Alle inzendingen over Een veldboeket

Een leven met jou als een veldboeket bloemen gebonden maar vrij…

deinend in de wind geurt het gouden korenveld een groots veldboeket…

om ze zomaar te plukken en tot een veldboeket geschikt, in een mooie vaas te sieren bij vieren 's nachts.…

ik stak mijn handen naar je uit hun warmte verkoelde in de regen jij was de zomerdag in ogen en lach schijnt nog de zon nu liggen bloemen in de plas geven traag hun kleuren af maar jou heb ik gered jij bent mijn mooiste veldboeket…

laat me zwemmen in jouw ogen vang me met jouw vlindernet door de schoonheid meegezogen versier me met een veldboeket vind me in het ochtend gloren zoen mijn lippen urenlang door de liefde uitverkoren samensmeltend bij zonsondergang *…

geurende warmte van gewas en aarde boterbloemen stralen onder de zon gras in alle tinten groen deint teder en glanzend in de wind een veldboeket in groen en geel rood en wit de bodem van een blauwe koepel eindig door blauwgroene bosranden meer is er niet en het is genoeg…

mag ik je mijn veldboeketje geven met sprankjes vitaal leven een toefje ritselkruid met paardenbloemensap voor ongerechtigheden van de huid een slinger madeliefjes geknoopt met jeugd twee rode hartendiefjes wat bella donna tegen helder licht verzacht het ochtendzicht mijn veldboeket bloeit zomerzon is puur een gift voor ons van…

de gordijnen sluiten bijna in een rillend houvast grijp ik om mij heen maar de dood treedt binnen het onlicht doet mij trillen de warme dood omhelst mij in een dribbelend blauw zwenk ik de melkweg op op weg naar een nieuw landschap veldboeketten in velours zie ik in een trechter van licht en jonge vrouwen met warme tranen…

tussen tierende woekertongen met zwarte gal doorspekt kiemt soms het reinste zaad van onweerstaanbaar pretgewas opgewekt gaat dit een lichter pad weet waar het omarmt en vat teloorgaande kelken te binden in een veelkleurig veldboeket nu maar hopen dat de hovenier dit warme groen op waarde schat mocht hij zo’n mirakel vinden en het…

Kan maar slecht meer tegen drukte Zei ze en ik schreef het neer Maar ze had haar Lieve Heer Waardoor haar het soms nog lukte Spijts hij uit het leven rukte Hen haar dierbaar, telkens weer Kan maar slecht meer tegen drukte Zei ze en ik schreef het neer Al haar vreugde en haar zeer Hoe ze vroeger soepel bukte En dan veldboeketten plukte Hoe…

Langs de rand van het koren Waar korenbloemen en klaprozen staan Loopt een klein meisje met vlechten Bloemen plukkend tussen het graan Ze wil mama zo graag verrassen Met een prachtig veldboeket Er zitten zelfs margrieten bij Een korenhalm heeft alles vastgezet Mama staat haar al op te wachten En drukt haar stevig tegen zich aan Wat een…

vlammen energie in alle kleuren van het leven met het zachte zonlicht en wat groen kun jij snelle groeiers weven als extraatje kleur jij aan het einde van seizoen een schitterende bloem in het lieflijk lispelen van de wind praat je met ze zoals moeder en kind zij hebben al hun hart getoond als zij meegaan in het grote veldboeket…

in zwart door het bos doordrenkt van herinneringen delen wij met elkaar wat de dag met ons deed te midden van hazen en konijnen verzetten wij onze zinnen dichter bij de kern oog in oog met alerte reeën gekleurde veldboeketten brengen ons terug in Polen in langzame tred weten wij ons verbonden een laatste blik naar haar onder rozenblad…

In het prille van de morgen ademde ze rust en vertrouwen het was alsof de berg die voor haar lag steeds minder hoog leek stap voor stap zag ze papavers en prachtige veldboeketten langs de weg ze keek haar ogen uit tussen de wolken door fluisterde de wind een lint van liefde haar handen begonnen te vangen waar wangen bloosden piepte…

stijl omhoog langs glimmende beuken gaat mijn hart hevig tekeer onverstaanbare woorden te druk met mezelf haar teken gemist vier bolle ogen zien mij vanuit een plasje in de modder vele kilometers gekleurde veldboeketten slechts het geluid van een zakdoek dwarrelend uit een raam een blauwe libelle kust een bord dat waarschuwt…

je klaproost in het geel van korenvelden je armen waren bloot een zonnehoed daaronder blonde haren je kwam ons tegemoet ik zag de bloemen in je ogen, het veldboeket kleurde de zomer in je hand je was de zon geen schaduwen te zien het licht kwam zo van boven je keek heel blij en zwaaide lang naar mij terwijl we langs je stoven…

En staande op het keukentrapje reikt zij omhoog met nat en zwaar papier vol roze veldboeketten. Zij schuifelt naar de recreatie. Zij krijgt penselen, waterverf en donkerblauwe tekenvellen.…

Een veldboeket en takken zwaar van peren Dicht ruisend zomerblad, een vergezicht Wat koeien grazend in fel zonnelicht En schapen blatend in rustieke sferen Bos levert schaduw, zitbankjes naar keuze Een opgeworpen houtwal weigert wind De bijen zoemen hard en eensgezind De vlinders eren al het glorieuze De paarden schudden hoofd en staart…

Van heel het wilde veldboeket, prijk ik er hoog boven uit. In mijn natuur voel ik me op m'n best tussen menig woekerend kruid. Ik buig met alle winden mee, hecht me stevig in de aarde, en kan in m'n donkere zwartbruine hart een schat aan emoties bewaren.…

Ik wil voor jou wel alle bloemen plukken, asters, rozen, zelfs een veldboeket, jou voor altijd in m'n armen drukken als je weer eens zo prachtig lacht. Wat mij betreft mag dit wel eeuwen duren. Dit mag altijd blijven bestaan. Wat mij betreft hoeft hier geen einde aan te komen. Dit mag altijd verder gaan.…

Al waren er ook ooit dagen met veldboeketten en madeliefjes bankjes aan het water en vergezichten draaiorgels op straat en handen vol vrolijkheid zelfs vergeten doofheid. Dan wilden ook jouw voeten dansen zag je eekhoorntjes voorraad begraven winters boden volop knusheid en warmte.…

Al zonder bollen zijn de velden. Nu overheerst fluitekruid, hoe ze fluit langs de sloten en bermen, hoe ze fel wit belicht met haar schermen! Mijn vriend wijst op twee koolwitjes, die vliegend paren, een derde fladdert erbij de eerste vlindert nu met hem mee zo vluchtig, luchtig. Wij dromen, staren... waarom doen mensen zo moeilijk, vraag…

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Plantjes water geven dweilen stoffen ramen lappen De was doen boenen strijken poetsen nee het zijn geen grappen Borduren haken naaien punniken breien aan een mouw Dat zijn toch van die dingen die bestemd zijn voor een vrouw We gebruiken ook geen maandverband parfum of aceton potloodje make-up remover lipstick of tampon eye-liner mascara nagellak…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Zij droegen aan de schouders de geweren, En in de loop een kleine veldboeket, Voordat zij traden aan, te gaan marcheren, Hadden de bruiden die daarin gezet. Het zou de liefste groet zijn van het leven, Het laatste afscheid en het wellekom; O hand van mij, waarom gaat gij nu beven, O mond van mij, waarom wordt gij nu stom?…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Gebroken door pijn, Gecrasht door verdriet, Grote scherven, kortsluiting en veel schade. Het slachtoffer, onschuldig en getekend door littekens. Onherstelbaar! Toch wordt het gelijmd en gereboot. Maar, zoals bij een vaas die opnieuw in elkaar is gepuzzeld, zie je krassen en littekens nog, voor altijd.…

Ik leef in een leugen dat jij terugkomt maar dat gebeurt toch niet meer. Als ik er over nadenk dan doet mijn hart zo'n zeer. Zie je dan niet wat je aangericht hebt? S'avonds rollen de tranen over mijn gezicht. Heb je niet door dat je me pijn doet zo? Kijk je nooit in een ander licht? Dat je nu met me afspreken wilt alleen voor mijn beste vriendin…