De Afgedwongen Stilstand: hij

‘Als donkere wolken onheilspellend zijn,
hoe mag een mensenleven heten dan?’

Hij kan blijven hangen aan de wieken,
hij zou kunnen drogen in de wind,
mag hij schreeuwend sterven in een vergezicht van later
of voorlopig hopen dat de liefde weer verblindt;

hij kan leren vliegen in z’n dromen,
hij zou kunnen landen op de maan,
mag hij blijvend zwemmen in z’n hoofd als in ‘t water
of ‘t einde zien komen van illusieloos bestaan.

De struikvogel met z’n poten in de klei
en z’n kop op ’t zand;
het rivierenland klotst door z’n zijn.

Hij kan niet uitkijken naar de liefde
als ‘t voor z’n voeten ligt te branden;
hij kan niet struikelen over dromen
als hij nooit verder komt dan een zwart gat;
hij kan niet verdwijnen uit z’n leven
als de dood niks te vrezen heeft van hem.

(Alleen nog maar een uitstervende piano
en de celliste met een ondertoon;
dit had een liedje kunnen worden,
maar zij begreep z’n stilte niet)

... [2014] door R. van de Struik ...

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 67