Netgedichten

netgedicht (nr. 85.824):

Akis II; in de wind geslagen

‘ik ben slechts de stuurman
van eenvoudige komaf
en toch raad ik jullie af
matrozen, om deze jongen
aan boord te nemen
na de avonturen aan wal
in de chaos zonder zeden

de reden is heel simpel
ik wimpel jullie niet af
met ’n laf en onaf betoog
maar door mijn oogharen
zie ik in de versufte jongen
duidelijk ’n god gedrongen
wachten om los te breken’

de matrozen luisterden niet
en al snel nadat ’t schip
de veilige haven verliet
ontwaakte de jongen
en wilde terug naar land
zo snel mogelijk ’t zand
tussen zijn tenen voelen

de matrozen beloofden hem
zijn stem serieus te nemen
hemel en aarde te bewegen
zonder omwegen te keren
proberen tegen de wind in
scherp te manoeuvreren
(in ’t echt negeerden ze hem)

wijnranken als tentakels
op steroïde schoten uit zee
om ’t solide schip als geheel
gedwee stil te leggen en hij
ontpopte zich tot Dionysos
met Thyrsusstaf en Lynxen
en Tijgers en straffe Panters

iedereen behalve één
sprong woedend in zee
als dolfijn verder levend
maar Akis bleef kortstondig
bevend alleen met Dionysos
achter op ’t gehavende schip
echter kreeg hij weer grip

met ’t stuurwiel in zijn handen
zette hij zijn tanden in taken
ten dienste van Dionysos
kwam zo los van ’t verleden
en wat nog te gebeuren stond
zou hij betreuren als hij kon
vanonder de rots van ‘t heden