Alle inzendingen over Narcissen

Narcissen bollen genieten in een bloempot van de winterzon.…

In de nog prille lente Kom je ze al overal tegen Narcissen Waar je ook gaat of staat Haar aanblik is een zegen Een betoverend lentesieraad Het zonnegeel straalt je tegemoet Maakt een ieder weer blij Met deze narcissengroet In een wonderlijk Jaargetij…

Als een kortstondig schouwspel In veld, langs berm en poldersloot geven de narcissen haar wondere schoonheid bloot met parmantige kopjes op ranke steel in oogverblindend zonnegeel dansend in de wind koesterend in de zon als een lentekind…

Ze zijn weer te aanschouwen de narcissen haar knoppen opengevouwen door het zonnelicht showt ze haar schoonheid in gras en veld met gele linten waar je hart van smelt de lelieblanke magnolia met parelmoeren gloed een verademing voor het gemoed en ook de forsythia die met felgele ranken als vurige fakkels afsteken tegen het ontluikende…

Het is winter maar daar is niets van te merken het lijkt wel lente ik heb ze al gezien in de groene perken de bloeiende narcissen met parmantige kopjes op ranke steel in oogverblindend zonnegeel dansend in de wind zich koesterend aan de winterzon als een prematuur lentekind…

In een vaas stonden vijfentwintig narcis(t)jes Met hun zonnige kleur Glorieus te pronken, om aandacht te lonken Hun glorie was echter vlug vergaan Na een week hadden zij er verslenst bijgestaan Droef gooide ik ze op de afvalhoop Met de belofte dat ik weer zo’n bosje koop.…

"Dokter, ik wil nog één ding van u weten, zullen de narcissen voor mij nog bloeien straks?" Maar ook al was 't verlangen nog zo groot, de dood, die haar een lijdensweg bespaarde, kwam snel; ze werd verenigd met de aarde, die ook de narcissen bewaarde in haar schoot.…

vertrouwensgesprek in een bloeiend veldje van gele narcissen…

Heb overal narcissen neergezet in de kamer, in de vazen dan: vijftig voor twee vijftig het lijkt wat wijfig omdat zij drie weken met ons kind op rondreis is mij wel en niet alleen voel bedoel, dat ik nu wat van hun liefde om mij heen spoel dat komt omdat zij, trouwens mijn dochter ook, zo van narcissen houdt…

groene narcissen ineens trompetterend geel op de vensterbank…

Jonge narcissen Fris op het venster, sneeuwwit Halsreikend naar wie…

Sneeuwklokjes wiegen zacht, nietig en bescheiden, worden bemoedigd door heersende narcissen. Knipoogt dichter Staring nog?…

zoemende hommels ontvouwende narcissen de lentezon lacht gele waaiertjes zwaaien naar vertrekkende winter Tanka…

Gordijnen open: in de zwakke morgenwind strijken narcissen wuivend langs elkaar heen. Russische voorjaarssteppe?…

Als een kortstondig schouwspel in veld, langs berm en poldersloot ontwaken de narcissen En geven haar wondere schoonheid bloot met parmantige kopjes op ranke steel In oogverblindend zonnegeel Dansend op de wind Koesterend in de tere lentezon Als een zondagskind…

toen ik die zonnige dag ineens die bloemen zag tussen kreupelhout en ontluikend groen, ... hoe zes narcissen het daar kunnen doen.…

Ze staan er al, in al hun pracht misschien iets vroeger dan verwacht in 't groene gras wat wordt op- gegeeld een beeld, wat nooit verveeld narcissen zwaaiend in de wind.…

Tafel versierd met veel Heldergeelkleurende Narcissen, kom lief je eitje wordt koud.…

laat in de stad ben ik op pad in de regen de wegen zijn nat slissende autobanden verstommen in de nacht de straat weerspiegelt zacht het gele licht van lantarenpalen ze buigen zich over de weg als narcissen…

de dag, dat ik alle narcissen van de hemel zag.…

* De kikkers kwaken in de poel van intellect en kerngevoel pracht narcissen in volle bloei voltooien hier de lentegroei in wachtend geel en lonkend groen geeft lente thans je hart een zoen. *…

Narcissen tromboneren. Zwarte merels zingen. Bloesems juichen! Lente, zomer, herfst en winter. Geluk is bloesem van de geest.…

De reizigers lachen me als modellen toe Ik ben zo'n winter beu en zo erg moe Er zijn boden,narcissen trompetteren het rond: lente...nadert.…

ik noem je: bloemen ik noem je: merel in de vroegte ik noem je: mooi ik noem je: narcissen in de nacht waaroverheen de wind strijkt naar mij toe ik noem je: bloemen in de nacht ----------------------------------------------------------------------- uit de Verzamelde Gedichten van Jan Hanlo (1912-1969)…

Tussen Pasen en Pinksteren, nog net te koud om te terrassen, tussen bakken wiegende gele Narcissen, en andere voorjaarsbloemen; vind ik jou, op een stoeltje, in de tuin, met je petje schuin op je hoofd, een biertje in je hand, en je oude pijp in je mond...…

Het groen kijkt mij aan ook beton gegrijsd staat het hout in elkaar gewrocht een toestand met geluid de danspas van een fee narcissen als trompetten schrille tonen weerklinken kaatsend over en weer laat ons nu stilstaan bewonderen betasten alles omvattend…

Rode tulpen, nog in knop of uit Een mooi en sprankelend voorjaar Laat maar toe Hortensia's knoppen Narcissen In een gebroken wit of geel Hoog. Fier. Rank De krokus in het geel Lacht ons toe Daarom ben ik voorlopig niet Voorjaarsmoe…

Als in de lucht het blauw sluiert, op de grond het groen omrand is met een wit waas, en buiten mijn huid strak staat van de kou, in mijn toch warm gevoerde jas, heeft koning winter nog geen lente in gedachte, dus schik ik binnen in een mooie vaas narcissen uit de kas.…

ergens moet je beginnen met verdwijnen in geschriften ik probeer mijn tuin waar de hondsdraf aardbeien vergaloppeert er is echter altijd dat stokje omringd door narcissen dit jaar en uitgerekend nu loopt het zaad van mijn koffieboontje voorbij met zijn vriendin ik ben nog niet beneden of ik wil alweer naar boven naar binnen…

Zoet koeren hier twee tortels op het dak Lichtgroene verf is bomen aan ’t penselen Narcissen vlaggen met majeure gelen Een mus hangt klankfestoenen aan een tak Maar als ik dan weer denk aan Marioepol Stemt dat in no time minder lentevol…