Duizendschoon

Ween niet over wat
verloren is, nu haar
transparante schim op
de golven van de winden
rust, naast de leeuwerik
in z’n eindeloze klim naar
dát streepje licht, ontrokken
aan de duisternis, een smetteloze
vlam, een hemelse lampion in
haar aubade de toekomst kust
en aan het heilig vuur ontkwam,
gebalsemd in een seringenbad,
bron van geurend duizendschoon,
de knopen heeft ontward, het
mededogen fixeert zich in een
gesproken toon, water stroomt
niet achterwaarts, lucht wordt
lichaam die haar draagt, mij
troost, modelleert de tijd
haar beeltenis, meen niet
dat die gestorven is, het
blijft gewoon zoals het was.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 14 maart 2010

pebmartenskpnmail.nl

Tijd modelleert haar beeltenis

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.7 met 10 stemmen 469