Alle inzendingen over Klok tikt

er niemand meer om haar heen is en alleen ik naast haar zit maar de klok tikt door de stilte van mijn gedachten heen onverstoorbaar ze is al oud mijn hond…

De klok tikt langzaam de uren rond. Het onderscheidend ritme van mijn hart. Het verlangen leeft van schemering tot de ochtendstond iets te willen hebben van wat nog niet eerder werd gehad. De klok tikt langzaam de uren rond. Het onderscheidend ritme van mijn hart.…

de klok tikt niet meer zijn afdruk op het dressoir breekt, in het licht van de leegte is alles nog vol van haar…

(haiku) de klok tikt maar door tel na tel hakt ze tijd in te dragen stukjes…

Alhier zoek ik mijn zonden gisteren is het al te laat de klok tikt en tikt als een kokende hond blaffend genoegen ontrafelt het mysterie.…

In de trein weet ik dat ik niet meer thuis kom Jouw ogen zullen niets terugzeggen Een klok tikt door de stilte…

Het tikken van de klok Of is dit hartgeklop Het tikken van de klok Of is dit slikken Tergend trage tijd Doodse stilte Doorslikken De klok tikt Zwicht…

De klok tikt De tijd terug Naar een verleden Dat wij vergeten. Om te gaan Naar het heden Niet geleerd Van onze fouten.…

De klok tikt het zonlicht maan plafond het morgenstond mond, hou die ruw geeft, zweeft mijn meeuw als jij morgen wordt…

Ik ben heel de tijd bezig met een strijd de tijd te helen Ik zoek naar balans tussen toen en thans om tijd te kunnen delen Een laatste dans Een nieuwe kans Om wonden weer te helen De klok tikt door...…

dagen die zich afvragen waar gisteren is gebleven nachten die afwachten is morgen nog in leven een week geleden zeven dagen pijn de klok tikt alles weg het moet zo zijn…

Je gaat dood Jouw tijd komt ten einde Jouw hart houdt op met slaan Maar de klok tikt gewoon verder Die tijd houdt eeuwig aan…

Hij tikt wel door, minuut na minuut... Hij is best bruut en... erg absoluut... Geen minuutje krijg je terug ook niet even- vliegensvlug... De klok tikt zijn uren weg De Klok steelt, en.. er is geen vluchtweg... Ik wil geen klok meer waarvoor zou ik?…

de klok tikt tijd weg voor allen en laat slagen in kwartieren vallen bedenk tijdig hoe het jou vergaat en spiegel op je eigen daad want tijd is nooit te laat…

Mijn tijd die hapert Maar de klok tikt verder, zonder twijfel Was ik maar een klok Dan tikte ik de twijfel weg En maakte de cirkel rond En liep ik recht naar de volgende slag Ik loop maar rondjes In een steeds vooruit draaiende tijd Spinsels in mijn hoofd doden minuten Die ik toch doorleef Was ik maar een klok Dan draaide ik me weer…

Het wachten duurt mij soms te lang, van dag tot uur tot minuut Wanhopig om weer een nieuw jaar; de klok tikt even snel Tijden veranderen, tempus fugit, liefde blijft hetzelfde…

doodstraf Den Haag op tafel brandt een kaarsje de klok tikt secondes weg betraande ogen stil gebed Deathrow San Quentin op een brancard vastgesnoerd met riemen een infuusnaald in zijn arm zijn doodsbed de guards wachten op het telefoontje de klok tikt zijn secondes weg de lethal injectie doet zijn werk de doodstrijd…

De mens in mij loopt achter de woorden aan waar tijd geen letters kunnen vertalen tikt liefde de uren nog immer vooruit geen klok tikt haat zelfs niet op de halve uren wanneer een enkele slag raakt, tikt de tijd door naar één minuut voor twaalf nu nog zestig seconden...…

Hij zit bij het raam en ziet de zachte vlokken een voor een de wereld bedekken op tafel ligt de krant nog ongelezen stilte kruipt door de kieren de klok tikt het binnen grijs zijn ogen vallen langzaam dicht niemand meer om hem te wekken…

de klok, de tafel, de stoel, 1 april, 2 april, 3 april, 1e klas, 3e klas, 6e klas, het tempo was constant en de klok tikte langzaam maar tijd passeerde ernaast misschien moest ik geduld kiezen in plaats vaan haast…

De klok tikt door ik sta stil beleef dit intens dag en nacht. Een lieve lach een strelend woord mijn roze wolk die zwelt maar aan. In extase dit is genieten laat je echt nu nooit meer gaan !…

de wijzer van de klok tikt de middernachtelijke uren, minuten en secondes weg langs de wijzerplaat drupt een traan naar benee de maan heeft een ironische grijns over slapen en waken en liefde en dromen in de nacht de wind fluistert het woelen en draaien van haar alleen ze is nog wakker…

De klok tikte het einde der tijden Het vloerkleed was nog nooit uitgeklopt De grote baas lag te slapen op de bank. Stilletjes is ze opgestaan. Het geld heeft ze maar laten liggen.…

kaarslicht flikkert de klok tikt tot de tijd daar is om los te mogen laten niet meer te hoeven vechten oeverloos te vechten tegen de demonen die mij het leven ondragelijk maakten eindelijk is de tijd daar om niets meer te hoeven in mijn hart neem ik jullie allemaal mee hoe rijk ben ik en eindelijk vrij…

De klok tikt tikt zijn minuten weg minuten waar ik van niets weet heb ik nou geluk of pech Lang duren de minuten tergend langzaam wanneer je ergens op wacht wachten op iets dat goed nieuws bracht Voel me leeg voel me depressief denk aan het ergste voor mijn lief Je kàn niets doen er wordt voor je beslist je hebt te accepteren heus…

tik tak en het wijzertje verplaatst zich met een elegant sprongetje weer een seconde voorbij die nooit meer terugkomt ik lig op bed probeer aan niets te denken probeer de tijd stil te zetten ik denk dat als ik het heel hard probeer ik mezelf wel eens kan stilzetten maar de klok tikt verder...…

Geamputeerd van het normale leven wandelt ze doelloos rond, urenlang wie bent u ..waar ben ik gebleven vervolgt haar rondje door de gang waar is de tijd gebleven stilletjes aan werd nacht een dag een dag de nacht het leven is haar deur voorbij gegaan de klok tikt door totaan de erewacht.…

De klok tikt achterste voren en minuten voelen als uren het vroege ontwaken zet gelijk de toon op gespannen voet sleep ik me door de dag die niet veel goeds voorspelt of zullen vers geknipte seringen de avond omhelzen ons verdriet zichtbaar toch weten we dat het goed is zo…

In de verte nog dendert de trein, en de klok tikt maar door. wetend dat ze eenzaam zal zijn, verlaat ze als laatste het spoor.…

de klok tikt de minuten weg toch nimmer zo gestaag als sinds die dag dat jij in opging in de mist het 'tot zo' veranderde van uren in dagen van weken in maanden de stilte oorverdovend onbegrip verzandde in verdriet een onmenselijk diep gemis blijven vragen onbeantwoord het waar om een open eind…