Alle inzendingen over Kilt

Die iemand was er en het was mooi, maar nu voel ik alleen nog kilte.…

Je huivert haalt diep adem kilte wat een kilte. Mensen huiveren, wat een kilte. Ze gaan snel door, kunnen zij het helpen. Zullen zij het verhelpen. kilte sla de bladzijde om. Het doet je huiveren, zo gaan mensen niet met elkaar om.…

hoe de kilte in je botten kruipt en jij in je trui de witte wereld alles doet schuiven alles bedekt een stolp van stilte dempt eerbiedig ieder geluid de vroege sneeuw brengt wat licht in de donkerste nachten…

kille wind waait over een kale vlakte de luwte lijkt onvindbaar ver alsof de zon door de wereld zakte liefdeswarmte iets van lange her…

Je bent zo dichtbij als ik naar binnenga, maar spoorloos wanneer ik in de kilte van de kamer sta.…

Trots - tot daaraan toe, maar etaleren doe je niet met kilte. Enge netheid koop je niet. Zal geen honger stillen. Rap pakte ik mijn biezen.…

De kilte verarmde De stilte verwarmde Totdat het vuur bluste En ik in het onbewuste Alles innig omarmde Ik de deken omsloeg Die ik tot dan droeg En het vuur berustend toeliet Weg van de pijn en het verdriet En ontving de troost, waar ik om vroeg…

opwaaiende kilt onthult iets ongehoords een echt Schots klokkenspel ~~~~~ wat hoort echt bij de kilt door Schotten gewild een fraaie doedelzak…

De jaren van kilte Zijn voorbij - de ijzel Die dit land in mij Lang in zijn greep hield Heeft de kilte verloren Doordat jij me hebt aangeraakt, Dit leven van mij Weer tot leven Hebt gemaakt…

ogendiep en mijlenver kijk ik over het glazen water langs een zwarte spiegelwand naar bevroren stilleven onder het beloofde land waar vogels zijn gevlogen rest slechts het witte leven bij hamerend geluid van mijn hartslag onder de ijskoude huid…

Ik ben de ijzige kilte. Ik ben dat gedicht, dat alles verloor woord voor woord.…

Zomaar een zomerse dag in September de zon schijnt plotseling in volle kracht jij kijkt naar mij, ik naar jou plotseling verlang ik weer naar de Decemberkou.…

De Schotse kilt is de rok Door mannen gedragen op Folkloristische en andere Hoogtijdagen. Vanaf de zestiende Eeuw is de kilt een Schots kleding Fenomeen, om zijn ruit vermaard Door de hele wereld heen. De kilt kenmerkt zich door een Bijzondere geruit patroon door De vader gedragen of de tartan Minnende zoon.…

vegen van zomer een dronken behang voelbaar de liefde van levensbelang droomde van leven een gouden glans de herfst is een streven de liefde een dans ik wil je nog even lief geef me een kans de kilte de stilte de winter brak de kilte de stilte ik huiver ik snak de kilte de stilte en liefde ontstak gebroken ontloken dit laatste…

Vroeg in het voorjaar verdrijft zonlicht de kilte uit mijn winterhart…

Een avondwandeling door het bos vogelgeluiden verbreken de stilte voetstappen gedempt door het mos trillend van emoties en kilte…

rillend met een boa om mij heen geslagen druk ik mij in de vrieskoude tegen jou aan klappertandend stellen we ons voor dat het warm is maar zelfs de ijsberen zijn naar het Zuiden gegaan de vissen hoef je niet meer in de supermarkt te kopen ze liggen hier in ijsblokken keurig verpakt zullen we in het gras - waarvan het groen is verdwenen -…

Je lippen voelden koud Je handen zagen wit Ik kreeg geen tranen in de ogen Ik stond er niet bij stil Het zijn nu al enkele jaren en kom nu tot het besef dat het enige van wat ik hield ... jou was en de ketting die ons bindt…

Hou me vast wanneer de dag naar schemer drijft de avond langs mijn lippen strijkt met huiverende vleugels en als het duister stilte brengt omarm dan ook de angst die je ontbloot in ogen ziet want jij alleen verwarmt de kilte de nacht is blind voor het verdriet…

zijn lippen vormen nauwgezet de woorden uit bevroren zeeën leggen vorst over haar trillend vel waar zij tastbaar de witte tekens weet achter het weerloze schild delfde zij al lang en onomkeerbaar het graf voor vergiffenis werpt ze haar schaduw dag na dag over de betonnen steen…

Als je verteld dat er een ander is bevriezen deze woorden in mijn hoofd Ons samen was slechts een illusie Maar wij hadden elkaar trouw beloofd… Nu sta je voor mij als een bevroren standbeeld Je ogen veranderen langzaam in ijspegels Elk woord wat je probeert te vertellen bevriezen onze eeuwige trouwregels… Als je weggaat om nooit meer terug…

nog hingen woorden in de lucht ontdaan van samenhang licht ontwijkend als op de vlucht toen schaduw kwam ze waren vervlogen uit de zoete samenzang van liefelijke zinnen die langzaam vloeiden uit intense emoties heel diep van binnen toch bracht stilte de kilheid voorbij jouw liefde voor mij…

kom laat onze kilten tillen aan de overkant van de rivier hoor nu al de meisjes gillen dansend van plezier toch ga ik er liever heen in mei dan rijmt het met rokkentillerij…

doordringende snijdende koude in een gure oosten wind mijn voetstappen klinken wat dof op het met klei doorweven grind bomen zijn groen uitgeslagen mos stijgt op langs de stammen hun kruinen bewegen en ruisen zacht er wordt de komende dagen wat lichte sneeuw verwacht beklemmende intense stilte omringt me in 't hart van 't bladerloze…

Ik zit in de kilte van steen. Wit zijn de muren bedoeld, maar ze breken; andere levens krioelen erover, erdoorheen. Op mijn schoot je marmeren lichaam. Houd je ogen niet zo gesloten wil ik je vragen, lach naar je moeder sta op, wees wat lichter. Nee.…

Kijkend in't gelaat, van hij die kilte omvat, weerspiegelt mijn dood.…

Ontdekt drumt kilte mij tegen jouw lichaam als beleg van de nacht…

Ik kruip door een donker gat van de tijd langs echoputten vol stilte en voel uit mijn hart de kilte weglopen is een vuurpoel van eeuwigheid. Kruip ik dus door des tijds' donker gat waar, vol stilte, echoputten galmen dan komt des eeuwigheids' vuur mij inpalmen terwijl toch kilte mijn hart bevangen had.…

Jouw warme lippen verdrijven alle kilte kussen zacht stilte…

Roepende in de woestijn: Droogte is kilte Koud is de nacht In stilte wacht de ochtend.…