aangedaan Groot houdend van buiten, maar van binnen vloeit een traan…

Als mijn vader zijn Droomland zong kreeg mijn moeder een brok in haar keel het was een lied dat iedereen tot natte ogen dwong en het werd vaak een ieder te veel een mooie herinnering altijd een mooi moment in het leven van een pracht vent en hij staat naast me als ik mijn Droomland zing.…

Elke dag wakker worden met een brok in de keel. Dacht dat hoe langer het duurt, tijd alles heelt. Het besef wordt sterker en de pijn steeds meer. Het gegrief, waarom het zo moest zijn komt terug.....keer op keer.…

Willemientje Een traan drupt op mijn handen kijkend naar de foto op het glazen tafeltje voor me Ik zou je willen zeggen dat ik je zo mis maar door de brok in mijn keel vind ik de juiste woorden niet Mijn ogen strelen stilletjes jouw gezicht veertien maanden het doet nog steeds zo’n pijn…

nog onbemind ook door vrouw en kind Het huis noem ik nu thuis buren, de hand geschud emotie, als een brok in ieders keel.…

Ik zie je Ik voel je aanwezigheid Ik moet niet denken aan die fijne tijd Maar dat doe ik toch Ik kan niet anders Ik mis je Elke seconde dat ik bij je was herleef ik opnieuw Ik houd van je Een traan rolt over mijn wang Ik haat je Je deed me zoveel pijn Je bedroog me Het liefst deed ik het terug Maar dat kan niet Omdat ik voel, dat ik nog…

ongelofelijk miskend opspelend sentiment schiet naar de keel men wordt confidentieel met grote brokken die onverstouwd in-en-in vertrouwd zijn blijven stokken blijf bij de les in dit proces ook al wellen krokodillentranen komen maagsappen als zure borrels op geef geen kik je blijft meetellen na je laatste snik…

Een druppel een traan komt uit je ooghoek vandaan langzaam valt hij op je schoot er is iemand dood een brok in je keel je wilt het niet, maar je bent emotioneel bang dat een ander het ziet waarom, je hebt toch ook verdriet ze mogen best zien dat jij ook moet treuren laat het maar gewoon gebeuren.…

wat overblijft is veel een voorwerp, dat de grip verbergt op angst, op lijden en verzet de brokken in je keel het haastig schietgebed een klein gebaar na oorlogsjaren waar nog steeds ons bloed aan kleeft dit masker spreekt met glazen ogen en een weggesloten mond over weerloos onvermogen en de weerbaarheid van ondergronds…

Stijf van zenuwen slik ik de brok door mijn keel. Gevallen, verrijkt, omarmd. Ontspannen doorbloeding vloeit als verbindingsjuweel. Gevallen, heimelijk ontvlamd. De verboden vrucht voelt als het nieuw epitheel. Gevallen, aangenaam verwarmd. Bekleed ons gegarandeerde vondst fundamenteel.…

Het knerpende grind de fluitende vogels begeleiden je ten afscheid op je laatste reis Ik slik de brok in mijn keel hardgrondig weg Het grind knerpt, de vogels zingen Een steen op jouw graf een steen op mijn hart Het grind knerpt de vogels fluiten Ik voel alleen maar diepe smart…

Je huilt heel zacht je legt je hoofd tegen mijn borst uit een gevoel van onmacht ontvloeit ook mijn kracht Jouw pijn die ik totaal met je deel zielsbedroefd een brok in mijn keel van het niet te troosten verdriet Woorden zijn niet nodig woorden zijn hier teveel daarom zeggen we ze niet woorden zijn nergens te vinden voor zoveel verdriet…

een brok in de keel bij het voorlezen van de families die nooit weerom keerden immens grote families met allemaal dezelfde achternaam grootouders, ouders oom, tantes, zusters schoonbroers, schoonzusters, broers, neven, nichten pasgeborenen het benoemen van de leeftijden hekelt de pijn nog dieper de wereld was gek geworden…

Al dagen zoek ik naar woorden Die beschrijven wat ik voel Niet langer zwijgzaam willen zijn Gewoon zeggen wat ik bedoel Toch krijg ik niks over mijn lippen Dus ik zet het op papier Met een brok in mijn keel Is dit voor mij de enige manier Voor jou, nu je iemand moet missen Zijn geen woorden, heb geen idee In gedachten, maar vooral vanuit…

Met een brok in mijn keel, vechtend tegen de woede van daarvóór.…

Terwijl toeter en drankorgel spelen zingt Remi een fado in droevig mineur en de anderen spoelen de kelen. Ene Mimi neemt sisi maar wel met een tic. 'Lalala' lalt ze tussen de slokken. Nu pakt ze d'r sleutels. Terug in d'r blik zit ze toonladderzat met de brokken.…

wat mij zo raakt is je gebarsten stem een open vuur dat flakkert in je oog je milde hand die zo secuur de nadruk legt die felheid van je hart waarmee je dweept en mij beweegt je laat de noten beven op de stemvork in je schorre keel…