Alle inzendingen over Dubben

na weken dubben, denken, ervaren dat alles kan verkeren! angstig blijven en gespannen, in plaats van zalig en ontspannen! geluk is een mooie deugd, maar juist daardoor duur…

Wij zaaiden wat wij vinden, En eenmaal zien wij bloei; Maar die de schoof laat binden, Gaf 't zaad en gaf 't zijn groei,- En schiep, eer zon of regen De kiem nog had gekust, Als dubb'le wet van zegen De arbeid en zijn lust.…

Men is verwonderd over de oneindigheid van het ons omringende heelal vraagt zich af wat schuil gaat tussen aarde verste sterren achter onbekende nevels al dit dubben zonder antwoord zien God en Zijn engelen met schertsend gemoed aan weten zonder meer hoe binnen deze eindeloze ruimte Hun vertrouwde Hemel bestaat en nóg verder heerst.…

Nu zijn ze verdwenen ergens in jou, op een plek Waar ze niet moeten dubben en peinzen En waar ze in een lieve stilte luisteren Naar een lang ironisch verhaal. Ze overwegen te verhuizen naar je kinderen. ----------------------------------------------------------- uit: 'Ten westen van Eden', 2002.…

Bij het avondgebed kunnen vragen samen met lof van allerlei aard rijzen mogen daarbij de woorden van de kleuter die naar bed gaat in de volwassen geest komen lieve God dank U dat ik vandaag op school zo heerlijk mocht spelen in het poppenhoekje deze wonderlijke klaarte doorstroomt als zuiver bergwater het lagere dal van dubben…

Vrije dagen in Spanje slijten moeder Anchie loopt overal kijkend met haar beide dochters door het drukke dorp aan de kust de zusjes Renate en Petra doorvorsen de winkel vol kleurige stoffen en lokkende beeldjes hun handen willen keurend voelen maar dwingen zich tot rust bij stromende gedachten als schuimende bergbeken die elkaar woest…

Het veelvuldige denken aan God en allerlei gedachten of vragen naar Hem gezonden mogen een kleine drieëenheid wezen waarbij klare eenvoud van woorden steeds zichzelf blijft - schoon ze samenspeelt met ruime zoekende geest altijd een besliste houding heeft ondanks verwazende beelden dikwijls rustig rondwentelt in diepgang tevreden de Heerschappij…

"De bijbel is Gods Woord," mag steeds klinken in de vragende oren van iedereen, wiens zoekende ogen dwalen, ver heen, naar wazig, geheimzinnig sterrenblinken. Speurgedachten zullen nooit verzinken, zijn dieren, die zeulen over zand en steen, twee rugbulten hebben, dikwijls slechts één, voldaan onder schaduwpalmen drinken. De oase herbergt…

Mensen denken diep na over het levende geloof hun vragende gedachten lopen als vele wegen krioelend door elkaar heen zijn soms ook een rechte baan verlangen naar een trefpunt dat bijna verborgen ligt onder koepelstruiken boven deze dichte kluwen zweeft voortdurend een grote ster bij nacht en dag heen en weer geeft daarbij zonnewarmte…

De zeer bijdehande en wijze Tom Poes laat tijdens gesprekken met zijn vriend Olivier dikwijls een eenvoudige neusklank bij gesloten mond voor zich uit gaan die eentonig klinkt maar iets onvoorstelbaars mag bevatten twijfel na een kloeke uitspraak van de trotse heer Bommel dubben over een plan waarin wellicht gevaar schuilt tevreden…

mijn gelaat zien dat er karrensporen lopen waarvan het ontstaan duidelijk is duizenden jaren oud vaag ik weg het zijn er amper negenenzestig het wiel is door mij niet uitgevonden ook de genen niet waar oorsprong ligt over de ouderdom van de sporen blijft men nog steeds in het ongewisse dat is het geheim van mijn jonkheid archeologen dubben…

Godsdienst mogen steeds opspringen antwoord voortschuiven om het te omhullen met geheime nevel het Bijbelboek Openbaring wil allerlei tonen voor weldra of veel later ziekten rampen en onweer opgevolgd door Hemelse pracht en eeuwig geluk staat alle ruimtes van beschouwen en verklaren toe waarin tegenspraak zwijgt zonder dubben…

straatlantaarns hun flauw schijnsel nederig over het ontzagwekkende hooggezeten Neptunusbeeld dat men ziet met de ogen van een pas ontwaakte slaapwandelaar zwijgend kijkt de baardige zeevorst langs schimmige gevels ergens onder zijn geweldige troon murmelt een watervalletje vertolkt bedeesd maar welluidend de onbekende gebiedersstem: hier geen dubben…

Vader Uw Blijde Boodschap het Evangelie genaamd vertelt in de gestalte van scherpe tegenstellingen anders gezegd steeds Wit-Zwart deze beslistheid geeft het Woord kracht om duidelijk verstaan altijd onthouden te worden maar zeer vaste denkwijze geeft dikwijls het gevaar van bekrompen oordelen hoe verstaat men de kunst bij stipt dubben…

Wat gebeurde vanaf de grondlegging der wereld heel de mensheid door en nog zal komen verhaalt het Bijbelboek Openbaring over het worden verworden van Schepping en leven Gods wil voor de toekomst en strijd tegen het kwade door de Vader van al wat leeft in het Heelal zijn de mensen gezegend met eenvoud van geest die onwetend…

Willen vele denkwijzen en vragen over Geloof zich uitgebreid op papier, of bij gesprekken ver of alhier, aanbieden om mensen te behagen? Meningsgeschil blijft gemoedsrust belagen, is een doelgericht aanstormend roofdier, strijdt dan weer als een opgejaagde stier. Welke verrassingen zullen opdagen? Brein en gevoel mogen elkaar treffen, baren…

Kijken, snuiven en dubben helpt geen zier. Kunstenaarsogen zijn vol troebel zeewier. Hard en gesloten blijft de hersenpan... Opeens een rilling! Sterke wind gaat blazen. Versnipperde witte kroontjes krioelen, dansen wild om de kniesoor te verbazen.…

Gelijk een vader zijn onwillig kind Bestraft met schijnb're toorn, maar smart in 't hart, En, schoon kastijdend, zelf wel voelt hoe hard De straf moet zijn voor 't kind dat hij bemint, - En onder 't straffen in zichzelve zint En hoopt of het berouwvol wordt, - en mart, O zo verlangend, na die dubb'le smart Héél lief te wezen voor zijn…

Langs Griekse beelden torst een oude vrijster Achter mooi groene blouse haar dubb'le toren: De Zeuskop kan maar matig haar bekoren, De Mouzageet bewondert ze ook niet bijster; Tot, plots, ze een roep, zoetlijk als van een lijster, Van tussen 't groene heuvelpaar doet horen, De jongen ziend met in zijn voet de doren: 'Zo'n snoes!…

Nu draagt, zelf triomfant balancement, Zelf zwevend rag, zelf ontzaglijk insekt, Mij de aeroplaan, wiens vaart, zilverig, trekt Een draad, hoog boven zee en kontinent: De trots van wie zich, mens, als Brahman kent, Houdt breed zijn dubb'le vleugels uitgestrekt; De zekerheid, die 't Brahmanweten wekt, Houdt recht naar Hem 't evenwicht heengewend…

Langs Griekse beelden torst een oude vrijster Achter mooi groene blouse haar dubb'le toren: De Zeuskop kan maar matig haar bekoren, De Mouzageet bewondert ze ook niet bijster; Tot, plots, ze een roep, zoetlijk als van een lijster, Van tussen 't groene heuvelpaar doet horen, De jongen ziend met in zijn voet de doren: 'Zo'n snoes!…

De natie die voor gene zwichtte Toen ze u de rang van dochter schonk; Toen ze in Europa's ogen blonk Als vrijgevochtene, als verlichte, En, - parel van die dubb'le kroon!…

Dik vet lak aan deserteurs maar wie bén ik Sullen is het niet gegeven te dubben of te beven dus chique. Oneindige blijvende reddingsboei tevens steun ook toeverlaat Ik word constant uitgelachen om Mijn Manitoe die me nimmmer haat. Vader.... we blijven slechts mensen en de mens maakt fouten.…

Wie ik is Weet ik niet meer, Weet niet of het Ooit een naam Heeft gehad - Alleen mijn stem Herkent mij nog, In mijn stotteren en stamelen Word ik bekend, Word ik als mensenkind Gekend.…

Het dubben als gij eten moet en vindt geen blij gezelschap goed.      Doe dat als gij allene zijt: aan tafel is geen pruilenstijd. 17. En steek geen hand in zak of schoot, maar houd ze voor      gasten bloot. 18. Spreek nooit van enig vuil bejag, dat iemands walg verwekken      mag. 19. Maak geen geluid wanneer ge drinkt. 20.…