Alle inzendingen over Bushokje

Als jongen had ik meer moeten ravotten Ik zat maar bij de kachel met een boek Kwam nooit eens thuis met gaten in mijn broek Daarom wou mijn ontwikkeling niet vlotten Dus ga ik nu alsnog 'n beetje dollen Bijvoorbeeld door dat bushokje te mollen!…

te vroeg gestorven tongkanker in de stilte van je broertje liederlijk gezang bushokje op levendaal voetbal bij de vleet ook zo nieuwsgierig naar het sop van vissen - neerslag van de geest een teen in opstand omgaan met minderheden je past je maar aan langs levendaal weerklinkt olijke rosé luid kermiskabaal…

Ik dacht 1 Lijn te trekken De constante, immer aanwezig Ik ben er 8ter Gekomen Taal leeft, verandert Steeds weer Bushokje, ook wel Abri genoemd Lijn 25 rijdt/leidt Mij direct naar huis Lijn 6 volgt Een omweg Over rails die Er toch al lagen Morgen pak ik Toch maar de fiets…

Hoe zit het, ik sta af en toe toch ook te soezen bij een bushokje? Nou, waar wachten we nog op? ------------------------------------ uit: 'Het ging over rozen', 2002.…

Aan de overkant loopt een vrouw Zilvergrijs haar, slank van gestalte Ze heeft narcissen en ranke takjes Geplukt in het park De man ziet het en denkt Meisje, ik zou je met rozen willen Overstelpen, verlos me van mijn Eenzaamheid, de lente komt eraan Maar ze verdwijnt uit het beeld dat Hij voor even kreeg toegespeeld Ondanks het bushokje…

Van schuilen in het bushokje kan geen sprake zijn, want alleen in het uiterst hoekje sta je droog: precies het plekje dat die vrouw al vond en er nu haar plu staat uit te schudden. Hoe dicht mag ik bij haar komen zonder dat de regen me doorweekt, zonder dat de regels van de gepaste afstand door mijn natte voeten worden betreden?…

het zit vastgelijmd aan den hand ieder bushokje in de tram de trein en in de bus komt het verschijnsel voor, er valt niet meer mee te communiceren daar men door middel van dopjes aangeeft in-gesprek te zijn of hun oren gewoonweg vol proppen met te harde muziek mensen die hardop (lijken te) praten in zichzelf nee, het is geen schizofrenie…

Net buiten het dorp komt er soms een streekbus langs -- het bushok, ons honk.…

Zie daar de wilde paarden aan de horizon die donkere hengst met bruine manen ik weet nog van de echo in jouw diepe blauw verlangen de regen in het winterkoude bushokje eerste zoen op jouw maagdelijke wangen en misschien heb je meer hulp nodig dan ik of minder medelijden dan een vreemde misschien ben je de kerstman en ik een verlaten ontheemde…

O, bijna vergeten te reserveren bij Drie Sterren voor het Kerstmaal, vol is vol, het is immers geen stal of bushokje waar een Libanees tiental onderkoeld ligt te creperen. Wat zeg je, een dissonant? Goed, die handen van meelevende asiel- zoekers in deze flonkerende tijd voor Kerst.…