Alle inzendingen over Einde Nederlands.nl

Het einde van Nederlands.nl komt in zicht, vele vaste schrijvers zijn al afgehaakt, de kern is door magere kijkcijfers ontwricht en de doorstroom wordt nu al bruut gestaakt.…

Meegaan op de golven van verdriet jubelend bij ontluikend leven bij ravijnen en dalen reis ik mee Vandaag moet ik bekennen: www.nederlands.nl dank-u-wel!…

Daarom juist is er die verscheidenheid op NEDERLANDS.NL!…

Ik trachtte jou te bellen, in de cel die je een uitzicht op het kerkhof biedt. De zon brak door. De stenen blonken wit. Cipressen. De verbinding lukte niet. Het ijzer van het hek ontsloot zich wel. De kindergrafjes liggen hier apart. Er waren een paar ééndagsvliegen bij. Geen omber* foto's in een blikken rand. Ik struikelde over zo'n klein…

Te midden van verbleekte kerstversiering Klinkt bij de Top 2000-show op 2 Het goede voornemen van Barry Hay De meestersnuiver van de Golden Earring Hij zingt van "No more speed", en ik zing mee Want speedsonnetten zijn voor mij passé ________________________________________________ de redactie van Nederlands.nl bedankt je hartelijk voor…

Als je niemand hebt om kerstmis mee te delen; kijk dan eens goed om je heen. Zo zijn er toch zo velen. Zelfs al ben je samen, ook dan ben je soms alleen. De behoefte om er bij te horen hebben we allemaal. Soms voel je je verloren, spreekt iedereen een andere taal. Met kerst hebben we behoefte aan contact. Soms helpt het een gedicht te lezen…

Hoeveel manieren van dichten kent de wereld, of hoe weinig maar: superieur ingenieurswerk met woorden, de kosmisch bewogen gevoelige snaar, de inktvraat van het onttoverd citaat of schaarse woorden in een wit ravijn. Men kan ook met minder omhaal. van de taal een werkplaats maken, verzen hup in haken hangen, kloppen aan ritme en vijlen aan…

een opsteker voor al die mensen van Nederlands de redactie voeren, al die werkjes langs zien komen al die mensen die met liefde schrijven, dat Nederlands.nl nog maar lang als site in de lucht mag blijven: mensen bedankt!…

Als ik mijn nachthemd uittrok na ontwaken En met de spiegel werd geconfronteerd Kon ik volledig in vervoering raken Sneeuwde ik vlokken, leek geobsedeerd De rode vegen op katoen en laken- Schandvlekken die dat razendsnel bemorsten Waarom kon ik niet van gezondheid blaken Moest ik aan schilfers pulken en aan korsten? Had ik die schubvlecht…

Gedachtes in mijn hoofd. Water aan mijn voeten. Ik voel de rust. Zie mijn woorden uitmonden in zee. Waar jij ze leest.…

Mijn lieve mailvriendin is jarig geweest Tweede paasdag was voor haar een feest Een dag om je lekker te laten verwennen Om even niet te hoeven rennen Op Nederlands.nl heb ik je ontmoet Dat voelde zo intens zalig goed Heerlijk om met jou lief en leed te delen Je bent uniek en gaaf om mee te mailen Je schrijft gedichten zó intens En je woorden…

netgedichten zullen moeten inleveren elk zo'n twintigduizend al dan niet via natuurlijk verloop dat betekent dus dat u dood mag vallen, komt ons goed uit het snelsonnet, de Big Mac van de vlotte schrijver, verdwijnt van het toneel net zoals poëzie, wollig willen we niet meer dat gehannes in de marge dichten is de toekomst en ik ga naar nederlands.nl…

de mokerslag We kunnen het leven niet overwinnen niemand nóóit Kom ga je mee. Samen wandelen naar het verre kijken naar de sterren schreeuwen naar de golven "we komen eraan ... Ja maan we komen" Omstrengeld liggen op het strand. steeds dichter komt de rand laat ze maar komen de golven Laat ze ons overspoelen laat het toe…

Vergis je niet Vergis je niet in mij Ik ben wel Heks Maar vergeet niet de Christen in mij Vergis je niet Vergis je niet in mij Ik ben wel Christen Maar vergeet niet de Heks in mij Vergis je niet Geloof is geen spielerei Niet als je er ooit voor gestorven bent Zoals Christus Zoals Heksen Zoals mij…

Het leven is een grote lange zoektocht Maar ik heb mijn eindbestemming gevonden Zonder voorbehoud of tegenzin Heb ik mijn hart aan deze plek verbonden In jouw armen heb ik me genesteld De ruimte daartussen me eigen gemaakt Waarover altijd zo liefdevol wordt verteld Heb ik nu voor mezelf en het is volmaakt Mezelf verliezen in de diepte Die…

Ik begin met een zin die eindigt met een woord daarna volgt een punt gewoon, omdat het zo hoort Na de punt volgen weer woorden ze vormen samen een zin Begin je te begrijpen wat ik bedoel het antwoord vind je achterin Aan het einde van de laatste zin daar staat de laatste punt Het eind van onze toekomst meer woorden zijn je niet gegund…

Een bewegen in waanzin Naar een sterflijk einde. Een leven te min, er is geen begin.…

Nu de zon niet meer opkomt En de stemmen kijken weg Zo mooi als alles toen begon Op die grote blauwe berg Toen waren we vrienden Zwart, wit, paars en rood Dit is wat we verdienden Nu zijn we allemaal dood…

Flarden mist spoken door mijn hoofd, verdoofd kijk ik al lopende om me heen, op zoek. Jou kan ik niet meer vinden, Ga maar zei je, kijk niet om, kijk vooruit en loop door. Doorlopen naar een toekomst zonder jou, makkelijk zal dat niet zijn, maar hoe vaak ik ook van het paard zal vallen, steeds sta ik weer op, spring ik gewoon weer in het zadel…

De weg naar het einde.…

Voor mij is het einde gekomen, "uit" zijn al mijn dromen. Terwijl ik hier in tranen lig, Is er geen mens die zich tot mij richt. Ik weet niet wat te beginnen en schrijf daarom deze zinnen. Sterven doet iedereen, Dat hebben alle mensen gemeen. De ene gaat vroeg, De andere gaat laat. En niemand is er mee gebaat.…

grenzen heeft ze verlegd bergen verplaatst alles is uitgelegd nu voor het allerlaatst heel haar gevoel ontbloot nog nooit zo bang geweest alle hoop gedood wanneer ze zijn brief leest uit haar leven verdwenen wacht ze nog lang op hem maar hij is niet meer degene die haar gaf haar stem monddood, alle hoop verloren kijkt ze naar beneden…

De beslissing is genomen De familie langs gekomen Voor iedereen een laatste groet Je bent een reus, als je dat doet Daarbij voel ik me heel klein Jij ondergaat toch allle pijn Het infuus wordt ingebracht En ik zie nog hoe je lacht De dood is welkom. al te waar Het leven word je nu te zwaar Laat de morfine nu maar stromen En de rust over…

een enkele letter vandaag het betreft de letter z heeft de ij als vaste buur maar is en voelt zich het einde op die laatste plaats vertoeft hij graag bij hem start een reeks van ongeschreven woorden worden dromen waar maar ook droefenis in ware stilte of een gemaskeerd gebaar och was ik maar die letter z de opening naar het…

"Het Einde" Aan een ieder als : Een laatste brief, Een laatste groet, Hij voelt het einde komen, kijkt naar zijn ouders met: Een laatste blik, Dankt hen voor alles met: Een laatste knik, Pap, Mam, dit was voor mij: Een laatste nacht, Een laatste dag, Een glimlach trekt over…

zeg niets. mijn slaap blijft anoniem naast de anderen, veel meer nabij dan mijn geluidloos wachten ik neem wel een minuut stilte in acht om al de gevallen woorden die niet eens uitgesproken zijn mijn haar wordt grijs, ik ga naar huis ontwaken kan ik morgen nog, al zal het slapen onbereikbaar zijn…

Zijn mond zal niet meer praten zijn hart zal niet meer voelen zijn hersens zullen niet meer denken hij zal er niet meer zijn De aarde zal hem opslokken de donkere dreigende aarde Hij zal me nooit meer kunnen helpen bij mijn grote en kleine verdrietjes Hij zal niet meer blij voor me kunnen zijn Hij zal me niet meer kunnen steunen bij alles…

stille wachter bij de poort zelfs niet meer in mijn tuin tussen de rijkbloeiende rozen waar avondkoelte lokt met wijn, muziek reikhalzend als een goede vriend met weinig woorden hoe zal ik dan nog kunnen delen dát kunnen uiten wat ik in mij heb het weten van nooit meer valt zwaarder nog dan pijn het liefdesspel gespeeld met aan het eind…

mijn leven is geleefd ik geef mij over aan mijn einde steeds meer draden van gehechtheid laat ik los gedragen word ik door liefde die mij omringt wees stil mijn ziel vindt haar bestemming…

is er geen eind als het denken verdwijnt als geen beeld verschijnt als niets is wat het leek er is geen eind als mijn licht niet meer schijnt boven de oever van de beek waarin ik werkelijk keek en mezelf zag hoe ik daar lag wazig en vertekend duizelig en onwetend nee, niet dan er is pas een eind als het dromen verdwijnt als ik dat niet…