Alle inzendingen over Dialoog

Heer Julius: gij zijt mij ontrouwe edele Triestania, mijne vrouwe Vrouwe Triestiana: och neen, Julius, mijn stoere knaap mijn hartstocht duurt voort in mijne slaap Heer Julius: gij kreunt in uwe slaap steeds voort: oh, Gijsbrecht, neem mij ongestoord Vrouwe Triestiana: ach mijn Julius, wees niet bevreesd ik ben niet verder dan…

hoe kan ik benoemen waar ik in thuis wil blijven wanneer het enige dat straalt niet te houden is mij verlaat en decemberdagen neerlegt alsof mijn ziel er in zou passen loodzwaar hoe kan jij vragen of het zich rond mij wil wikkelen en alles wat ik in verbeelding zie warme wind en weemoed laag op laag, zacht op zilt weerloos…

De brug was geslagen De dialoog hervat Jammer van die twee voortanden…

koffie in de kerk smaakt naar dialoog zoals thee in de moskee…

gespannen stilte innerlijke dialoog een binnenspiegel…

laten we woorden weer kaal en simpel maken franje en opsmuk tot het bot verbranden hopelijk verstaan we dan elkanders taal raakt de vonk weer wat onzegbaar is het vuur in broze zinnen ontstoken…

ze vroeg me hoeveel ik van haar hield hoe groot, hoe diep hoe lang, hoe breed? ik antwoordde haar: steeds groter, steeds dieper hoe langer, hoe meer…

De glimlach speelt met tranen De aanvaarding speelt tikkertje met de opstandigheid De wind sust troostend wilde haren En ik fluister naar de eindeloosheid van het onzekere met gebalde vuisten…

Vader hoe zou het gaan als niemand meer in ons geloven kan Jezus daar vraag je me wat zou het kunnen zijn dat we dan niet meer bestaan…

nog heb ik de regie over alle stemmen in mijn hoofd controleer hun woorden in dialoog maar als zij vrij associëren grenzen van taal gaan uitproberen grijp ik in met harde hand geen tegenspraak in letterland dat is ontaard in babylonisch onbegrip en drammerij voor straf het alfabet in mantra’s die rust geven alleen stilte brengt het…

jij dicht de vergezichten ik kleur ze in met mes en fijn penseel in dialoog sla jij het laatste oordeel aan het kruis ik somber wolken voor het derde uur emoties worden aangescherpt in felle woordenstrijd het donkerrode tekent haat en nijd jouw poëtisch venster op de werkelijkheid heb ik met eigen kleuren ingelijst…

‘Er wordt te hard gefietst op ’t rijwielpad!’ ‘Wat wordt er veel geluld op de tv!’ ‘Hij is niet druk, hij heeft ADHD!’ ‘…en als het regent wordt me auto nat!’ ‘Konijnen zijn met stip de beste wippers!’ ‘…en niemand loopt zo hard als Dafne Schippers!’…

Als ik èèn ben met mijn gedachten dan heb ik een dialoog die er niet om liegt maar er vooral toe doet en waarvan niets moet als ik èèn ben!!…

Maar bij de dialoog Acht men de ander hoog.…

Censuur regeert dit bange land van Balkenbrei en Lafbektand ‘we zoeken steeds de dialoog’ dicteert het geitje aan een krant.…

Een dialoog over nu en later is met de Kees een slag in 't water. Na ieder akkoord breekt hij weer zijn woord. Nu ja, het is en blijft een mooiprater.…

Het gladde monoliet vol vertier, beschermt hen van kwaad en geklier; een vieze geur, een boos oog, een voertuig of dialoog.…

Waar woekert ideevorming Waar is geen communicatie Waar ontbreekt ieder dialoog Waar ontstaat de consternatie Waar beginnen vooroordelen Waar vreten twijfels je kapot Waar verdwijnt ieder respect Waar zijn het keuzes of je lot Waar is de openheid eigenheid Waar is liefde het ware gevoel Waar is de warmte weggelopen..…

Jouw kappersbezoek gebed zonder eind; morgen is ‘t mooie er af Ik maak geen eten gebed zonder eind; morgen heb je wéér honger…

Volgens Ali is Europa een museum volgens Adam is in een museum wonen fijner dan museum zijn…

- Wil je de wereld zien? - Even kijken. Nee, doe maar weer dicht. Ik sluit het gordijn.…

De wind kust jouw schaduw en kluistert diep de nacht Je vouwt ontloken vleugels en sluit de ogen zacht Het licht heeft alle schijn verteerd de oester in zichzelf gekeerd De held zit diep gevangen, hervindt z’n rust in adem en fluistert onverwacht: “ Je rouwt om dode teugels, om lang verloren kracht jouw toekomst…

vervreemding in de dialoog waar woorden mijn handen breken, in de constante zonder god maar in beleving is het herrijzen van de schepper mijn eigen beeld het beeld van klein tot groot, van tam tot ongetemd, het genoegen in berusting sterft halfzijdig wanneer ik weiger om te dienen en mijn knieën het gekrompen lichaam te laten dragen was…

schrijver droomt van nog te voltooien werken, onbedoeld als baken, die het bloed nog roziger laat smaken in aardse tegenstellingen van het kloppend hart als het negatief soms digitaal, dan weer analoog tegen het vale licht gehouden wordt tussen de geboorte van z’n dood, een mystieke camera besturen mag, uit beleving geschreven dialoog…

Mijn therapeut, een klinisch psycholoog, Houdt meer van luchtfietsen en dialogen Terwijl mijn psychiater onvertogen Vertrouwt op zijn eenrichtingsmonoloog Nu mag u raden wie mij heeft genezen Hij die het best was in gedachtenlezen…

ik trek een draad en plak hem vast met oogcontact spin mijn web met lach en soepele gebaren de dialoog rijgt kruislings actiespanning op wordt zij mijn prooi of hang ik dadelijk zelf als uitgezogen pop…

Een zware dialoog van aangezicht tot aangezicht. Hoor mijn broeders.…

De spanning wordt in Frankrijk opgevoerd De jongeren gaan nu tegen de stroom in En kunnen van de overheid de boom in Hen is al veel te lang de mond gesnoerd Geen mens kan nog een ander mens verdragen Wanneer de dialoog is-lam geslagen…

Agenten moeten naar Afghanistan Om daar politiemensen op te leiden Die leren om conflicten te vermijden Een dialoog in plaats van sterke man Ze moeten, op hun jacht naar de bandieten Heel goed met de Afghanen op gaan schieten…

Zijn we Mandela vergeten zijn geweldloosheid zijn voorbeeld zijn zijn als dialoog, antwoord op zijn overheersers zijn tegenstanders zijn bewakers zijn apartheidsland zijn echte gewelddadige witte pieten en zijn intrinsieke blijvende geweldloosheid!!! Zijn we dat vergeten, Nederland???…