Alle inzendingen over Portretteren

Want portretteren is toch je binnenste buiten keren.…

ik verlies mezelf voor even in jou en jou weergevend gaat elke streek gepaard met eigen kleur resonerend zet ik je neer…

Ik tel de sterren aan de hemel schilder zonlicht op jouw gezicht doe wolken achter slot en grendel streel zacht de contouren in dit licht Ik zet de mondhoeken nog wat aan boetseer jouw handen een diepere tint dicht de regen menig vijver toe zo bevleugel ik jou in morgenwind…

Door de flarden heen die voor hen gewoon waren verbaast de wereld opnieuw met een dromerig Den Haag een voorbijganger in een tot sleets gedragen jas maakt geen goede sier meer zijn gang is zwaar bij stilaan verderkomen portretteren hij en deelgenoten een voorbijgaand tijdsbeeld.…

En zeer gedegen Van buitenwestelijke deelgewesten Gaf men in portretteringen ten beste Wat daar zoal de mensen mocht bewegen Als u soms dacht: "Kom daar nou nog eens om, zeg": Het komt weer terug straks! Langs 'n kromme omweg...…

avec Claude Als we eenmaal buiten zijn legt Claude me uit hoe het is om haar te portretteren. Ze kan urenlang stilzitten. Claude heeft een hele reeks doeken geschilderd: zij in bed, naast het bed, ’s avonds, ’s morgens, etcetera.…

Als er iemand zuiver wilde zijn, dan was ik het wel. Als er iemand zich inzette voor de mensheid: gedurende mijn tijd. Als er iemand wist wat verlies is, had ik het niet meer mis. Witte lelies zijn oorspronkelijk een teken van zuiverheid. Laat ik, me hier in schikken... tot in eeuwigheid.…

Waarom probeer je niet iets anders Als dat je beter maakt Gewoon een wisseling van spijs Als dat je beter smaakt Jezelf kunnen ontplooien Ontdekken wat je kan Je leven niet vergooien In de schaduw van een man Probeer eens te ontdekken Wat jou echt bezig houdt Energie op kunnen wekken Kunst maken van hout Jezelf te portretteren Verdiepen…

Ik schilder schapen in het weiland en het bonte op een koe geef de zwaluw graag haar vrijheid daar is zij wel aan toe Ik teken ongetemde wolken in een hemel o zo blauw gun de zon weinig draagkracht druk haar geleidelijk in het nauw Ik portretteer enige knotwilgen groene haren in de wind paars met rode bloemen die geplukt worden door …

eden lag er aangeschoffeld Om zo in deemstering te glariëren Alwaar mijn paladijn zou visiteren Met in mijn tors een duvelzomerbok Op pladijs dansend met haar holleblok Wijl wij in onze deemoed scandaleren Op eyckenlust kwam zij aquarelleren Vroegindewei en heus dequaadsteniet Als laatste schilderes en douairière Om mij als evenknie te portretteren…

Met een goudgele glans portretteer ik jou in één blik door de opkomende zon die jouw huid verlicht. Jouw lichaam gevangen door de weerspiegeling in mijn lens ontwaak jij langzaam jouw ogen zoals een roos vertraagd opent.…

Nooit zag ik je in de ochtend wakker worden om jouw silhouet in schemering te portretteren en als Doornroosje te ontwaken uit je diepe slaap. die stilte zag ik in een roos uiteenspatten vannacht.…

Ik zal jou portretteren.' Ze wou weg uit z'n woning in Lisse. 'Hoe kón ik me toch zo vergissen?' besefte hij somber, 'k Heb niet genoeg omber: ontzettend bemoedervlekt is ze!' De voordeur deed hij voor d'r open, toen zij van 'm weg wilde lopen. Ze viel op z'n erf in de vijver met verf en ze bleek na geborrel verzopen.…

(voor Mascha van Nieuwkerk) Tijdens het pianospel van Alexandre Tharaud sloot jij jouw goddelijke ogen zo intens, wonderschoon en diepzinnig, waardoor Edgar Degas spontaan naar zijn ezel rende om jou vanuit Hogere Perspectieven voor eeuwig te portretteren hoe jij met jouw rechterhand over de cellosnaren strijkt, alsof jouw lichaam er voor…