Alle inzendingen over Loenen

In het Utrechtse Loenen woonden twee verschrikkelijke oenen. Toen ze een verschil van mening kregen hebben ze lang tegen elkaar gezwegen, om zich daarna weer te verzoenen. Ik weet niet of het je iets zegt, Maar het was in Loenen, Loenen aan de Vecht.…

er hangt rond het ereveld een zweem van eeuwigheid zij die hier met alle eer zijn neergelegd zullen ons in tijd ver overleven laat dat een troost zijn zo ook mijn oom Theo hij was slechts 19 in '45 toen men hem het aardse leven afnam goddank vond ook hij hier een plek om te blijven…

Ik had ooit een minnaar uit Loenen En al kon hij geweldig goed zoenen Ik had al snel spijt Van de intimiteit Toen bleek dat ik hem moest ontgroenen…

Een koe uit het Gelderse Loenen die wilde zo graag leren zoenen totdat er een stier zei: 'kom maar eens hier maar eerst wel je tandjes goed boenen'…

Een groenteman uit de plaats Loenen Zag ’n hobbelpaard laatst, ’t was een groene De eigenaar zei: Je mag hem van mij ‘k Verkoop je die knol voor citroenen…

aan deze vrouw is zorg besteed zie daarvoor de boeiende details van borst en buik en been alleen trad er een kleine storing op ze is hartbrekend loens ik ga haar dientengevolge vragen mijn vrouw te zijn.…

Bij Loenen is een wolf gesignaleerd De vorige was ruim een eeuw geleden Omdat de waarneming wel was omstreden Leek eigen onderzoek mij niet verkeerd En yes..., ik vorderde beslist een stapje: Ik zag al wél de geitjes én Roodkapje…

Dan toch maar zelf eens Naar Loenen gegaan ’t Gaf best een boost aan de Roofdierontmoetingskans Dat ik daar wel al Roodkapje zag staan! ……Dit thema, hier in de vorm van een ollekebolleke, is door de schrijver eerder verwerkt tot een snelsonnet….…

aan de maanstondigen van het misverstand verpleeg je erna je kan bloedrood geen lauwertakken snijden hij vergeet niet snel wat hij wil onthouden kent de loense plannen herleest oude boeken voor de bevestiging in hoofdstukken achterwaarts zijn fantasie is groot genoeg om er gedachten in te verbergen…

aan de maanstondigen van het misverstand verpleeg je erna je kan bloedrood geen lauwertakken snijden hij vergeet niet snel wat hij wil onthouden kent de loense plannen herleest oude boeken voor de bevestiging in hoofdstukken achterwaarts zijn fantasie is groot genoeg om er gedachten in te verbergen…

bij grens verleggend sociaal in het verkeer zou best eens wat gezegd het is nu van rotzooi maar wat aan een beetje toeteren laat maar gaan bij het serveren stond onlangs de ontvangende partij te heupwiegen met loense grijns de bal belandde naast de tafel uit dubbel gevoel te zwoel gespleten om raak te slaan wat moet fatsoen…

Ik zie het bord Loenen en ik zie een schaatsende Aart Schenk opeens naar de finish rennen, terwijl hij onder gladiolen wordt bedolven, bijt ik in het stof en begint een moeder met afkolven om mij een levenselixer te schenken, naakte vrouwen creëren een lusthof, terwijl het kuuroord begint te wenken.…

je glimlach raadselt mij ogen zien ontwijkend neer huid blankt op een gelaat flarden haren zwarten git een schoot doet handen zwijgen als je hoofdgedoekt buswachtend zit je glimlach raadselt mij…

kwantipierum tooit mijn hoofd in deze moedeloze dagen twurlrokjes draag ik niet zommelwaar moet ik kopen op uren van tijdverschiet mijn pantoffels gaan niet uit plurenjam smeer ik op mijn brood in momenten van niets meer weten ga gedachtenloos in nachtgewaad schemergroetend zwaait mijn hand naar vergeten verre buren die kalender is…

pulver paddestoelen in mijn haar als ik naar verre oorden reis dompel mij onder in een boekettenzee mocht ik gaan zwerven aan de linkerkant laat mij zwarte aarde eten indien ik ten hemel stijg voer mij met de zwijnen als het lopen mij slecht vergaat leer mij al dat te doen zodat ik weet te balanceren op touwen die…

Misplaatste zorg Onstuitbaar wervelend hard grof banaal Tierend vervloekend alles en allemaal Stijgt zijn lustmoorden tot grote hoogte Als watersnood en eeuwige droogte Schurftig en ziek tot in eeuwigheid Leedvermaak tot het eind der zaligheid Gniffelend vals en loens verwensend Geeft hij steeds weer toe aan zijn drang En zorgzaam wordt…

. _______________________________ FLETSE OGEN Vandaag bestelde ik een iets te Groene Linkse Arbeidzame Amsterdammer Maar 't was niet nodig, Dilan werd steeds lammer Geslagen, liever zei ze niks: lauw loene Ze oogde flets en aangedaan, vermoeid ...waarschijnlijk iets te veel met geert gestoeid...…

Zijn ogen klommen langs taille-lijnen Omhoog naar fontijnen appetijtelijk Standvastig, koppig, majesteitelijk Zoals bergtoppen alpinisten toeschijnen Een zwak hebben was onvermijdelijk Voor haar contouren, ze liep hooggehakt Hoerig heupwiegend rond ietwat bekakt Snobistisch, loens en verleidelijk Bleef de set piece hangen in zijn hoofd…

Ach, wisten al de mensen van elkaar 't geheim beluik van 's harten loense wijken waarin de trappen staan die naar Gods liefde reiken. ---------------------------------- uit: Schaduw (1929)…

Ach, wisten al de mensen van elkaar 't geheim beluik van 's harten loense wijken waarin de trappen staan die naar Gods liefde reiken.…

Mijn liefde voor jou is als vuur En de warmte ervan vloeit als water De hittegolf die ik voel is zo puur En de stoom ervan dringt door tot in mijn ader Vuur en Water zijn onafscheidelijk Ze kunnen niet zonder elkaar Het is net een haat-liefde relatie feitelijk Ze voelen elkaar zo goed aan Waar vuur vlamt, vloeit water Om samen te smelten…

De vent bezoekt een klein café in Loenen. Een vrouw zit aan de bar. Een schoonheid is 't. Hij wenst contact en als versiertoerist benadert hij de stoot met stoute schoenen. Vol zelfvertrouwen voelt de man zich vrij. Hij zet zich op de naast 'r staande kruk en haar profiel ziend denkt-ie: 'Wat een stuk!'…

Reeds als bruid Keek zij loens naar de Fransman uit. - Wat hebt gij door haar gewonnen? Schulden. Dit nog: ik leerde dragen en dulden. - Zo had gij honderd jaar verdriet.... En kroost? Van haar? Gelukkig niet. -------------------------------------- Diets: verouderd woord voor Nederlands…

later in mijn houten stoel zit een man hij rookt en kijkt om zich heen of er wat te zien zou zijn terwijl binnen zijn vrouw die geduldig op hem wacht na haar voorbereiding op de nacht die niet wacht de man in mijn stoel lacht ingetogen en onverwacht staat hij recht, hij hoort zijn vrouw, ze vraagt haar man, die niet twijfelt ik loens…

Als de merel zingt in ‘t jeugdig groen mogen wij onze winterjas uitdoen… staat de tuin met blauwe druifjes schoon zont de poes zalig onder d’ oude perenboom je zou denken ze is aan ’t spinnen en ‘t ronken maar soms kijkt ze even met een loens oog wat hipt die merel op en af die stronken hij moet ergens broeden en dan nog zo hoog wanneer…

O groenteman, ik heb vandaag geen zin om voor de weet ik veel hoeveelste keer zo'n tulband of verjaardagstaart te bakken u weet wel met veel van die flufferijen van olivers olijvenzotternijen en god weet wie ze daar weer hebben staan die volkszanger uit loenen aan de vecht of nee, was het niet krimpen aan de lek of wacht, kwam hij uit…

ik heb de oorlog niet meegemaakt (mag mij gelukkig prijzen) maar heb mijn vader er over horen vertellen na verzwegen jaren met een snik in zijn stem hoe hij verplicht tewerkgesteld in Duitsland naar zijn jongere broer Theo heeft lopen zoeken en na de bevrijding met lood in de schoenen huiswaarts moest... die leemte heeft zijn sporen…