Alle inzendingen over Nietsvermoedend

een zwartbonte koe graast nietsvermoedend groen gras tot roomwitte melk.…

overvallen door een stem zo puur als zuiver water dat ontspringt bij de bron begint zij te zingen 'n bariton valt haar bij zetten andere leden in zo ontstaat een meerstemmig koorgezang als door engelen vanuit 't diepst van hun ziel geïnspireerd door: http://www.youtube.com/watch?v=SXh7JR9oKVE…

vliegt hij in haar web dat zij doelbewust op deze plek gesponnen heeft nog versuft van de klap omarmt zij hem, met heel haar intrigerende zijn zal hij ooit te weten komen van haar vooropgezette plan om hem langzaam maar zeker voor haar te winnen, daar verzetten totaal zinloos is bespeelt zij hem net zolang totdat hij al zijn…

tegen die woorden had ze niet opgekund als vlijmscherpe messen hadden ze haar hart doorboord waardoor ze nietsvermoedend leegbloedde…

Veel woorden niet uitgesproken alleen dat ene Waar nietsvermoedend de vinger wordt gelegd De broosheid van het achterlaten is alles mee gezegd…

De mens is het slijk dat uit zijn handen gleed toen hij nietsvermoedend de maan verplaatste de grote beer verwekte en water bij de vissen deed terwijl een moddersculptuur zijn armen strekte.…

In leven haar eigen prooi, nietsvermoedend niettemin.…

Je geeft je over aan sportiviteit en nietsvermoedend word je dan belaagd door wespen waar je niet om hebt gevraagd. Het is bekend, augustus wespentijd. Mijn leedvermaak begrijpt u, mag ik hopen: hadden ze maar harder moeten lopen.…

Ik was maar vast naar het Stadhuis gegaan Dan hoefden ze geen smoesjes te verzinnen; 'Hoe krijgen we hem nietsvermoedend binnen' Een welkomstlied, de zaal die op zou staan De bode zei: 'Meneer u bent abuis De burgemeester is allang naar huis.'…

Ik kocht gewoon een broodje, nietsvermoedend, en daarin zat (ik schrok me haast 'n rotje) een hamburger, en ook nog een kapotje. Goor, vunzig, gadverdamme, ik ben woedend. Hoe kan een kok toch zo iet smerigs maken? Een hamburger! Bah, ‘t is om van te braken.…

Gelijk 'n open boek komt zij, nietsvermoedend bij hem op bezoek ze lachen en praten hoe de tijd voorbij vliegt heeft geen van beiden in de gaten tot ze overmand wordt door gevoel even werd 't stil, al balancerend valt ze hals over kop van haar stoel…

Voorbij de zon die heet en vol van praats was Verplaatste zich een nietsvermoedend schijfje Dat van spanning trillend over heel 't lijfje Besefte dat het hier niet op z'n plaats was Mercurius was langs de zon aan 't racen Had dat geen man van Mars moeten wezen?…

aaneengeregen woorden vormen zinnen van een boek waarin vroegere tijden nog witte strikken droegen werd er nietsvermoedend aan stoelpoten gezaagd zij die het gezag ondermijnde verraadde degene voor wie het levenslicht niet bedoeld was ideologieën door de strot geduwd maakte van de mens een beest met swastika als leidraad…

nootkleurige nukkige novembermaand najaarsschoon natuurlijk nokvol nevels nimbuswolken natten nieuwbouwgevels nagloeiende namiddagzon nuwt neergaand nachtvorst naakt nu novembernadag niettemin neuzelen nietsvermoedend neerfladderende nijlblauwe Nehalennia noegend nabij natuurgetrouwe natte neerslag…

onmacht en frustratie cirkelen als gieren boven de betegelde woestijn boven die eenzame persoon het broze geluk van de vroege ochtend het gevoel dat het nog wat gaat worden vandaag dat alles in een stap weggevaagd nu de gieren zich storten op de nietsvermoedende het gevoel overvalt hem van woede van helaasheid van natte verse sokken…

Het was me beter om in eenvoud ongewild niets meer te zeggen en de stiltes te weerleggen met wat nietsvermoedendheid die ik zou ademen en zuchten in een beeltenis van vingers die vergleden door je haren met de losgeslagen tijd Het was me beter -als ik kon om in de eenvoud niets te zeggen en in ongestild verlangen nu maar even niets te doen…

Nachtmerries draven briesend door het dromende land, zoekend naar het slachtoffer, nietsvermoedend ingedommeld in het te benauwde achterpand. En ik, ik leun over de rand van morgen en sla de fruitvliegjes gade boven de verschrompelde pompoen.…

Komt geluk dan nietsvermoedend voorbij geslopen, dan schiet ik en bewaar hem in de vriezer, voor mindere tijden. Alles wat er over blijft deel ik stiekem uit aan opgegeven dromen, in het holst van de nacht.…

Zijn geweven huis van ragfijne draden glanzend veld van dauw lijkt in het niets te zweven Als een echt strateeg geduldig wachtend op de nietsvermoedende prooi verstrikt in zijn weefsel Waar de woeste trilling door benarde vrijheidsstrijd van wat zich daar gevangen zette zijn schuilplaats bereikt Schiet hij tevoorschijn en verslindt…

Op weg Doorheen ons leven Komen we elkaar tegen Nietsvermoedend Op modderige wegen Door diepe plassen Kleine meren Houden we elkaar tegen Even Kopje onder gaan Langs zonnige weiden Genieten we Van de stralende zon En van elkaar Samen op weg Hand in hand Doorheen ons leven Genietend van elk moment Elkaar…

het penseel ligt ongeduldig klaar om het fel begeerde morgenrood dat nog nietsvermoedend slaapt uit haar dromen te wekken een leeg doek wacht met smart op de streling van de dageraad die een blozend begin zal maken met het inkleuren van de dag geen lijn is al uitgestippeld de perspectieven zijn oneindig schakeringen van wilde bloemen…

Maar over de baai hangen zware wolken: kamelen drinken ondersteboven van de regenboog en spugen op nietsvermoedende passanten. Een man in een rode kaftan tovert een gele paraplu tevoorschijn en geeft zo nog meer kleur aan deze dag.…

De man met wie ze woont staat nietsvermoedend te werken in haar tuin. Ze haalt de sleutels van zijn bos. Bedenkt hoe ze vrienden familie het nieuws zal brengen. De tafel voor het raam de kast terug in de oude kleur. Merkt hij al iets? Hij plant tulpenbollen voor het voorjaar. Ze lacht als altijd, zoekt vast d ruzies op in haar hoofd.…

hadden gebrainstormd Ze hadden vergaderd Ze hadden een plan Kosten noch baten Big data beladen Gaf deze resultaten Een sterk menselijk ras Best een mix was Van met name Een Afro-Amerikaanse man En een Oost-Aziatische dame Het labo vermengde viraal Het genetisch materiaal Verbijstering alom Toen het eerste exemplaar Nietsvermoedend…

Het verschil tussen dwalen en verdwalen is de verte van huis – de bocht die je verleidt een nieuwe bocht in; de tijd is hier anders, niet trager maar in een vriendelijker licht en het licht is hier waar niet alles knippert en schreeuwt geduldiger: zoals jij nietsvermoedend in dit gedicht bent gelopen; een bocht na een bocht, na een strand…

Die bloemen langs de weg markeren waar een geest een lichaam verliet nietsvermoedend en onwetend ben ik iemand die dat ziet. Bloemen langs de weg.…

Het gele gras Tikt zacht mijn hielen aan Wil vertellen Over zijn bestaan Fluisterend over vandalisme Van het vee dat nietsvermoedend Familie onder zich vertapt Schreeuwend en tierend Omdat de wind niet weet Dat hij zijn woorden immer steelt Het gele gras Praat over werelden hier ver vandaan Vol groene scheuten en… Wil mij niet meer…

hij had het haar beloofd toen ze in bed lag het kind dat kleiner was haar vleugels kwijt ze glimlachte, hij vergat zijn eigen honger loop maar een eindje om, zei hij tegen zijn dochtertje op het eind van de Elisengarten zijn hand aaide nog even haar donkere haren nietsvermoedend verdween ze verderop in het licht dat met de rijen…

Het wandelde om de hoek, nietsvermoedend langs een groep, van een man of zeven, of acht. Ze vertrapten haar knuffelbeer en wierpen het kind in de gracht. Wij keken toe, wij hebben niets geleerd.…

Op de Eerste Dag dan vieren wij uw stralende geboorte met een oorlog in het Oosten waar de onschuld werd verbrand om een ezel die in woede zich ontstak en nietsvermoedend zich steeds stuk liep op de steen die hij niet vinden kon in zand En met bloed nog aan zijn handen loven wij uw nageboorte op de Tweede Dag gezworen in een doodgeboren…