Alle inzendingen over Lampion

aan volle takken hangen vijf lampionnen vlammend oranje in een bewolkte kamer blijft zonnewarmte zichtbaar…

lampion vierkant vouwen ecoline laten vloeien warm licht in duisternis huiselijk…

Je weet net als ik dat het rijmt op de zee het lied van de einde loze dei ning van de golven en als de zon straks wordt bedolven dan licht één een lampion van duizend kleurig vermiljoen maar niemand weet wat al die tinten met een ziel kunnen gaan doen…

Vuurvliegen in tal, dronken van het bruisend bloed, om mijn lampion. Pioen straalt licht uit, wat hij overdag tot zich nam, lampion in duister. Verdeeldheid zaait zaad in de verbrokkelde grond,. het blijft aftellen. Sporen van stilte, glimlach van het avondland, zon op bamboestok.…

Terwijl de anderen sluiten kent hij geen pardon laat alles naar buiten als ware het een levende lampion.…

Ik zie ons nog lopen, samen langs de deuren, met een mooie lampion. Samen liedjes zingen, en wie het meest vergaren kon. Ook aan juffrouw Kikkerbil, die nooit wat geven wil. Of helemaal in m'n uppie naar een grote boerderij, want daar kreeg je wel een duppie, ja, je voelde je dan rijk en blij. Maar ach, de tijd gaat veel te vlug.…

kwartier in schaars geklede wegen van het schaduwbeeld sta ik gedompeld in haar krijt, wat klinkt in onvoorzichtigheid te besluiten, want de gekozen draad ben ik weer kwijt maar zij draait er middenin, zij keert zich van de binnenkant naar buiten , er bestaat geen enkele weerstand roerloos uit haar baan te gedreven, als goddelijke lampion…

Ook zij weten niet dat hun wereld een dode lampion weerspiegelt. Alleen mijn kijken hier verandert de natuur.…

Volle maan staat groot en laag aan de verre nachtlucht glanst zacht vol warm oranje ronde Oosterse lampion waarin diepe wijsheden van China India en Japan in elkaar versmolten toeven de mensen het genot geven altijd vragen te blijven open willen staan voor elk gevoel en verstand.…

Vanavond hebben alle kinders vleugels als verheugde vlinders - en ze fladderen komiek op de maat van de muziek… ------------------------------------------------------- uit: Lampions in den wind, Amsterdam, 1921.…

Ze draagt in haar hart een lampion , met duizend mooie kleuren met kralen, geel en helder rood versiert zij steeds haar dag op blote voeten door het huis en steeds een gulle lach als ze in de knoppen knijpt die uit de planten komen verschijnen er onmiddellijk bloemen aan en gaan er vlinders dromen als ze koekjes eet verandert het huis in…

Ween niet over wat verloren is, nu haar transparante schim op de golven van de winden rust, naast de leeuwerik in z’n eindeloze klim naar dát streepje licht, ontrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam, een hemelse lampion in haar aubade de toekomst kust en aan het heilig vuur ontkwam, gebalsemd in een seringenbad, bron van geurend…

richting zee Stoffig gras buigt deemoedig de halmen Aan de wegrand ruisen duttende populieren Het witte zand schittert verblindend in het fel blikkerend zonnelicht Boven het water daagt het grauw, rommeldonder, regenkletter overstemt het vrolijk kindergekwetter Troebele poelen zorgen voor verkoeling Achter de einder zakt de rode lampion…

Grote supermarkten scholen winkelketens verbreekt ons keten en nul negenhonderd een ingesproken stem keuze menu snel uw klantennummer bij de hand te snel niet te volgen verbreekt ons keten had ik maar gehoord geweten en oud gebouw museum mag niet overleven nieuw ambachtslui liefdeloos snel gebouw warmteloos en de lampion rechts in…

kwartier in schaars geklede wegen van het schaduwbeeld sta ik gedompeld in haar krijt, wat klinkt in onvoorzichtigheid te besluiten, want de gekozen draad ben ik weer kwijt maar zij draait er middenin, zij keert zich van de binnenkant naar buiten , er bestaat geen enkele weerstand roerloos uit haar baan te drijven, als goddelijke lampion…

Men hangt immers geen lampions, ontkurkt geen rode wijn, lacht niet volmondig en draait geen muziek op zulke plaatsen, je wordt geacht niet eens van je plaats weg te gaan, neen, dat doet men niet op een kerkhof.…

Ik ween niet over wat verloren is, nu haar transparante adem op de golven van de winden rust, oprijst naast de leeuwerik in een eindeloze klim naar dat ene streepje licht, stipje op de horizon onttrokken aan de duisternis, waarop ik ben gefixeerd een tijdloze lampion een aubade op de toekomst zoals die zou moeten zijn, een…

De Oosterse zeeman staat stoer naast zijn zeil, verwelkomt een ieder, kind of volwassen: rondvaart in slingerbootjes mag verrassen; lampions geven de tocht bonte stijl. Vanaf menig strand loert een boze pijl. Bij reisgenot is het steeds oppassen. Maar zucht naar 't onbekende zal wassen: voor avontuur heeft men het leven veil.…

de lampions bungelden onvast en dunne vlammetjes brandden of iets ze stil betoverd had. we liepen met korte stappen zodat het zacht bewegende licht niet uit zou gaan in het rood groen blauw en geel dat op een papieren harmonica leek.…

Voor een rode avondzon de aarde Beschilderd als een grote lampion Met donkere valleien en vulkanen Smaragden sawa's, jadegroene meren Zacht wiegend in de blauwe hemelzaal Op verre eilanden hebben regenten De vreemde heersers eeuwenlang verduurd Maar binnen kratons bleef het oud geloof Zolang de dwang der rituelen duurde…

Gelaten wachtend, wie mijn laatste strofe strooid, waarmee de aarde wordt vernist, die vraag is vroeg gaan branden, het antwoord is een lampion in de flarden mist, vertraagt de tred van oude beelden, bepaalt in welk hoofdstuk ik beland niet wetend welke worden gewist.…