Alle inzendingen over Nobody

A crying tear at the inside of me Invisible for everybody Nobody can see A happy laugh at the outside of me Hiding the tears Acting, maybe But they don't know because they can't see And I don't want them to know because it's not the way I wanna be…

Sufferds, ik ben een filmtitel: My name is nobody.…

ik moet je laten gaan Nobody…

toen brak de hel los, Everybody ging zich ermee bemoeien en Nobody zweeg!…

Goor geluid in dode oren die niet meer horen wat ze zien Wat ze zien is losgekoppeld van alles want het is helemaal niets Hun hart en vrijheid in doeken verborgen als zwarte waterval op hun rug Ze roepen maar ze horen niet want de oren propageren Zij zijn een tijdschrift de ogen zijn niemand en de oren zijn doof voor de afstand…

Mijn gedachten heb ik op nul gezet Maar toch voel ik nutteloze vragen dringen Ik voel met nutteloos, toon geen verzet Blijf voor de buitenwereld dansen en zingen Maar wat zie je als je binnen mij kijkt Iemand met veel gevoel die niet weet wat ze wil Waarbij alles niet vanzelf lijkt Vragend en vechtend blijft ze stil Een vraag knagend diep…

Al eens gedacht om stiekem met de Noorderzon te vertrekken, alles en iedereen achter te laten en als een complete nobody ergens van nul te herbeginnen. Ergens waar je geen oud-bekenden in de supermarkt tegen komt. Alleen maar onbekenden. Mensen met wie je geen geschiedenis, alleen toekomst deelt.…

Het leven als nobody in niemandsland kent enkel(e) aantrekkelijke prioriteiten. Geen voor je voeten lopende autoriteiten of vragende ogen van een slaaphuisklant. De Cock met zijn indrukwekkende Jack ontbreekt, optimaal veiligheid vergrotend. Raadsleden lopen niet in zeven sloten, in de verste verte is niemand op zijn plek.…

Een jongen van de Cariben plukt sinaasappels in de Sunshine State de zon staat hoog, zij brandt Meerstemmige gospels golven over de orange grove: nobody knows the trouble I’ve seen hoe het voelt om zwart te zijn Zij kijken niet in de zon zij weten van het wit de jongen van de Cariben en zijn kompanen In de Sunshine State houdt…

Op mijn veertiende keek ik in de kerk van Heerenveen-zuid naar de film 'My Name is Nobody' met Terence Hill en Bud Spencer, terwijl ik bij een knokscene mijn buurvrouw omarmde. In diezelfde kerk had ik ooit dominee huppelepup, een familielid van Mata Hari, beluisterd, die al vloekend en tierend dacht de Heer te dienen.…

Ik blader Lilly’s album door en zie een gedrongen vrouw een kind een kind en nog een kind sloffend naar de douche. Vier maal hartgrondig vloeken en één letter dwarrelt uit het boek. Voortaan heet in de veertiende zang van David een dwaas hij die zegt: daar is een God. Eén letter minder - een wereld van verschil. Nobodaddy up…