Alle inzendingen over Nest syndroom

Grote bonte specht In een rood broekje gehuld Hakt zij berkenhout In een blanke stam Omlijst door zonnestralen Begint zij haar nest April dient zich aan Tot haar lege nest syndroom Zal dit haar thuis zijn...…

Het is vandaag Vaderdag een dag die me weinig zegt als verlengstuk van Moederdag wat me ook zo weinig zegt maar vandaag toch een gevoel vader´s lege nest syndroom; gisteren ging zij op vakantie mijn dochter met haar moeder ik hielp, pakte in en zwaaide uit en daar stond ik, en betrad hun lege, vooral stille woning waarin geen leven te…

ze schaduwden mij als donkere vlek een paar steelse vogels nog maar net vrij van hun nest geen driftig en schichtig op en neer gevlieg maar eindelijk een weer volwassen wiek ik zag heerlijk alerte koppies oogjes gefocust op een tweede huis de bruidsluier als thuis nog is er vaag een empty nest syndroom activiteiten zijn vaak…

hoewel zij naar een verre stad vertrok lijkt ze thuis aanweziger dan ooit ligt haar beduimelde knuffel nog altijd op ‘t kussen staan Jip en Janneke haast stukgelezen in de kast waar ik die verhalen elke avond tot leven liet komen, zie ik haar nog met slaap omrande ogen muisstil naar dromenland gaan…

Kijkend naar het nest in de waterplas, waar voorheen nog eieren lagen zie ik moeder en kindjes door het water waden, ze zijn het nest uit, spartelen met moeder mee! Denkend aan het uitvliegen van kinderen, gebeurde bijna hetzelfde met dat verschil dat er geen water bij te pas kwam ze stapten hun eigen leven in, leeg was het huis.…

Staande bij de vijver denk ik: 'k zou een vis willen zijn zwemmend in 't water, heen en weer, zou dat even geweldig zijn? Niet te mopperen op regen want nat: dat ben ik al dus een beetje regen zie 'k dan als extra waterval. De reiger op de kant, geef ik gewoon geen kans, sla met m'n vinnen en ontspring de reigerdans. Zou 'k dan een vogel…

Ik lijd aan het syndroom van Zwagerman.…

dier dat mijn bloed laat koken, wereldse encyclopedie waaruit emoties worden gestolen wortelende zinnen soms wat te grillig openslaat, sluipt binnen in een ogenblik van de tederheid, leidt ons weg van de dagelijkse vlucht uit onze winterslaap wakend in de wellust van woorden, een synoniem voor een moment geluk Ach, laat dat vage syndroom…

is niet meer van nu verdwijnend van binnen uit tastend als een blinde rustend op een bed waar het matras van versleten is het maakt het niet meer waar waar het voor geschapen is de wereld slechts nog een dorp op het podium van onvrede waar mensen door elkaar lopen in vleugels reppend op zoek naar hun nieuwe nest…

Ik zag een ekster op een zondagochtend halfweg maart op zijn nest van vorig jaar hoog in een kale kruin van een populier wat dacht je wel heus zwart en wit het zou geen ekster zijn was hij op zijn nest niet fier…

de lommer van jouw lijf is mijn bladerdak in het holst van jouw arm slaap ik best in de gloed van jouw lichaam vlieg ik telkens voor 't eerst op jouw stem die de storm in mijn vleugels beheerst keer ik elke keer weer naar ons nest…

Een verlaten nest hoe bezorgd als een handpalm ooit die leegte was…

ik eindig in een cirkel naaktvoetig en wit in letters gedoopt 'halt' roep ik deze lijn is eindig hier wacht ik op mezelf tussen alle mensen waar ben ik gebleven ooit ben ik kind geweest jij noemde me zo en ik mocht in je armen slapen als een deel van het deelbare waar is boven, waar is beneden waarom houd je niet van me ik…

steeds vaker wil ik het leven vergeten het handvat breken, achterstallig zoals de huur van het huis dat enkel in mijn hoofd uit muren bestaat zwart en rokerig in jouw ogen past geen dood zeg je ik luister verder op de nok van het dak, de wind plukt jouw stem als een veertje uit de schoorsteen, vliegensklaar wanneer de avond valt…

Hij bouwde eens een houten nest, waar de wolf 's nachts zachtjes huilt. Wurmde zich in het wollen vest, en heeft zijn goud toen ingeruild. De honingbij geeft hem honing, buiten staat de stalen zeis. Hij is vandaag alweer de koning, om zijn hals hangt de eerste prijs.…

Herfstwind houdt huis in weerloos volle bomen En neemt de kleuren van de zomer mee Ons hart is veel te ver geopend Nog eenmaal fietsen wij naar zee De lage zon legt heimwee op de wegen De kinderen zijn gelukkig groot Ons leven is voorbij gevlogen Een trein die voortraast naar de dood Straks mogen we het glas gaan heffen En toasten op een…

Ze bereiden zich voor op wat komen gaat, de eksters de kraaien de mussen, de gaaien, ze knappen hun toekomstige woning op. Alsof ze bij de bouwmarkt zijn langs geweest, voor het raam is het een groot feest van vogels die aan het bouwen slaan. Ze piepen, nee joh, die moet recht en die ander ertussendoor, hij kijkt op en zegt; je doet…

De boeren kunnen straks weer rustig slapen: Er komt een einde aan het MKZ, Al tellen zij waarschijnlijk in hun bed Nog jaren later de geruimde schapen, Want dat is onmiskenbaar een symptoom Van het beruchte MKZ-syndroom.…

Een syndroom van de Vitebskij prospect Vindt bij mij plaats Op weg naar mijn huis. Op bezoek bij de Nevskij prospect Krijg ik Nevskijprospektkoorts. Zoals een lichaamsloze geest Zo dwaal ik door de nacht En hoor muziek van het Wiener Wald. De muziek past zich aan Aan het ritme van mijn passen.…

je “die is gék” en weet je ook al heb je gelijk Er is niemand normaler dan hij Want al heeft hij het syndroom van Down En is hij al 35 jaar Het is een knul met een hart van goud Wat niet iedereen kan zeggen.…

Ik zag, toen ik een ommetje ging maken Hoe een natuurbeschermer in de wei Een vogelnestje met een kievitsei Gewapend met een buks stond te bewaken. Maar moeder kievit was natuurlijk weg. Die was door alle aandacht van de leg.…

Op sommige plekken is ‘t riet geplet vanwege een nest kleine eendjes bewegen tussen stengels met vader of moeder alsof, net alsof ik daar vandaan waar mijn nest, waartussen en wie dat was… in eerdere reïncarnatie Maar ook dat er daar en hier veel nesten zijn en ik me ook in andere nesten thuis kan voelen…

Het nest De jury beraamde zich het was al de tweede keer Massamoord, was de conclusie het ging niet meer De toeziende koppen en kopjes kwamen bijeen Derde seizoen nutteloos gebouwd infaam gemeen Nu zou men overgaan in algemeen besluit Desastreus in oordeel het licht moest voor altijd uit Het was nu of nooit oordeelde men, wij erin en hij…

eitje uit het nest stukgevallen embryo wordt nimmer vogel…

In L'histoire de la poésie des Hébreux (in de vertaling Carlowitz, p. 269) geeft Herder een beeld van de immense hemel die rust op de immense aarde: ‘De lucht,’ zegt hij, ‘is een duif die, gezeten op zijn nest, zijn jongen warm houdt.’ Bron: http://www.dbnl.org/tekst/_ras001200401_01/_ras001200401_01_0040.php…

zwartgele vleugels brengen natuur te dichtbij er zwermt agressie…

Sommige gebeurtenissen zijn slecht te beschrijven bijvoorbeeld dat je als een hoop volwassenen tegen en op elkaar in elkaars armen huid op huid warmte op warmte zachtheid op kracht neus in een haarbos oor op een kloppend hart als een nest kittens spint, ligt en hoopt dat dit kan blijven deze koestering nooit overgaat…

vertel me niet van de buitenbeulen ze slaan het merkteken van de rode dood ze lachen in jouw ogen kom nu in mijn veilig nest ik heb de takjes glad gevijld de bodem zacht verdonst vouw je vleugels en vlij je neer hier staan we in onze vederlichte liefde als het winteren gaat de bomen kalend en jij nog steeds van mij en ik…

Eerst zoemde er een hommel uit, 't Was verder volgepropt met zacht groen, waarop een dood pimpelmeesje Op 't plafond iets vastgeplakt, dat 'k er niet vanaf Ik maakte 't schoon Toen hij weer aanbelde luisterde en zocht hij naar de vogelgeluidjes waar die vandaan In de geknotte connifeer Voor mijn deur De man van het nest…

Je moet het nest uit, ook als je niet kunt vliegen -- dan hup je maar weg.…