Alle inzendingen over Ommen

Bij de beste bakker van Ommen kregen we een hoorntje softijs met chocolade en snoepspikkels. Diezelfde bakker verkocht ook de heerlijkste supervlaai van ons land. O ja, op die ijsjes zat ook nog slagroom!…

Handen diep in duffelzak, bontmuts over d’oren, snijdt hij fijne voren met het blanke, scherpe staal, zwiepend bij elke nieuwe haal, zwenkend omme, telekens omme, wonderkunstig hoe hij zweeft, schijnbaar zich geen moeite geeft.…

De boemeltrein met eindbestemming Emmen, Die had bij Ommen tijdig moeten remmen, Maar reed tot schrik van ieder te ver door. Bij ProRail staan ze weer eens in hun hemd, Kan ProRail ook niet worden afgeremd?…

de laatste keer, keer omme wanhopig verheugt de tijdskromme zich op wedergeboorte, opleving dit lijden is over, kijkt terug in onverwachte tover ontsloten poort, onaardse beving jonger dan de dood kan men niet sterven immer weer de weg die wijst naar nieuw leven, krijst, jonger dan de dood zal men erven…

Rijdend over het asfalt Overzie ik mijn leven En hoor ik zacht Het bos dat me roept Ontvangst met open armen Wanneer ik het tapijt betreed Nog nooit zoveel kleuren groen De Flexa kleurenwaaier Ik snuif de energie Ik proef haar aroma Kijk het moois naar binnen En voel de kracht Na iedere bocht een verrassing Een saluut van geknotte…

op dit harde pad waan ik mij een ster als liep ik over een rode loper knotten maken foto's het riet dat voor me buigt kieviten krijsen om het hardst zacht applaus van de wind paarse bloemetjes aanbidden de stam van een reus het mos ligt languit op de oever ik adem diep in en langzaam uit zie hoe een ooievaar groots opstijgt het…

Je lacht alsof de lucht niks anders is dan blauw Maar van binnen, zo zie ik in je ogen Is het niet meer dan diep donkergrauw Elke behandeling lach je tegemoet De pijn negerend, alsof het je niks doet Opscheppen dat het wel meevalt, de pijn En mij verzekeren dat er ergere dingen in het leven zijn Twee behandelingen verder na de vorige drie…

Annen Zundert Azewijn De Kelcke Gulpen Alteveer Ginderdoor Alkmaar Brakkenstein Gauw Paarlo Naarden Hoevelaken Zwinderen Vlijmen Zutphen Flieren Langweer Verwolde Tempel Dieren Ommen Schuddebeurs Beutenaken Muggenbeet Schalkhaar Roden Neck Krimpen aan den IJssel Krimpen aan de Lek…

Toon Ribbe werkt bij dag en 's avonds leest hij vakjargon Jammerlijk want bewegen wordt zo wel een hindernis Grammetjes worden flinke pondjes maar wat erger is menige pondjes worden op den duur een dikke ton Hilde de vrouw die zei met klem: "Sport en wordt bemind!" Die dikke Toon maar Piek'ren: "Sporten wil ik wel Stoppen met lezen echter…

Een fijn penseel dat alles dekt met sneeuw De herfst is ingeruild voor wintertijd Een wonderbaarlijk toverachtig taferéél En alles is zo sprookjesachtig mooi Het raam is al wat mij van koude scheidt Ik voelde mij bekeken door een ziel Pardoes en plots verscheen voor 't raam iets vreemds Een klein gevleugeld elfje heel fragiel Ik knipper eenmaal…

In 't jaartal 1848, Wismar Een plaats in Duitsland, werd geboren Frege Ontdekker van de logica en mede een filosoof der taal al is 't een wirwar Hij stelde wetten van de waarheid op Het spreken van een held're taal is pré Dat gaat met logica en met een grüner Tee van opsmuk zei hij: "das ist Falsch." (Gottlob) Retorisch of esthetisch…

In het frameprobleem ben ik (diep) afgereisd en daaromtrent heb ik een kadervraag Er ligt een logisch puntje op mijn maag Vandaar mijn rode complicatielijst De gedachte al bezorgt mij enen indigestie Van het woord alleen krijg ik het op de gal Het is niet flauw dat ik erover val Het is een fundamentele raamkwestie Het spreekwoord zegt: …

mijn liefste de vlinders in mijn buik zijn naar mijn hoofd gestegen ze kriebelen mijn gedachten die bij jou zijn vanavond geen redbul heb ik nodig om in de wolken te belanden enkel de schoonheid van de vlinders die jij me hebt geschonken…

voor jou bevond ik me op een plaats waar het zo koud was dat het mijn hart deed bevriezen jij bezat zoveel warmte dat je me hebt kunnen bereiken je worp mij een blik vol vuur en deed de ijspegels rond mijn hartsmelten een hart eens zo koud nu wild brandend van overtuiging de kou nooit weer mijn hart toe te laten…

jij bent degene die naast en in me leeft je maakt me intens gelukkig en ik hoop innig dat ik ditzelfde voor jou kan betekenen enkel bij jou komt de liefdevolle persoon die ik ben tot zijn volste recht door mijn liefde te geven weet ik pas wat leven is…

Toen zei ze heel pardoes: "Miauw miauw miauw Ik miauw zo veel van jou!" Dat zei ze tegen poes.…

Meiske, meiske, meiske snel, op uw blote voetjes, melk aan ’t dragen, wacht u wel: zoetjes, zoetjes, zoetjes, mijdt u, meiske, en hoort gij iet, vóór u, maar niet omme en ziet! ---------------------------------- Teele: teil Terruwstelk: tarwestengel. Terdt: treedt…

Meiske, meiske, meiske snel, op uw blote voetjes, melk aan ‘t dragen, wacht u wel: zoetjes, zoetjes, zoetjes, mijdt u, meiske, en, hoort gij iet, vóór u, maar niet omme en ziet! ---------------------------------------------------------------------- tele - aarden kruik terruw stelk - tarwe stengel terdt - treedt, loopt…

‘t Kaafgat*, omme- en scheefgetrokken, vallen gaat; en daar, deureen, liggen afgerolde brokken bruingebrand al, gruis en steen. ‘t Dak beneden, deur de wanden, glazenloos, van latte en leem, zie ‘k getelde turven branden, doods, in ‘t deerlijk huisgeheem.…

keer omme! keer omme! Nou zie je me nooit weeromme! Ze aait me! ze draait me! ze steekt me aan haar spit! Ze steekt er goud braadspit van onder tot boven - Heer in de hemel nou gaat ze me stoven! Blaas uit maar, blaas uit maar mijn sikkepit! - O heetje! o keetje! o jemineetje! Nou haal ik mijn allerlaatst zweetje! Papaatje!…

De films, die ik van hem heb, zitten diep in mijn geheugen opgeslagen en die bekijk ik geregeld terug en o ja, ook met dankbaarheid, zeer zeker, maar het zou zo mooi zijn om nog eens met hem vakantie te vieren in een bos bij Ommen.…

Elk komt uit en wondt en snijdt u; raapt en rooft, met volle hand; nu dat, omme' en verre en wijd, uw hoge krone ligt in ‘t zand. Vijandschap, aan alle zijden, woedt om uwe ellendigheid: heeft u ooit, in vroeger' tijden, vrede en vriendschap één ontzeid?…

(bij 'Bok op ei' van Iris Le Rütte) Ergens in Ommen kwam ik het tegen, een trotse bok op een gouden ei, hoe kan een bok nou een ei uitbroeden? Verwarring alom. Ik streelde over de rug van de bok, toch zinnebeeld van de duivel of niet soms?…

Toen groette ik die allerschoonste die daar onder stond, Ik liet mijn armen al omme gaan ter zelfder stond. Ik woude ze kussen aan hare mond. Ze sprak: 'laat staan, laat staan'! Harba lori fa, Harba, harba lori fa, Harba lori fa.…

Onrust en donker alomme, Bang als een dove-en-stomme, tastend als blind ga ik omme - Waar is mijn staf? Ik lijd en moet velen verdrieten, ik geniet ook en doe wel genieten, maar alle vreugd zie ik vlieten in een graf.…

Ze draaien op en af en af en op en omme, zo wit als melk, als meel, als molke en runselblomme. 1896…

melancholie te weren Die schand der zucht tot lustigheyt verschromen Ontsloten int Latijn de Ysengrimus En Reynaert, fellen metten roden baerde Verdoolde Malpertuser vondeling Hermafro Dietse lieve gunsteling Madoc illuster in vagantenstrofen Doordeeuweneen bewaard geconserveerd Was het dan Willem die Madocke maecte Daerdat hi sulcken dicken omme…

Acuut trad toen de faunahermandad Van Oude en van Nieuwe Euvelgunne Met hulptroepen van vrouwelijke kunne In het geweer met wolfspin en een rat Ze zochten tussen Denekamp en Baarn Bij Ommen, Dedemsvaart en Springendal Bij Tubbergen en landgoed Herinckhave En bij Ootmarsums lustoord van Singraven Daar lopen evers meestal in…

Kijk nu ze strooit de zomer rond die vliegt om haar rond uit haar mond, rond haar boezem, haar gladde rug, haar benen zo donslicht-omschenen, ze gaat langs de horizonnen maar aldoor omme, ze heeft toch zo veel, ze kan geven wel, zie het lichte sneven van al dat kwijnende levende stervende opflikkerend licht, en daar midden in…

Kijk nu, ze strooit de zomer rond die vliegt om haar rond uit haar mond, rond haar boezem, haar gladde rug, haar benen zo donslicht omschenen, ze gaat langs de horizonnen maar aldoor omme, ze heeft toch zo veel, ze kan geven wel, zie het lichte sneven van al dat kwijnende levende stervende opflikkerend licht en daar midde' in haar…