Netgedichten

netgedicht (nr. 54.762):

een zakje drop

hij had het haar beloofd
toen ze in bed lag

het kind dat kleiner was
haar vleugels kwijt

ze glimlachte, hij vergat zijn eigen honger

loop maar een eindje om, zei hij tegen zijn dochtertje
op het eind van de Elisengarten

zijn hand aaide nog even
haar donkere haren

nietsvermoedend verdween ze verderop
in het licht dat met de rijen kasseien speelde

het was zijn hand die bedelde
net iets over vijf uur

mensen, grijs en gehaast
naar bloemenblauw behang
liepen voorbij het kommetje

voor zijn meisje was hij een held

Schrijver: kerima ellouise, 5 maart 2015

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

een zakje drop

4.2 met 8 stemmen

526

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Alexander Peters, 10 jaar geleden

Ik heb eigenlijk weinig toe te voegen aan al die commentaren.
Inderdaad weemoedig en net niet sentimenteel. Knap,

Guy Aarts, 10 jaar geleden

Deze woorden vlijmen subtiel door je ziel. Heel aandoenlijk gedicht, Kerima!

Hilly Nicolay, 10 jaar geleden

Een bijzonder gedicht Kerima. Het licht op de stenen,
niets vermoedend...Mooi het beeld erbij.

Inte feelders, 10 jaar geleden

Diepzinnig gedicht, ontroerend mooi Kerima!

Corina Blankenstijn, 10 jaar geleden

Ja! Wat je niet over kunt hebben voor een zakje drop, ook als je al in bed ligt met iemand die liever geen drop wil maar iets heters. Erg goed, dat gevoel zeg!

geeraardt, 10 jaar geleden

beetje raadselachtig, maar wel intrigerend...

hans_, 10 jaar geleden

Mooi intens van tekst.
Ik werd er een beetje weemoedig van.

Geef je reactie op deze inzending: