Alle inzendingen over Mo Junior

Ik voel me alleen. Het gevoel van niemand om me heen. Het voelt gewoon niet normaal meer. Het stomme gevoel Alsof alles door me woelt. Het is gewoon niet normaal meer. De stekende gedachten. Het rottige gevoel. Het lijkt nooit over te gaan.…

De dikste stapel stond regelmatig voor mijn neus Nooit meer zal dit gebeuren Het lot heeft beslist dat ik voortaan slechts klún in plaats van glijd, schaats en rijd Echt nooit meer zal de tijd serieus tot inkeer komen, zodat 't verblijdt Helaas zeker echt nooit meer zal de dikste stapel mijn uitzicht belemmeren…

‘ik ben slechts de stuurman van eenvoudige komaf en toch raad ik jullie af matrozen, om deze jongen aan boord te nemen na de avonturen aan wal in de chaos zonder zeden de reden is heel simpel ik wimpel jullie niet af met ’n laf en onaf betoog maar door mijn oogharen zie ik in de versufte jongen duidelijk ’n god gedrongen wachten om…

je zachte huid bezweet en warm een tedere kus een sterke arm mijn bloed stroomt vlugger mijn adem gaat snel bij anderen was ik verlegen maar bij jou durf ik wel mijn kleren verwdijnen net als de wereld om me heen dan ben je echt bij me en worden we samen een....…

Maar junior-graaf zei: "Da's me te braaf; 'k geef voorkeur aan papa's maîtresse".…

Maar de hanenjongens, Ho en Mo geheten, slaakten weliswaar zeer liefdevolle kreten die waren niet bedoeld voor de hennenschaar, maar helemaal voor zichzelf, voor elkaar.…

Een priester in het dal van de Po zat te piekeren achter zijn nieuwe bureau hij sprak 'ik heb het gezien er staan er maar tien, maar 't zijn toch de zestien geboden van Mo?'…

Want junior verjaart. Als je nou kijkt wat daar los loopt aan vrouw dan wil je wel naar huis. Naar die van jou. ------------------------------------------------------ uit 'Voor de goede orde' van Anton Korteweg…

Het gesnater daar in het water, hield me even in de ban, die van Jo Ko Do en Mo, zo zie je maar weer, dat onze taal verbaal of non verbaal, geen stand houdt in het water, dus geen verhaal!…

I dan hadden wij handen geschonken in gebroken glazen uit de romantiek als flakkerende kaarsen dropen wij stollend af in hoogpolig tafeltapijt dan waren wij voeten gezonken in gestoken lussen voor de esthetiek als uitstekende rotsen hingen wij dreigend boven onverdraagbare wildernis II ik schud mijn veren niet tot een…

kussen waarop ik slapen kan dromen van leven deken voor elk seizoen elke bui voorbij liggen in het groenste gras de blauwste lucht voelen van de fijnste hand verstand voorbij laten waaien…

I de drift is hard om hard te gaan blijven staan om niet om te vallen nog harder te knallen en ongekend genoegen nemen en krijgen in heftigheid [om] in waanzin te stijgen de drang is zoet om weg te gaan toch blijf ik staan door om te vallen nog harder om te vallen zomaar te verdwijnen overstijgen pijnen in waanzin [door] II…

‘Als donkere wolken onheilspellend zijn, hoe mag een mensenleven heten dan?’ Hij kan blijven hangen aan de wieken, hij zou kunnen drogen in de wind, mag hij schreeuwend sterven in een vergezicht van later of voorlopig hopen dat de liefde weer verblindt; hij kan leren vliegen in z’n dromen, hij zou kunnen landen op de maan, mag hij…

fantasie strijdt met de werkelijkheid als alles goed is als alles goed is vechten vijanden en hebben wij lief de kosmos zingt als water kletteren kan zoals dat gaat zoals dat gaat schijnen de sterren in verband te staan waren het alleen mijn vingers die de hemel betasten konden was het slechts mijn tong die hangen bleef zijn het enkel…

nooit wenste ik deze lucht te verlaten een zilte zucht jouw zoute haren weer en wind zullen niet bedaren maar voor ik wereldwaarts ga laat ons nog één keer de beloftes waardevolle betuigingen en verklaringen herhalen want ogenschijnlijk onaangedaan besef ik toch de kracht van aantrekking en de macht ik om wie hij lacht zacht waren…

hoeveel levens op ongetelde massa’s lippen doordrenkt deze vertwijfelde woorden onuitgesproken tot in de rook de drang breeduitgesponnen verwezenlijkt te zien bij leven onbetwist ongeslagen geliefd en gehoord worden…

ik zie de zwaluwen zwoegen over de lage daken gewichtig blauw van de hemel donkert haar verknipte woorden verpakt als mijn witte zinnen ‘is het goud waard als zijn gasten is het glas groot als zijn woorden’ gezet op de muur waar zij het wilde ik hoor een mug zuchtend haar ding doen zij denkt niet aan gisteren zoals ik niet aan…

liever een huis bouwen zonder woorden als uit niks handelingen ontstaan als het begin zijn aanvang vindt als de drang is te weerstaan liever een lied schrijven zonder muziek zo uit niks melodieën vangen zo het begin haar raken kan zo vol van verlangen liever een vrouw liefhebben met een hart dan uit niks vervangen worden dan het begin…

van de bergen taal geraken en slenteren uit het woest kabbelen de beek vult mijn dorst op [kannen] lager dan menig opgehouden hand spetteren druppels om op te gaan terug van waar zij niet komen wilden [hier] op de woorden als wolken wankelen zinnen uiteengereten uit één verregend bed niet opgemaakt zoals verwacht maar doorwoeld…

en toen was er rook tegen de bergen op van gestolde liefdes/gevoelens [wat dat impliceert weten wij die water waren in een vergezocht verleden] ‘het draait om de as de as! en pas als alles is verbrand kan een nieuwe tijd komen’ en na het blijven zal het weer gaan het zal weer gaan maar het dwarrelt en kruipt het draait en stinkt…

En ook Mo Sacirbey was ooit haar minnaar. Maar Johan Friso is de overwinnaar. Dus Mabel is, blijkt nu, wel wat gewend. Het toont dat ze van zelfvertrouwen blaakt. En dat ze carrière heeft gemaakt.…

Laat mij weten waarom jouw energie- veld zelfs voor mij niet meer toegan- kelijk is terwijl wij mooie mo- menten samen altijd koesteren.... Leef geheid de inti- miteit…

Een gotische kathedraal is een naakte vrouw op handen en voeten waaronder ik wandel Mijn blik wordt omhoog gezogen tot in het koor, dat wulpse bos van bogen Wierook, ik weet van waar hij komt … esthetische coïtus tussen mo(nu)ment en inkomer…

Dit is de eerste nacht van ontmoeten hier aan de kust van jouw weke mond worden wij branding in wit en blauw op dat ritme adem ik van jou tot landing Smaakte het zilte ooit zo zoet? En spreken onze lippen zwaargewond? Sussen deze poortwachters onze ziel? Ik geef mij over aan jouw deining, subtiel in kussen als in de ochtend ogen loom…

Nee...Lucebert en Mulisch zijn op reis Zij vissen vredig nu met Ma Yuan Eeuwig achter het net zo niet Mo Yan Die vliegt naar Stockholm voor de Nobelprijs Het comité zocht eerst met Cees contact Helaas op reis...z’n koffers net gepakt…

Leer mij voorgoed in jouw tijd te leven Onderwijs mij dat wat jij belangrijk vindt Geef mij voorgoed jouw sleutel Die van jouw hart is reeds in mijn bezit Geef mij voor eens en al de sleutel die onze le- vens voor altijd dan bindt Tot-en-met het laatste mo- ment, zou ik willen dat slechts jij mijn leven bent...…

hij is tien jaar zijn naam is Mo een jongen met één been en krukken hoeveel plaatjes fotograaf moet je schieten om te zien dat het kind in hem spoorslags verdween? het kind weet dat het jouw werk is maar wat maakt jouw foto van hem?…

Daar gaat ie dan mensen 'make my way, read mij lips' en natuurlijk mijn onderbuikgevoel, 'k bedoel gewoel het plaatje van de inauguratie op 20 januari 2025 Hoog boven de 47ste president Trump Senior torent de 48ste: Barron Trump, Trump Junior de jongste Junior, maar dan voor minimaal 8 jaar Melanie de moeder stapt vrolijk achter haar…

We hebben een grote vis kopt de krant Ex staatshoofd van de Filipijnen Rodrigo Duterte wordt ingevlogen De togadragers zijn opgetogen Een klus van jaren, ze hebben geduld De eerste declaratieformulieren zijn al ingevuld Om terecht te staan is hij niet eens aan de beurt Dat zijn Bush junior, Poetin en Netanyahu Maar ja, wie om uitlevering…

De kleine keeper in het grote doel was reeds 9 maal verslagen achter hem hoorde hij het gejoel het was meer dan hij kon verdragen. De bal was hard en glad al 9 maal ging hij naar het net en niemand die wist dat hij in stilte bad o, heer, lag ik maar in bed. De kleine keeper in het grote doel werd nog 7 maal gepasseerd en toen, in het algemeen…