Alle inzendingen over Ineke

zei ze adequaat Voor Ineke uit 5-Gym vlinders in het kwadraat…

dagen in een witte kamer strak steriel en kil verre voetstappen verwarmen je verschijning ontroert…

Je noemde me "Ineke" "Ineke" is mijn naam.…

Het waait nauwelijks, toch dwarrelen er al bladeren voor mijn voeten, en zo vergaat het me vaak Wat ik niet vasthoud, waait weg en kan zomaar in stukken vallen dus spring ik met lange armen heen en weer als een jongleur Zal ik alles maar laten gebeuren en toekijken met prikkeldraad om mijn gedachten? Zonder einde aan veranderingen…

Jouw leven ruist nog in mij, in mijn gedachten denk je met mijn vragen mee hoor ik uitspraken die je ooit deed .....Jouw leven ruist nog .....in mij, in mijn gevoelens .....beweeg je met mijn bloed mee .....voel ik je stromen door mijn hart Jouw leven ruist nog thuis, alsof je aanwezig bent de warmte van jouw lichaam ergens tastbaar…

is heden een wierde met vier boerenhofsteden het eerste begin van Blijham een steenhuis verplaatst naar hoge grond toen Dollardwater kwam aan het Oosteinde de weg naar Bellingwolde die een andere loop nam het oude tracé loopt nu dood het laatste stuk ervan is de oprit bij het huis van Ineke en Jan N969 de nieuwe weg een stukje verlegd…

de kleine Elise zat voor zich uit te dromen over wat er allemaal in de toekomst nog zou komen plots hoorde ze vanuit een open raam een melodie die ze nog niet kende maar haar nooit meer verliet het troostte haar bij zorgen en verdriet later kwam ze haar weer tegen en herkende vroeg de pianist hoe het heette die zei als je ‘Für Elise…

Geel op blauw palet Gershwin kan tevreden zijn Luide lentelof…

vijftig jaar elkaar delen in het lief en het leed als je het gewoon zo zegt klinkt het als een eeuwigheid vijftig jaar elkaar meevoelen in het zoet en het zuur als je nu omziet en terugkijkt was het een handvol seconden vijftig jaar elkaar ervaren het is als korreltjes zand die gestold in mooie momenten zich vormen tot een goede film…

Mevrouw mijn moeder, gastvrouw ineens, stelde haar voor: "Dat is mijn dochter, Ineke." Ik bleek de buurvrouw, die haar huissleutel kwam halen. Ik bood het meisje aan te helpen en zij ging. En ik gaf lepeltjesgewijs mijn moeder het gemalen vlees en fijngeprakte boontjes. ... "Het is wèèr hopjesvla, hè Ien?" ...…

Hij is hier nog, thuis, overal waar hij niet is -- maar wij hem kennen.…

zuiver en jong is nog de wijnrank als zich de liefde meldt met prachtig de loten die zij spruiten laat rijk en vol is het leven in het volle besef geniet elk moment als druiven in trossen het terroir van de wijngaard als seizoenen verstrijken rijpt zich de liefde tot donkerrood fruit witte chocolade dan wel kruidige rosé van druif…

Rust keert weer in ons hart in ons lijf Na lange maanden van proberen en zoeken van leren en geven van beseffen dat niet alles zo is als gehoopt Veel nabijheid voelen van elkaar gelijkgestemd zijn en vertrouwen vinden Nog beter weten dat niets normaal is Dat niets zomaar gebeurt Maar ook dat we door willen gaan samen Dat houden van…

Weerloos en onmachtig zo weinig gehoord zo weinig gezien Onbestaanbaar en onwetend Roepende in de woestijn Geloven, in wat nog Hopen op anders Opstaan in licht Vergeten in de nacht Maan, de gids Zon, de warmte Samen in de groei Tot het einde toe…

Stinkende rotzooi Verrot tot op het bot Vies in je handen Gezwel in je hoofd Dreigend zwart gat Het begin.. maar ook het einde Het einde zeer nabij Zonder enig besef gebruiken misbruiken van munten en biljetten van aandelen en opties De mens van nu als keerpunt De mens van nu alleen nog maar te redden Zónder geld…

De natuur zou moeten zijn een oase van rust en stilte schoonheid, reinheid zachte geluiden van vogels en krekels groen, kleuren van planten en bloemen Alleen de mens hij weet geen raad meer denkt niet meer leeft voor zichzelf laat de natuur langzaam verdwijnen totdat hij ook zelf er aan ten onder gaat…

Gedenken, herdenken Waarom eigenlijk? Om te beseffen dat er nog steeds elke minuut zovelen worden vermoord om hun geloof om hun huidskleur om hun afkomst om hun overtuiging? Om ons te schamen dat we mensen zijn dat we hetgeen ons onderscheidt van de rest van de schepping zo slecht hebben gebruikt zo goed hebben gebruikt om het…

Lief Hondje Trouw Hondje Kittenhondje Moederhondje Blafhondje Vrolijk Hondje Gemakkelijk Hondje Zwiebelstaart Hondje Onze mooie Gimli/Gimpy met je sprekende ogen Te kort mocht je bij ons zijn Maar de pijn in je ogen van de laatste weken gaven aan dat het jouw tijd was We geven je nu terug aan Moeder Aarde zodat je kunt gaan naar…

We spreken steeds meer beeld- taal met digitale iconen van Thuis Hart (in de kleur van het moment) Envelop, Klok, Pijl en Prullenbak maar iconen van verf en bloed reizen in hun wereld van bladgoud met ons mee als portretten van het leven dat we graag willen leiden bedachtzaam en paraat als een rondborstige vogel die zijn veren laat zien…

Onverwacht zonder waarschuwing heel alleen over. Het intense verdriet als woeste golven. Traag ontworstelend aan de kolken. De kust ruw en vrijwel eindeloos langzaam in zicht. Stap voor stap struikelend vallend en weer opstaand. Een weg zoekend langs smalle paden vaak onbegaanbaar. Plotseling onmetelijke vlakten vol kleuren…

met flarden en rafels aan elkaar vastgebonden nare langdurende uren kruipen traag voorbij met bellen en toeters uitgelaten zwaaiend blije kortdurende uren rennen snel voorbij met beide handen worden rustige uren voorzichtig vastgepakt opgeborgen voor later voor later als een paar extra uren het verschil kunnen maken tussen…

terug naar de tijd waar herinneringen zijn ontstaan zorgvuldig opgeborgen voor later bewaard terug naar de tijd van geborgenheid opgeslagen beelden na jaren opgepakt en weer bekeken soms diep weggestopt herbeleving te moeilijk dagen gevuld met souvenirs uit het verleden doorleefde levens opnieuw geleefd in het vergeten…

ik zie je gezicht ook al ben je er niet ik zie de tedere blik in je ogen ik voel je handen ook al ben je er niet ik voel ze mijn gezicht zachtjes strelen ik zie je staan ook al ben je er niet onder de stationsklok zie ik je staan veertig jaar geleden wachtte je op mij onder de stationsklok daar wachtte je op mij ik weet het…

hij speelde Mozart geschikt voor kleine uurtjes muziek in de nacht…

ik leef in mijn gedachten rennend door een tunnel van angst muren kijken mij dreigend aan de angst is overal, in mij, naast mij, voor mij, achter mij, boven mij ik ben vervuld van angst hijgend ren ik door naar het streepje licht in de verte eindelijk kruip ik uit de tunnel naar het licht ik voel dat mijn gedachten de angst…

hij is drie jaar hij wil een jurkje aan ach, wat schattig zeggen ze hij is zes jaar hij wil een jurkje aan ach, gaat wel over zeggen ze hij is tien jaar en dol op verkleedpartijtjes hij gaat als meisje haha, kijk hem nou zeggen ze hij is dertien jaar hij wil een zij zijn wil niet in een jongenshokje wil in een meisjeshokje…

toen zijn kersenboom bloeide ging hij weg van huis hij reisde vele, vele jaren was overal geweest hij zag kersenbomen bloeien een prachtig, maar ook droevig feest want elk jaar had hij heimwee heimwee naar zijn kersenbloesem thuis…

ik kijk naar de weerspiegeling van de bomen in het water in de verte hoor ik eenden met hun vrolijk gesnater er gleden net twee zwanen statig en sierlijk voorbij ik groette ze hoffelijk ze keken even naar mij in het water zie ik stukjes blauwe lucht en soms een rimpeling als de wind eventjes zucht ik voel me vredig en kom helemaal…

de getemde eenling geboeid door regels is slechts in gedachten volledig vrij…

handen schudden met elkaar een lachje hier en een glimlach daar een minister-president is dat wel gewend met veel woorden niets zeggen dan hoef je ook niets uit te leggen een minister-president is dat wel gewend verguisd en bewierookt met lastige vragen bestookt een minister-president is dat wel gewend steeds in de schijnwerpers staan…