Alle inzendingen over Maarten van der Weijden

Mijn vraag luidt waarom Maarten van der Weijden En met hem al die mensen in het land Op elke brug en klappend aan de kant Genieten van zijn zelf gezochte lijden En als hij het dan ook niet haalt dit keer Dan moet het volgend jaar natuurlijk wéér. (Misschien omdat we teveel waarde hechten Aan het idee dat je die ziekte moet bevechten?)…

van der Weijden die door Ee van Dokkum en het water van tien andere steden glee…

Het wordt een week met plakkerige nachten De tropen dalen neder in ons land De zomer springt direct al uit de band We hebben er niet lang op hoeven wachten Maar Maarten zal niets merken van die hitte Want na vandaag gaat hij een week lang pitten…

Oh helden en heldinnen! Euforie! Je moet in ’t leven zoveel overwinnen, wat krijg je van de blinde schikgodinnen? Gigantisch zwemtalent en leukemie? Wat hem niet doodde, maakte beresterk, de Feniks bleek een ware Hercules, zijn doorzettingsvermogen bracht succes: wat zilver hier, wat goud daar, dat soort werk De tour de force volgde toen…

Monstercap met navigatievensters dubbel zonlichtwerend geblindeerd continu zijn torso voorwaarts stuwend monotoon zijn solo avontuur donorwervend voor de microscopen van oncologisch superspecialisten armenmalend in een kruipslag peddelbenende torpedo eigenhandig aangedreven binnenboordmotor van hart…

Alleen met moeite kon ik naar je kijken. Die zware crawlslag door het kille nat. Gelukkig, ’t is volbracht. Proficiat! Je wordt bedolven onder huldeblijken. Één stug bestuur toont jou de Friese aard: je tocht blijkt géén elfstedenkruisje waard.…

Wat wens ik jou Dat graag toe, nu Ik je aankijk In ogen die Dof van medicatie Zijn - alle glans Verloren in de ban Van een verleden Dat nu nog te zwaar Op je schouders drukt Wat zou ik je graag Een gummetje geven Waarmee je alles Wat je bezwaart Vanuit een donker Verleden voorgoed Uit de weg kunt ruimen…

Maart, Maart, Roer vrij je staart: Nog maar een poos kan je ons kwellen en plagen; Dra zijn je vlagen Weg met het vuur, dat je houdt aan de haard, Lastige Maart!…

Je kroop wat dichter tegen mij op plooide je naar mijn houding Ik wist niet of je wakker was maar je zuchtte diep langdurig alsof je wakker geworden was alle triestigheid liet ontsnappen Misschien kwam het door je voeten op zoek naar warmte en gezelligheid Morgen is veraf in de koude nacht in de slaapkamer onder een dekbed met ogen open…

de zon schijnt helder in een blauwe lucht hoopvol huppelen de eerste zeilplanken over de stevige golven ze vriezen echter snel het water uit de koude heeft immers nog steeds geen schipbreuk geleden er zijn ook optimistische wandelaars met roodblauwe handen en snelle tred om niet te hoeven klappertanden op zoek naar wat warmte stranden…

ten tijde van dit uur terwijl de harde wind zijn kou door kieren drukt lukt mijn lied niet, want ik zing slechts schrale tonen op weg naar morgen blijft de klank verborgen in de vensterbank ze huilt er slechts en laat me zoeken oh moment, je wendt je naar mijn hart maar elders leef ik in gevaar mijn lippen dun, de wangen koud diep doorwaaid…

In het lome lover minnemeen ik mijne zoele Poezel; hij is wobbe, hij is leen, wuftig kozer en te koezel. Poezels krollig en in broei wijl wij minneweer; in galenzang en moenengloei stoeien Poezel en zijn heer. ’t Zwerk donkert, de kniepert loeit, een vale walm giert en woeit, de kim molmt tot waangetier, schuksels schokken elk liefdesdier…

Ik weet nog dat jij net als ik verdwaald in een pijnbomenbos verschrikt door het geblaf van een troep honden een jacht begonnen Mijn rug tegen de stam jou in mijn armen, voelen hoe de boom tegen mijn rug door de wind bewoog jouw angst verdwenen ontspannen onze handen Maanden later ruik ik nog steeds de geur van hars bij het dragen…

iedereen is maart eenentwintig maart alles wordt nieuw geboorte en dood zijn niet nieuw maar mensenlang nieuw ervaren opnieuw geboren opnieuw de dood opnieuw het leven geboren uit de dood de dood wuift ons toe een schuifelend levenspartner fluisterend in het oor maart eenentwintig maart een vriend maar niet nieuw soms zien wij de doden…

Hij gaf niet zomaar op de levensgeest Liep tegen verpleegsters uit te varen Leek wel een viswijf dat een reus moest baren Een importante man was hij geweest Maar zoals hij kwam raakte hij er vandaan Een naakte dame gehuld in bontjas Bezag de ellende die hem eens was En is met het heerschap aan de slag gegaan Schoof de stervende wijdbeens…

Van 11-17 maart ga ik voor de Brain Awareness Week overstag De Week van de Hoogbegaafdheid Loopt van 9 tot 17 maart Van 11 tot 16 maart is de Week van Zorg en Welzijn een feit Wat roert maart zijn staart!…

Zacht licht in maart Valt op het land, Elke dag groeiend In herboren kracht. Zacht licht in maart Brengt de belofte Van komende lente, Ontluikende natuur. Zacht licht in maart Omhult de schijn, Aarzelend begin Van klare zomerzon.…

Ik ben mijn engel, die mij altijd zal volgen -- die in nood mij helpt.…

Maart, de maand van het ontbloeien De natuur gaat uit de slaap ontwaken En wil zich van de winter losmaken Het blijft mij altijd bijzonder boeien. Maart, de maand waarin de lente begint Ook de tijd van het frisse groene gras Dat in de winter niet zo mooi meer was Maar nu verandert in een zomerse tint.…

In den diepe afgrond is nabij Een bodem van verlangen Daar waar ik te kritisch ben Te slank, te lief, te rode wangen Mijn werk is leuk en niet nabij Nee echt, ik hoef geen man Want de verveling is de troef die ik steeds gebruiken kan Ik ben lief maar ik ben hard Hard op weg om rijk te zijn Maar ook mijn hart is van vlees Maar ja ook ik…

Als drank tegen mij praten zou dan zou het tegen me zeggen vol berouw wees eens lief en schenk me in bemin me zacht als een godin ik staar al uren naar mijn glas die daarnet nog voller was en denk dan aan vergane tijden in de kerk, mijn geloof belijden toen was het leven nog onbevangen in de kroeg vol lofgezangen want voorwaar, de rode…

Ik drink weer hop en gerst verveel me, dus ik dicht is dat dan nu de kerst die ik me heb verplicht Ik ken ze nog frapanter een meisje veel charmanter Is twee dagen alleen met niemand om zich heen Eindelijk eens tijd voor zich alleen Geen debiteurenlijsten om haar heen Is dat allicht de kerstgedachte Waar elk mens ooit eens naar smachte…

Ik heb nooit echt van iemand gehouden Nooit echt om iemand gegeven Maar jouw verschijning Bracht een ommekeer in mijn leven Door jou weet ik nu Dat echt verliefd zijn bestaat…

Ik vind het zo moeilijk, volwassen te worden Ik vind het zo moeilijk, aan de toekomst te denken Ik vind het zo moeilijk, anderen liefde te schenken Het is allemaal zo moeilijk, zonder jou Ik vind het zo moeilijk, helder te denken Ik vind het zo moeilijk, weer vrolijk te zijn Ik vind het zo moeilijk, want het doet zoveel pijn Het is allemaal…

Altijd met het gezicht Naar het verleden Dat ik voor alsnog Niet los kon laten, Dat tot dusver alles Overheerst, domineert Alsof de toekomst in het Geheel niet bestaat, Ben ik uiteindelijk Zonder het zelf te beseffen Achteruit mijn toekomst In gestruikeld, mens geworden Met de rug naar de toekomst…

Geen verandering! Alles altijd hetzelfde -- met variaties.…

~~~ de maartse buien zijn poeslief vergeleken bij mijn maandstonden ~~~…

in maart zie je ze allemaal stekelbaasjes bij de hofvijver…

eva de hoedster van verworpen juwelen uit de prullenbak…

maart stel ons toch niet langer teleur met storm, stofhagel en regenvlagen beloof ons negen mooie zonnedagen dan houden mensen op met hun gezeur de natuur is zo desolaat, zonder kleur vermoeid van de sombere winterdagen maart stel ons toch niet langer teleur met storm, stofhagel en regenvlagen ons hart verlangt een beetje lentefleur van…