Netgedichten

netgedicht (nr. 29.836):

dertien was ze

winter stopte
sneeuwvlokken in haar mond

elke avond
opnieuw wanneer ze
ijzig dun

naar haar woorden liep
zonder te weten of tijd voltooid
was

in nestkoude
en in de vierde nachtwee

waaruit geen kind viel
of een arm, zonder verraad
aan vingers

Louise schreef de aarde zwart
en perste een wereld
uit haar lijf

trad haar koninkrijk
in volmaaktheid
binnen

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 30 december 2009

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

dertien was ze

4.0 met 21 stemmen

434

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: LadyLove
Datum:: 31 december 2009
Email:: ladylove40gmail.com; De eenzaamheid is pijnlijk voelbaar. Intens gedicht Kerima, dat tot nadenken aanzet, en inspireert.

Naam:: annabel
Datum:: 31 december 2009
Email:: justformeplanet.nl; Wat een triest beeld, maar wat brengt het iets gaafs.

Naam:: Hanny
Datum:: 31 december 2009
Email:: hanny.vanalphenquicknet.nl; Triest en koud...Louise schreef de aarde zwart...
hoe mooi die regel in dit prachtgedicht.

Naam:: pama
Datum:: 30 december 2009
Email:: pebmartenshome.nl; Een bijna volmaakt gedicht.

Naam:: Manuel Van den Fonteyne
Datum:: 30 december 2009
Email:: drebddronefishmsn.com; Prachtig vol van barensweeën. Graag gelezen Kerima!

Geef je reactie op deze inzending: