voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 29.942):

dertien was ze

winter stopte
sneeuwvlokken in haar mond

elke avond
opnieuw wanneer ze
ijzig dun

naar haar woorden liep
zonder te weten of tijd voltooid
was

in nestkoude
en in de vierde nachtwee

waaruit geen kind viel
of een arm, zonder verraad
aan vingers

Louise schreef de aarde zwart
en perste een wereld
uit haar lijf

trad haar koninkrijk
in volmaaktheid
binnen

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 30 december 2009

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

4.1 met 20 stemmen

533

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

LadyLove, 16 jaar geleden

De eenzaamheid is pijnlijk voelbaar. Intens gedicht Kerima, dat tot nadenken aanzet, en inspireert.

annabel, 16 jaar geleden

Wat een triest beeld, maar wat brengt het iets gaafs.

Hanny, 16 jaar geleden

Triest en koud...Louise schreef de aarde zwart...
hoe mooi die regel in dit prachtgedicht.

pama, 16 jaar geleden

Een bijna volmaakt gedicht.

Manuel Van den Fonteyne, 16 jaar geleden

Prachtig vol van barensweeën. Graag gelezen Kerima!

Geef je reactie op deze inzending: