Alle inzendingen over Oude regen

regen laten we even gaan zitten zoals we vaker deden…

Boven het loofwoud hangt een grauwe, stille lucht; tussen de bomen ruist en klettert welluidend geurige, oude regen. 's Morgens in het bos: lange spinragdraden brengen op stammen, over grond en varens schuchter kruipende glanzen.…

't Is triestig dat het regent in de herfst, dat het moe regent in de herfst, daar-buiten, - En wat de bloemen wegen in de herfst; - en de oude regen lekend langs de ruiten...…

Bij droge avond parelt de verlichte weg van oude regen. Nat, geel herfstlover: kluwens uiteengespatte druppels witte wijn. De valk vliegt hortend, draait zich steeds om, duikt dan neer, vlucht voor twee kraaien.…

vijfduizend jaar oude jager ingevroren in het Alpenijs teerlongen van ‘n zware roker door bosbranden, vulkanisme grotten vol rook, ‘n oermilieu we evolueerden in zure regen in mijn lijf en leden ontstaat in korte tijd reumatische pijn en roos die wijst op droge huid ik denk aan de moderne mens oermens en verstoorde balans herstel…

de hemelsluizen volledig open alles wordt kletsnat zelfs mijn slimme kater schrikt ,verdrinkt bijna , door al dat spoelend water wandelende mensen , schuilen vlug in een portaal of zetten het op een lopen, wippen vlug de winkel binnen om een paraplu te kopen de kinderen uit mijn buurt vinden dergelijk weer wel fijn met gummibotten…

De zonaanbidders klagen het regent. De schaduw-mensen hoor je niet, 't maakt hen niet uit dat je nu een regengordijn ziet. Kinderen spelen binnen, want buiten worden ze nat, voorzien van t.v. boek of ipad hier en daar een p.c. worden ze niet nat. Vakantie in het regenwater, gewoon een buitje en toch: zit iedereen verscholen omdat het…

Stel dat je korting kreeg op regen, dat je zegels kreeg op sneeuw dat je airmails kreeg op wind, dat je een staatslot kreeg op storm? Maar als het droog is, zijn we de nattigheid vergeten! Dus zijn zegels nutteloos! Sparen eveneens.…

Het weer in Parijs, voelt aan dat de zon nu met schijnen volop zou misstaan!…

Mensen onthouden al het moois dat ze denken: in Pakhuis Weemoed.…

De ganse dag heeft het gegoten ofwel geregend, net wat je wilt. De hele dag was afwachten of je nat zou worden, of gegrild. Verzuipen dat deden er veel zwemmen op straat eveneens. Dakpannen vlogen door de lucht er werd eveneens heel wat gezucht. Maar dan ineens, breekt de zon door de buien zijn achter de rug Wat komt is warme dagen, geheid…

De briefkaart vergeelt al zo lang Geen contact Ik heb geen adres om er iets aan te doen Bovendien, in gedachten gezegd slibben mijn woorden dicht met voorzichtigheid Wij delen alleen de wind die ons bedekt met zand uit Zuid pollen uit Oost, regen uit West en uit Noord komt de kou Dan trek ik een trui over mijn hart, strijk met…

Mager, handen ruwe huid een schorre groet met gaten tussen mijn zandknarsende tanden: iemand om van te schrikken Ik ben overal want nergens mag ik zijn, geef me schoenen: zolang ik loop leef ik Noem me Job, ik geloof niet dat God me zal redden uit de onderwereld waar het 's winters warm is tot midden in de nacht de deuren sluiten…

Jij, omdat jij er bent je mij dus kent help me Zie je, heel de dag ben ik van slag van alles klopt er niet Ik heb geen fut, geen zin ik heb haren op mijn kin en vlekken op mijn bloes Er is geroezemoes het maakt me zo moe ik ben er slecht aan toe Ik droom fragmenten ik heb geen overzicht help me…

Eenzaamheid, dat gemis had ik niet goed begrepen: het is geen gevoel maar een neiging die ik misschien heb ondanks mijn goede leven Het is zo ongrijpbaar hoe belangrijk ik ben voor de lieve mensen die belangrijk zijn voor mij maar hun eigen leven levend afwezig zijn voor mij in de avond, de nacht en wanneer de dag begint en ik…

Eenzame mensen lopen tussen de mensen -- stil te verlangen.…

Wat werd er geroepen, alsook geklaagd de afgelopen dagen, of waren het weken, een ieder die je hoorde had het over: de regen die smakeloos naar beneden viel! Wat werd er gemopperd en ook wel gevloekt als er opnieuw een bui omlaag kwam de zoveelste al deze keer, jemig: wanneer stopt het eens een keer?…

Soms heb ik heimwee naar ijsbloemen en een kruik oude winterfantasieën bij foto's van het plein ons huis vol tantes de tuin vol appels een mand vol noten altijd iets te vieren toen, maar voor nu is dat veel te ver nu is het leeg achter de foto's die ik mee kon nemen Ik mis het woeste land het wonder van de tuinen ik mis de onverpakte…

Vandaag ben ik op de hei mijn gewoonten uit gewandeld Ik keek om en zag achter hen boosheid en onmacht schuilen Angst die ik niet herkende keek weg, in mij roerden zich gevoelens Ze bonsden om hulp Alsjeblieft, keer niet terug in je gewoonten…

Te oud voor dorst Te oud voor honger Te oud om van iets te weten Maar de smaak van Worst, mosterd en zuurkool Zal ik nooit vergeten Altijd mist valt tegen Seizoenen zijn weg Herinner me enkel De regen Maar de geur van de bloesems Zal me nooit ontsnappen Onder de bomen in jouw armen…

Het is grijs en grauw de daken schreeuwen het uit het is een zwerver die fluit voor hem is de lucht blauw ik voel de regen ik word koud ik voel de regen ik ben gerimpeld en oud het is de zwerver die fluit achter de wolken ziet hij natuurlijk de zon ik wou dat ik dat kon.…

De grijze wolken zien er onheilspellend uit. Dan een regenbui.…

De lucht was vol gestouwd die avond met al wat wij lang waren vergeten, ik wilde niets weten van grijze gezichten in wolken en dromen gewoonlijk doorweekt maar onder een oude lantaarn in de zachtheid van wondere regen kwam ik je lach als een heel klein mirakel in een plas op de straatstenen tegen.…

Regen traant in oude linden, heeft de zomer weggespoeld; waar kan 't hart nu troost nog vinden nu het enkel weemoed voelt?…

schilderachtig mooi is nu mijn oude huis s' avonds in het licht van de maan en vooral met die blauwe regen zo struis mag van mij... de gehele wereld vergaan!…

Stilte valt als regen tegen de ramen eens waren wij samen nu zijn er alleen nog de tranen stilte bloeit als onkruid in een slecht onderhouden tuin mijn leven ligt in puin ik moet mijn weg daarin weten te banen alles wat blijft is de stilte de oude stad draagt de regen en jouw kilte.…

regen oud licht en blauw mij de nacht tot kelk vullend tot de randen van onze harten en het zacht dat de hunkering na het tweedelig één altijd opnieuw in mij baart.…

Het is de gelijke regen die ruist over eendere daken. Het is het oude verlangen dat geen overkant vindt. Snel gaan regen en wind voor eeuwig over ons beider namen. Ze vervagen. Ik wil je weer begraven onder bloemen eer niemand, niemand ons meer vindt.…

Hopen op een wonder waarin ik niet geloof een verlenging, weer kunnen wat gewone mensen doen op gewone dagen, eten en niet verdrietig zijn Aansterken, mezelf restaureren de namen van mijn ziektes niet meer nodig hebben Alleen mijn neus is gezond zet me in mijn eigen stank ruikt waar het naar toe gaat Duiven koeren klaaglijker kauwen…

van regen die vertrouwen brengt alsof het klimaat toch niet verandert een regenzomer lang in haar vriendschap geschiedenis die nu mag worden verteld bij gebouwen die van leeftijd zijn voel jij ook die oude emotie?…