Alle inzendingen over Inconsequent zijn is

Gelezen in het Oude Testament Hoe God bestraffen kon, razen en tieren Bedreigen kon de mensen en hun dieren En hoe Hij zich gedroeg; inconsequent Hij sprak zichzelf dus tegen, permanent Hij hield van pest en schurft, nee goedertieren Dat was Hij niet bepaald, wanneer Hij gieren Als lijkenpikkers aandroeg; het serpent Je baktrog en je korf…

De slijterijen bleven aldoor open Musea, bookshops moesten lang op slot Ook zoo’s, theaters, biebs en zo: hoe zot! Er was heel vaak geen touw aan vast te knopen En morgen doen de sekswerkers weer zaken Dát heeft, denk ik, met pikorde te maken.…

Straks hebben oogartsen overuren door het massaal lezen en turen op kleine schermpjes Zo blijft voor Anders en de anderen de economie toch draaiende en ook voor de tandarts, terwijl hij het grootste risico van alle beroepen draagt de kapper en de kapster mogen niet wie begrijpt dit? Ik geen biet…

Dat consequenties naar de duivel leiden Is stellig bij dit kabinet bekend. Wel lukt het de regering consequent Een beetje consequent zijn te vermijden. Wie zwabbert en wie zwalkt in zijn beleid Weet zeker dat hij consequent zijn mijdt.…

wie hoorde niet wat Aristoteles de wijze meester Alexander de Grote bijbracht als eerste levensles gezelschap van vrouwen bekoort bedrieglijk de man wiens leven wordt bekort soms vroeg gesmoord toegeven aan die begeerte verstrooit wendt steeds tijdig het steven opdat elke hoedanigheid zich ontplooit Rosa zijn mam die daarvan vernam haalde…

Naakt zijn en sex hebben dat is gemakkelijk Iemand in je ziel toelaten in alle kwetsbaarheid je hoop, angst, vrees, verlangen eenzaamheid tonen aan elkaar dát is pas écht naakt zijn.…

Naar voorbijgaan verlang ik. Nu nog niet. Niet vandaag. Nog niet voorgoed. Voorbij donkere wolken gaan. Gedachten zien verdampen, tot zuivere levensenergie. Tot ware liefde. Voorbij zorgen, haat en pijn. Naar waar aards bewustzijn, ons aardse lichaam overleeft.…

“Dit hart is lek, het bloed valt niet te stelpen, Als ik het dichtnaai helpt het echt geen steek”, Sprak de chirurg die Holleeder bekeek, “Hier kan alleen een transplantatie helpen. Wij zullen hem het hart van Endstra geven; Dat is in onze vrieskast vers gebleven.”…

Er zijn wel eens dagen dat ik besef bij elke aanval van jaloezie wrok of woede ik het hart van mezelf zou moeten veranderen maar nooit dat van die andere ik ben dus op mijn hoede want zo ontneem ik hem of haar en zelfs mezelf alle energie die zo nodig is om samen door dik en dun elkaar te blijven dragen…

Nu ben je zelf een vader. Vader van een eigen zoon. Het leven treed nu nader, niet alles meer gewoon. Je liefde is enorm, voor dit zo kleine wonder. Jouw hart loopt barstensvol, nooit kun je er meer zonder. Nu ken je het geheim. Je weet nu wat geluk betekent. Nu vorm je een gezin, maar pas aan het begin. Je zult nu moeten leren, wat…

Kennen zonder Kennis. Onbegrip begrijpen. Branden zonder vuur. Uurwerken zonder uur. Eén is gelijk aan alles. Méér zijn dan wat of wie? Twee is méér dan drie. Spontaniteit leeft zonder tijd. Is denken zonder gedachten. Is zin zien in onzinnigheid. Mensen worden geboren. Kokend water kookt. Sneeuwvlokken vallen.…

Zijn hoofd is een wirwar van draden. De verbindingen zijn zo uitgebreid, dat hij een gespannen leven leidt. Hij moet zoveel doen, daar wringt de schoen. Zijn haren worden grijs, dat is de slimheid zijn prijs. Hij woelt dag en nacht, tot hij bijna versmacht. Het ventje in zijn hoofd, kan maar niet worden gedoofd. Hij slaakt een diepe zucht…

Als ik mijn gevoel zou najagen, dan reed ik op mijn fiets alsof het een paard was. Dan ging ik door regenplassen, alsof ze een wilde rivier was. En dan ging ik naar die stille plek, tussen al het groen. Die plek, mijn plek, tussen al het hout en gebergte, waar de zon blijft hangen. Alsof je mijn geliefde was. Ik wilde enkel bij jou thuiskomen…

Sterren zo ver in het zwart, her en der. Wat is de wereld klein en het Rijk der Hemelen groot, oneindig. In ieder wezen brandt het vuur, doch het leven dooft op den duur...…

Wanneer ik op de grens van slaap en waken over het lege kussen strijk zie ik enkel een streepje maanlicht alsof zij haar gordijn doet openschuiven en miljoenen sterren strooit zo valt het allerlaatste licht nog binnen handbereik dan plooit mijn mond een glimlach sluit mijn ogen in gedachten zie ik je wuiven kust me goede nacht in dit…

Wanneer onbegrepen vaderen, als beer ontmanteld worden, breken hekken rond bossen. Zo breken wilde beren los. Wanneer onbegrepen mannen, als vaders worden begrepen, zijn alle moeders blij. Mannen, laat namens hen niet na, om spelend kind te blijven. Vergeet nooit wie u liefde gaven. Bemin al uw Madonna's. Blijf uw liefdes trouw.…

Na één termijn verschijnt al zijn vervanger Dat spijt mij voor het vaderland, meneer! Keert nu nog wel een nieuwe lente weer? Of worden slechts de schaduwen steeds langer? Of je ze zomaar leest of echt een freak bent: Hier is 't zon- en zaterdag steeds Driekend…

Ik lig in het gras en luister. Ik hoor mijn kleinkinderen rustig spelen. Ze brengen mijn eigen kindertijd terug. Torenkraaien zwermen suizend als de wind. Boerenzwaluwen maken Boeings belachelijk. Een oude vleermuis fladdert als een kind. Ruimte en tijd zijn tijdloos geworden. De avond is aan het vallen. Recht omhoog kijk ik nu de hemel…

Saddam is in het ziekenhuis beland Omdat hij uit protest niet meer wil eten Maar zo´n idee kan hij meteen vergeten Hij maakt zichzelf heus niet zomaar van kant Men zal goed over zijn gezondheid waken Om hem straks lekker dood te kunnen maken…

We raken niet de kern Van de Palestina-Israël-Libansese oolog van de Rusland-Oekraine oorlog van de Afrikaanse oorlogen We raken de kern niet we fladderen er omheen als drones in oorlogsgebied We raken de kern niet van oorlog en vrede van kwaad en goed We raken de kern niet van de afgeleide frustraties en verdorven werkelijkheden…

Ik ben een rots in de branding van de zon Ik ben een rots in de woeste golven van de zee Ik ben een rots met een stenen mantel om me heen voor tegen de pijn Toch kan ik niet de rots zijn die ik wil zijn…

Je doet het nooit goed als mohammedaan, In Nederland geniet je geen vertrouwen. Ze gaan je al als terrorist beschouwen Wanneer je plotseling je baard laat staan, Terwijl je nog meer in de gaten loopt Als je daarna opeens een scheermes koopt.…

Een filosoof kijkt naar de sterren en struikelt dan over een steen.…

Wat is er onschuldiger dan een naïeve dartelende vlinder die slechts mooi fladdert te wezen zich van weinig tot geen gevaar bewust Niemand legt zo’n wezen toch een strobreed in de weg Valse vlinders bestaan immers niet? Een beetje vlinder is wat wij zouden moeten en willen wezen Vrij naïef zorgeloos onschuldig geen gevaar erkennend – niet…

Laat ik eens gek doen Lekker gek doen En iets doen Wat alleen doeners durven doen Ze zijn ook dromers, durvers, doorzetters, douwers, Ook wel drammers, maar vooral doeners En is er een aanleiding? Ja er is een aanleiding! De 1500ste digitale schrijverij van Jan Jacob Krediet van den Bos is openbaar 'De Taalalliantie van ons Koninkrijk…

O zee van bittere wraak witte haai door de demonen aangeraakt zwemmend zwaard van de dodenboom…

Taal bezigen is in wezen liefde bedrijven.. Lichaam en geest overstijgen om meer te leven! Het over en weer aanvoelen en begrip tonen. Elkander in de ogen kijken, genieten van het schone. Om dichter bij elkaar te komen. Opdat de ziel luistert aandachtig. En alles wordt gezien als waarachtig.…

Zijnsgeluk kan niet overleven, zonder zijnsverdriet te voelen. Wanneer licht verduistert. Wanneer de avond valt. Zijnsverdriet kan niet bestaan, zonder aandachtig stil te staan, bij hen die voor ons stierven. Bij hen die nog komen moeten, en zonder ons weer verder gaan. Leven zonder zijnsverdriet, is leven zonder contrasten. Zonder verdriet…

Geliefden van de eeuwigheid, ontmoeten in de vrije ruimte, waar ze elkaar herkennen. Ze zwerven door vrije tijden, waarin ze vol van liefde, samen worden opgelicht. Vrijgevochten beminnen ze, lief en in gebondenheid, zoals ontwaakte mensen, het liefste samen doen.…

wanneer is het mooi geweest is de bomenrij volgroeid het landschap doorsneden met witregels als groeven in aarde zonder voetnoot tot punt achter de einder is dit een droom, een weg evenwijdig aan de grens van levensvatbaar, laten we vuur achter, verwaait de rook in een speldenknop zoals het altijd was geweest…