Alle inzendingen over Dertien momenten van

Mijn ego staat niet toe klein te zijn ik ben er niet groot genoeg voor. Beschrijving met een minimaal aantal woorden, vraagt om maximale kennis. Op de ravijnrand is het uitzicht het mooist, fluistert de duivel in m’n oor. Onze plicht is de aarde beschermen wat zonder ons niet nodig zou zijn. In dromen is de mens onbewust van zijn beperkingen…

En literaire dichters kikken op woorden die hun zelf bekoren op onsamenhangend gebral tot die groep zal ik niet behoren zo wil ik niet zijn geef mij dan maar dertien in een dozijn!…

als scherven liggen ze een bord vol ik schik ze het puzzelen snijdt gebroken lijnen weerspiegelen rode draden een zwarte weg…

winter stopte sneeuwvlokken in haar mond elke avond opnieuw wanneer ze ijzig dun naar haar woorden liep zonder te weten of tijd voltooid was in nestkoude en in de vierde nachtwee waaruit geen kind viel of een arm, zonder verraad aan vingers Louise schreef de aarde zwart en perste een wereld uit haar lijf trad haar koninkrijk…

Ik tel voorbij twaalf om te weten waarom ik 'Dertien' bewonder.…

Misschien was ze dertien. Een meisje van dertien is een kind. Een meisje van dertien is een vrouw. Een kind is een vrouw. Misschien was ze twaalf. Misschien had ze borstjes. Een meisje van twaalf heeft borstjes. Een meisje van twaalf is een kind. Een kind heeft geen borstjes. Misschien was ze dertien. Misschien was ze een kind.…

'ome let' er wel op moet beseffen 't zal mislukken TOCH prachtig nest dertien eieren dertien ongeluk TOCH gisteren dertien kleine koddige kuikens in mijn tuin trotse moeder "Zie je wel!"…

Is er altijd wel iemand die jouw gedachten raakt, dit moment tot een hele intieme ervaring maakt. Zeker wanneer de wind een beetje waait, het dan voelt alsof die iemand zachtjes over je rug heen aait. Wil je het liefst de ogen even sluiten, om de tranen te weren die dreigen te ontluiken.…

Meisje van dertien Meisje van dertien ik hoorde je schreeuw uitgedoofd als een kaarsje van Amnesty traan op een hete plaat een wereldwonde sluier van uitgedeind verdriet nazinderend Woestijnroos in knop de kranten gehaald maar nooit je veertiende verjaardag, nooit vrouw Meisje van dertien ik hoorde je schreeuw ijzingwekkend gegil en…

wat brengt een getal als 13 zo ongeloofwaardig toch staan we ervoor Vertel mij wat dit getal met ons doet Kunnen we leven met de gedachte dat het ons toch wel eens Geluk brengt?!…

Op vrijdag worden ladders weer vermeden En voor een zwarte kat veel omgereden Want dertien is voor vrijdag het getal Dat is uit bijgeloof meer dan toeval Soms blijft de mens een hele dag in bed Wordt dertien het geluksgetal voor pret!…

In de hitte van de strijd op 't scherpst van de snede, dacht die vlotte blonde meid daar ga ik mee naar beneden. De koelte sloeg toe, zonder scherp te zijn geweest ze werd het ineens moe liep weg van het feest. 't verhaal dat 't mes bot was speelde heel geen rol zelfs de wijn in 't glas zorgde niet voor extra lol. Ze vertrok, net op…

Vandaag is het weer tijd partij te kiezen, In onze stad doen er wel dertien mee, Niet één van deze dertien is oké, Vaak sta ik in het hokje nog te kniezen. Ik las de folders en opiniebladen, Bij wie kan ik alsnog gemeend te rade?…

ze maken aldoor steeltjes met dertien blaadjes aan deze boom -…

Een dagboek zwart beklad met een beetje kleur misschien- Wist ik dat het over was want eerder kon het niet verliezen- Daarom zing ik een afscheidslied van eerder- Om je te laten weten dat ik aan je denk altijd.…

alles wacht hier, daar in donkerdagende nachten het lijf vol ogen gedwongen om het geweten te verteren als een reiziger en alles wat beweegt met deuren dicht vergelijk het maar met nuttige tijd gisteren was het woensdag vandaag afscheid is het geweten niet de echo van de ziel ?…

De dertiende op vrijdag,´k schrik me rot Natuurlijk veel te laat met mijn sonnet Ik stap met mijn verkeerde been uit bed en wacht vandaag gelaten op mijn lot Nog vijftien uur dan is het zaterdag Mijn vrouw zegt: “als je dat beleven mag”…

van hoop precies wat ik nodig heb op dit godverlaten moment de hoop die van mensen pelgrims maakt…

dertien papavers knalrood wuivend tussen graan al bijna in slaap…

Ik kijk naar de foto die mij zo dierbaar is Het is vandaag die dag, de dag van het gemis Dat jij ons dertien jaren geleden plots verliet Het was niet te bevatten en groot was het verdriet We gingen allen verder, zo goed als dat het kon Maar niets was meer hetzelfde zonder jou onder de zon Maar zien we nu de zon die op ons schijnt en naar…

Dertien Manen kent een jaar Maakt de Maangodin zich klaar Om het wonder te verrichten En ons duister te verlichten Dertien maal verdwijnt Zij weer Langzaamaan, niet in één keer Maar in veertien kleine beetjes Weggeveegd door vlinderfeetjes Is Zij dan geheel verscholen Als uit 't hemels' rijk gestolen Is het tijd te laten gaan…

Op kamer dertien ligt een man met een heel aparte tatoeage. De dokter riep "afschuwelijk" de man zei: `t was een rage.…

In het faceboek van mijn hart bewaar ik mijn vrienden in een beveiligd bestand niet de vanzelfsprekende smile online vrienden van dertien in een dozijn maar die het geworden zijn want ze hebben het vermogen te kunnen delen in mijn pijn…

Volwassen vraagstukken op kinderen plakken is vergelijkbaar met een bloem in de knop knakken…

Een huisjesslak te Zwiep die daar de duizend meter liep in dertien dagen en een kwart vertrok – zei men – met valse start dus met haar huisje op haar rug moest zij bij aankomst weer terug ……

Als ze maar momenten hadden dan was het nog te doen Momenten zoals pas geleden toen ik jou zag in het plantsoen.…

Het klaart op, de storm gaat liggen, de wind neemt af. Wolken breken, de regen, moet het opgeven. Grijs wordt blauw, De gouden zon, wordt geboren, ik voel de stralen, op mijn gezicht en sluit mijn ogen. Direkt voel ik weer kou, het betrekt, de zon vervaagt. Ik voelde me, intens gelukkig, ...heel even...…

Heel even maar Dat ene moment De stilte om ons heen Zonder woorden Dat ene moment Dan weet ik meer dan woorden ooit zullen zeggen...…

ze er nooit geweest hoe dan ook ik blijf schrijven zolang als woorden raken dus je glimlacht en je denkt maar ik bewaar zeker dit moment…

Jouw stille woord van angst dwingt mij tot nader denken over het verstrijken van de dagen, terwijl nu, op dit moment, de tijd langs het balkon vervliegt, in de ijle, kringelende rook van onze laatste sigaret. Iedere dag ligt vast en strak verankerd, in het eeuwig herhaalde ritme dat onze dagen deelt.…