Alle inzendingen over Gezonken

De boot gezonken. De nieuwe stuurman paraat. d'Oude staat op straat.…

Er moet een tanker worden geborgen, hij maakte slagzij, ligt nu ondersteboven en de nimf van de Lorelei, die was erbij, immers: als je de verhalen moet geloven, stond zij op de rots te zingen daarboven men raakte in de ban, tja dat komt ervan, als vrouwelijk schoon je in de ban houdt.…

De wereld die je schetste zoals we die kenden uit aardse vorstwinters met kale winterbomen het bevriezen van vogels in een koude winterwind zoals jouw verzonnen liefde vriendschap die je me toezegde niet langer droomgenoot van mijn in zee gezonken fortuin.…

Warm mistig weer drukt de zwaartekracht het dal in Bomen smelten boven boten Plotsklaps verkoeling Tot diepe dieptes uittorenen…

Kloeke matrozen roeien met stugge moed hun boten, waarin mensen angstig zwijgen. Duistere golven vloeien traag, maar dreigen in de nacht vol onheilspellend gebroed. Sterren verlichten het verdrukte gemoed, dat voortdurend klinkt als gedempt hijgen, een schuivend gekraak van brekende twijgen. Plotseling klinkt een veelbelovend "toet!" Het…

Zo diep gezonken. Maar er toch weer bovenop. Dat wordt beklonken.…

Vele liefdes zijn gezonken in het drijfzand van de lol spijts hun roepen en hun bonken was het maatje nu toch vol. De zomer begint te lonken de terrassen zitten vol de dametjes staan te pronken en brengen ons hoofd op hol. Vele liefdes zijn gezonken...…

Golven bewenen gezonken tranen met een melancholisch lied.…

Het komt, zomaar uit het niets het doet o zo veel met je als je het krijgt, of als je het geeft het is niet zomaar iets Het is de kus uit het niets je voelt je als een gezonken schip je zit er helemaal doorheen dan die kus, die doet iets Het is de kus uit het niets zij voelt zich als een gezonken schip zij zit er helemaal doorheen…

Bij Kaapstad is een boot gezonken. De boot was op excursie naar Duiker Eiland, waar onder meer zeehonden leven. Het schip was een catamaran met de naam Miroshga.…

Een piraat in de Zuidzee was dronken met zijn schiettuig aan boord aan't pronken hij ontstak een lont aan een kanonnenkont en is met z'n viermaster diep gezonken…

ondanks dat dit vers over een gezonken bootje de lading dekt, wordt die toch nat tenzij dit bootje en z’n woord voor de laatste regel zijn uitgelekt want dan kan alles overboord…

Kerk in water diep gezonken god verdronken dal stroomt toren in hemel geboren niemand hoort meer mensenschreeuw uit land van weleer.…

En de wereld bleek niet wat jij altijd voor ogen hield Daar sta je dan als gevolg van fouten eerder zelf gemaakt Nooit eerder zo diep gezonken Nu kan je dan alleen nog maar omhoog............…

Ogen ontmoeten, daar zijn de vonken Glazen prosecco die klonken De passie maakt me dronken Hoe diep ben ik gezonken Mijn hart blijft maar bonken Ben ik erin gestonken ?…

wat ik opgeslagen heb verkreukeld verdrongen onvindbaar gezonken naar de bodem van mijn bestaan het raakt de sterren niet geen storm blaast de beetjes weg over land en water naar een onbeschreven plek…

wie zaten hier aan deze diep gezonken tafel? getekende levens van mannen en hun laatste reis naamloos verbonden met de diepste lagen van de zee in een bed van schelpen…

Verloren in jouw ogen verdronken in jouw stem Soms kan ik zelfs vergeten dat ik het zelf ben Gezonken in jouw armen gesmolten in jouw blik En dat alles omdat wij zoveel mooier zijn dat ik…

Ooit was ik een zwaan, die danste over het water, zo mooi, zo trots, zo gelukkig, zo ontzettend bang voor later Nu ben ik een vis, en behoorlijk diep gezonken, ik ben het dansen verleerd en in mijn tranen verdronken.…

Neergedaald naar de bodem Gevangen achter tralies Overspoeld door verlangen Een gezonken wrak Vastgeketend aan jou Verdronken in de overvloed Aan schijnbare minieme wonden Enig lichamelijk gevoel Verdwenen Getransformeerd in een zwarte gloed Waar enkel hoop Een redder in nood kon zijn Helaas werd hoop weggespoeld Door reusachtige golven…

Jouw woorden kaatsen als schuimkoppen met gebulder en kabaal woest tegen de stille vlakte van mijn weggedoken ziel. De haven verlies ik steeds meer uit zicht, stilaan kwijn ik naar de ondergang geef mij over, aan die woeste zee. Rustend op de bodem en herademend geniet ik van de zachte schoonheid en kalmte, nestel mij op een bed…

Papieren dromen geven mij de schaduw van woorden die ooit bestaan. Ik reis over kolkende wateren waar woestenij en tropische liederen rinkaaneen weerklinken. Kades bestaan niet. Enkel de doorschijnende modder van de jungle en de uitgestrekte wind van de savanne betekenen voor mij de terminus. Passagiers begeleiden het eenzame galjoen op weg…

opgesloten in je eigen riool zoek je al blubberend door je eigen stront walgend van de stank naar de niet meer te lichten loodzware deksel van je eigen beerput…

de kroeg een oceaan ligt voor de boeg het huwelijk moest stranden niet bestand tegen de golven thuisgebracht naar verre landen in de kajuit daar juicht het leven schuimend bier en schaamhaar aan de geschiedenis gegeven rond de mast schreeuwen de eeuwen in de verte vliegen meeuwen die in vrijheid verder leven het schip reeds lang gezonken…

GRAFSCHRIFT VAN EEN DRONKAARD T’AMSTERDAM IN EEN BURGWAL VERZOPEN Daar leit een vuile vent in deze put gezonken: Hij stierf in ’t water; maar hij was op ’t land verdronken. 5 oktober 1653…

Die socialisten zijn zo diep gezonken, Ze hoeven met mijn naam nooit meer te pronken."…

Titanic icecubes in de koudela We zijn nu toch wel heel erg diep gezonken Zoveel mensen die toen zijn verdronken En wij spelen dit in borrelglazen na We moeten schuldbewust zijn met ons allen Maar zijn er als een ijsblok voor gevallen…

Zeemeeuwen vlogen door de nacht gezonken in een golvend dromen sprak ik jouw naam in stilte en je vloekte niet, in het donker ademde jij gooide jij mijn hart in gedachten weer terug in zee.…

Ik staar al uren naar mijn lege glas De wereld is vergeven van problemen Ik wou dat daar een oplossing voor was Ach, waarom zou ik zelf niets ondernemen Bedenk ik wel eens met een zwaar gemoed De wereld is vergeven van problemen En er is niemand die er iets aan doet Zo diep zijn wij als mens dus al gezonken Bedenk ik wel eens.…

in de buien voor en na de dolstdriest denkbre dronkenschap schiep de dichter de meest onvergankelijke verzen en eenieder zal er zich terecht over verbazen hoe ook hier weer het hoogst verhevene met het laagst gezonkene hand in hand gaat als twee glazen aan een bril…