Alle inzendingen over Leven is het waard o

T rouw aan jóuw gedachten E n blijven hopen en verwachten W eet dat je niet alleen staat O ok al denk je dat soms wel R eken op je vele "soulmates" D oor dat te blijven doen E n een rotsvast vertrouwen N ooit opgeven, maar intens leven.... 't Leven is het waard om geleefd te worden !…

In berusting van verlies voelt het liefhebben als groeien in verdriet waar men de hoogste toppen van het leven wil bestijgen het dal van tranen ziet waar kluchten witte meeuwen in schier onbewolkte luchten blauw woorden van oeverloze liefde schreeuwen verder laten dragen hemelhoog in dagen van stille berusting zullen woorden zwijgen…

In de wachtkamer van de chirurg, waar de afspraak uitloopt, raak ik aan de praat met een man, ook wachtend, relatief jong want wat is oud? De man vertelt, zou worden geopereerd aan een hernia, en is in de weken erna, zo vaak onder het mes geweest, leverde een aantal meter darm in, teert langzaam weg. Is het vreemd als ik zeg…

gasten Ja zelfs die hij in d' ogen ziet Al zingt Jan Klaasen - 't doet me pijn Zo'n meelijwekkend herbergier - Wel honderdmaal zo'n waardloos lied Nooit doet hij water bij de wijn Geen kostganger die hij vertrouwt Een hoekse waard vertrouwt men niet Beklagenswaardig man is 't niet?…

Alles van waarde is weerloos Maar hoe weerloos is alles van waarde Wat een webmaster bijeen vergaarde En zich afvraagt wat is hier weer loos? O Mensch, ict'er, gib Acht Voor die donkerslag om middernacht!…

Ik heb opnieuw geleerd waarde te hechten aan het leven het leven zoals ik het zie dat mij opnieuw weer is gegeven. Want angstig waren de nachten door benauwdheid en door pijn ik prijs mij zeer gelukkig dat ik weer hier mag zijn.…

Het gehemelte droog En nat de grond Om de dorst te lessen Nam ik het in mijn mond Het schuurde mijn tong En knoopte mijn maag Maar het leven gaat door Tenminste vandaag Een schietgebed naar god Voor een kelkje wijn En een droge korst Zou ook welkom zijn Dus les me de honger En stil me de dorst Anders zal me dit leven Niet meer waard…

O aarde! Met jouw dunne buitenschaal verschaf je een verblijfplaats aan ons allen. Jij laat je recht en onrecht welgevallen en biedt een plaats voor eender welk verhaal. En na het oorlog-, sport- en zanggedoe bak ik een biefstuk op de barbecue.…

Vlinders als Honderdduizend sterren Een kus trillend als De eerste winterse volle maan Seks als Verpletterend vuurwerk in de nacht Maar praten als in Oorverdovende stilte…

Draag me niet op handen maar Breek me, onvoorzichtig Spaar me niet mijn tranen Geef me mijn verdriet Streel me niet met handen Die gedrenkt zijn in geheim Zonder iets te zeggen Verscheur je telkens weer Mijn hart…

Dood zijn is niet meer leven. Leven is niet meer dood zijn. Dood zijn is niet geboren worden. Welke dode zit daar nu over in? Geen één. Dood zijn is niet langer leven. Welke levende zit daar nu over in? Bijna iedereen. De dood is een doodgewone leermeester. De dood leert ons hoe we kunnen leven. Doodsmoed is doodgewone levensmoed.…

de oude rietpluimen onthalen de prille voorjaarszonnestralen hun kopjes zijn dan wel heel oud maar ga ze maar eens vanuit een bepaalde hoek bekijken dan tonen ze hun waarde soms heel even heel even lijken ze dan van goud…

Staar in de stilte recht voor mij uit, geen sprankje van ook maar enig geluid. De leegte is zo voelbaar, de leegte is intens, aanraakbaar. Dit donker maakt mij bang, het duurt al een tijd, het duurt al zolang. Weinig wit, heel veel zwart, het maakt mij onzeker, het maakt mij verward. Wil je diep in de ogen kunnen kijken, het liefste…

Het stinkt letterlijk en figuurlijk de verandering van de mens als ze het in een veelvoud krijgen een verslavend middel meer, meer en meer ik wil meer de waarde van het echte leven uit het oog verliezen geen oog voor de medemens individualisering van de maatschappij geef mij je glimlach maar die is meer waard dan dit alles bij elkaar…

ga ik dood dan is het in het verlangen naar leven geen hoed zo passend als de rand met de veer en het gespleten zijn van de top de top, een verscheidenheid aan woorden spinsels zonder vreugde en oude klanken die zich versterven in het zeer waarin ze worden geuit ik spui mijn laatste bloed en vang de albatros die me komt halen, geen vrees…

Achter je laatste woorden zien wij een blank space, losgezongen van de kern van zijn wezen, existentieel overgeleverd aan het interludium van de ruimte... of nee, het was een laatste stuiptrekking in het slotakkoord achteraf begrijpelijk, na deze enumeratie van de voorjaarsopruiming van het nu eens briljante dan weer mediocer gefulmineer…

'O God', 'O mens', de derde luidt 'O mug' Je zuigt en steekt en kriebelt onverbloemd en danst en galt en bovenal… je zoemt! Die jeuk… die bultjes… altijd vliegensvlug Je bent een kleine pestkop, irritant en ’s nachts maak ik van jou een olifant…

Mooie bloem scherpe stekels o akkerdistel ik raak je niet aan…

omdat de golf van letters geen een emotie nog raakt geen code gekraakt is alleen nog maar momenten snel wat neerzetten komen wij nooit vooruit men zegt nooit geen deadline stellen afwachten en verder vertellen in je hoofd het verhaal afronden niet opgeven maar verder rollen je grond aanvoelen wij moeten lijden moeten bloeden onzekerheden…

Water glijdt over je heen Het klettert langs je naar beneden Je schittert in de zon Goud en zilver spetteren in het rond Regenbogen ontstaan aan je voet Je bent een prachtig gezicht Zo teder en o zo krachtig dat je bent Het mooiste op aarde Nieuw leven ontstaat in en om je heen Je bent een pracht van enorme waarde…

Het is een onherstelbare psychisch en medische ramp als ouders vrienden en familieleden systematisch langzaam moorden met die vrome godvrezende emotieloze starheid op het gezicht omdat ze je dwingen de persoon die je werkelijk bent en wil worden kapot te maken in een voor het oog lijkend huiselijk vernietigingskamp mijn God wat hebben…

Het leven is geen strijd je speelt ook nooit gelijk want de dood wint het altijd na kortere of ´n langere tijd! Dus leef je levensbevrijdingsfeest voordat je er 'voorgoed' bent geweest!…

honderd die hem zeer waard was…

't Overkomt me niet zo vaak, maar best Toch wel luttele momenten afgunstig op bikkelharde wezens. Zelf niet de gunstigste episode beleefd, dip Toch erg geduldig weer geluisterd, erg schaars genipt. Wel getrouwe plichten vervuld, gewoon - mijn - must Ben ik dan beter dan een ander, elk ademend wezen blijft evenwaardig. Zeer vreemd dat individu…

van alles meteen 't nieuwste wens Maar o jee, wat zal ik lachen als jij ooit onderuitgaat, jij die met jouw snobistisch gepraat, mij niet in mijn waarde laat…

Vang de bladeren die vallen, De grond los van zijn natuur, omgeven door troostende woorden, een vriendschap o zo puur. Bloesems vervuld van pracht en schoon, Het leven dat zo mooi kan zijn, Maar dat alles is niks waard, Als je geen vriend kan zijn.…

O jee o nee o ween o steeg rien-ne-va-plus wie niet waagt wie niet wint het gaat toch niet voor de wind de steeg waar men doorheen loopt had het toch nooit niet geloofd eerlijk gezegd is de reden weggeslopen het is een verlangen dat wordt doodgeschoten een verlangen naar warme handen naar wat waarheid in dit bestaan en die geesten laten…

De ochtend voelt als een prachtig vergezicht nu oplichtende eerste zonnestralen gloeien thans alles in elkaar gaat vervloeien als licht het Binnenmaaswater en riet mij intens boeien. Waar vogels hun verentooi opnieuw verzorgen het opstaan van het gloren herboren vieren, zich niet druk maken over de dag van morgen met hun aanwezigheid het landschap…

blijmoedig, bontgekleurd en zo bloeiend slenter je lachend langs de waterkant opgeruimd, opgetogen en zo opgewekt met je voeten spelend in het warme zand zingend begroet je de stralende zon de bloemen in je haren verwelkomen het leven bruist en kleurt alles zo keurig fideel…

O ouwe Ahura zo rechtvaardig zo maar een god vriendelijk tolerant aardig. O ouwe Ahura Mazda ja ja 1 klap is niks waard duizend muggen die steken scherp als een zwaard. O ouwe Ahura mijn hart klopt nog steeds door luister naar de stilte hoor Hoor je dat? vaag in de tijd kosmisch en strijd.…