Alle inzendingen over Rens

Ren maar weg van je eigen, ren dan, zo hard je kan ooit kom je jezelf eens tegen waarom ren je zo hard weg dan?…

je maakt geluid boven het gekraai uit nu en nooit heb ik alles wel gezien geloofd mijn hoofd boven het water en onder mijn lichaam dat zwemt afgeremd door de stroming van de wind…

De wolventanden van de tijd Hebben genadeloos het kind Uit mij weggevreten, Het levend karkas Dat overblijft levert Voortdurend strijd met De weerspannige werkelijkheid, Waarvan niet veel meer overblijft Dan een groot vierkant in het zwart Dat mijn wereld verbeeldt, En een grote zwarte zon Waaruit licht gezonden wordt Vanuit…

Ik staar naar een lege kist, en ik zie mezelf al liggen, later kan ik zeggen dat ik eigenlijk al wist, dat het vandaag moest zijn... Het fluweel langs de zijkant voelt zacht aan, en ik wen al een beetje, vandaag is het tijd om te gaan, en later kan ik zeggen dat ik dat eigenlijk al wist... Ik stap er al vast in, ik hoef nu alleen nog maar…

Ineens moest ik huilen, ik accepteer mezelf niet, zou met zoveel willen ruilen, niemand die mij echt ziet, zoals ik ben, ik vraag me ook vaak af, of ik mezelf wel ken, al klinkt dit voor velen maf. Ik heb heel vaak een gevoel, waar ik niet aan wen, dat ik leef zonder doel, en maar nutteloos ben. Als ik al niet mezelf kan zijn, wie dan…

Ik zie ze weer, de beelden, ze blijven herhalen, keer op keer zie ik ze in mijn hoofd ronddwalen. Geen rust, geen pauze, laat ze maar weer komen, een dagelijkse lust van beelden die mijn gedachten binnenstromen. Alleen ik weet, waar ze voor staan, ze voeden mijn leven, nooit op dieet, komen en gaan, de beelden over mijn bestaan…

Opluchting verwondert mij niet, resterende pijn zal alleen jij beleven, want hoeveel tranen je ook ziet, Ik ga geen oud verdriet herleven. Het opéén bijten van je lippen, omdat je zoveel moeite doet, je bepaalde woorden niet laat slippen, dat doet me alleen maar goed. Geen besef van de blik die je achterlaat, je schijn overtreft echt…

ik ren ik ren vluchtend voor het gevaar ik ren ik ren ik kom niet vooruit ik ren ik ren ik moet sneller sneller ik ren ik ren hoe lang nog? ik ren ik ren vluchtend voor het gevaar ik ren ik ren ik weet niet waarom ik ren ik ren een deur gaat open ik ren ik ren…

Een zure beul doolt in mij Hij broeit op een geheim plan, verscholen in de grotten van mijn lijf. Twijfels. Het onderzoekt mijn strengen, spiralen, de vorm van een erfenis. De beul betast het gebinte, geraamte van mijn tempel. Kalken schilfers vallen door mij. Hij beitelt spreuken in mijn schedel. Pijnscheut. Ik hoop, smeek: O beul,…

Vannacht in mijn droom heb ik je dan ontmoet Je kuste me zacht bij wijze van groet Je raakte me aan streek zacht door mijn haar Je hand langs mijn wang de passie was daar Je lippen zo zacht kusten mij intens Je stralende ogen zochten naar een grens Ik geef me over verlangen doet pijn Vertel me, allerliefste wil jij mijn minnaar…

Achter je laatste woorden zien wij een blank space, losgezongen van de kern van zijn wezen, existentieel overgeleverd aan het interludium van de ruimte... of nee, het was een laatste stuiptrekking in het slotakkoord achteraf begrijpelijk, na deze enumeratie van de voorjaarsopruiming van het nu eens briljante dan weer mediocer gefulmineer…

ik ren en ren en ren iedereen voorbij en alles en iedereen die stilstaat wordt gepasseerd door mij ik ren en ren en ren en als ik bij de finish ben realiseer ik me dat ik win maar ook dat ik weer sta aan het begin * *voor de duidelijkheid voor sommigen, dit is natuurlijk een metafoor voor het leven, ‘the circle of life’.…

------------------------------------------------------- Rens vroeg mij via zijn moeder, of ik hem helpen wilde met een gedichtje over de Kinderboekenweek, Rens woont in Geleen en speciaal voor hem schreef ik dit! Hij heeft het voorgedragen in de klas en goed ook! Chapeau Rens!…

Ren je rooooot! De spelregels zijn alleen ietwat gewijzigd, bij Martin was het een spel dit is de naakte waarheid.…

Ergens in de schaduw van het Al Vertoeft het amoregoloze Niets Ontsnapt aan het moment dat nimf Pandora Haar brainbox opent en bloemgodin Flora Het firmament bestrijkt met asterisken in nucleo sterren planetoïden Egoloos doorschijnend als het Iets Dat voor het mensdom achterblijft als Hoop Op de verlossing in hun Wederdoop…

In de langzaam oplichtende ijle morgen wordt de stilte verbroken door zilveren vogel tonen. De nacht lost op en verdwijnt in het steeds helder wordende licht. Een nieuwe dag is geboren. De betovering wijkt. De nu nog jonge dag wordt al alledaags.…

Gedenk te sterven, nee niet gij, dagenplukkers van ontluikende geluiden der nieuwe tijd vaag weg uw herinneringen in de schaduw van posttraumatisch wegterend hellevegenvuur doch aan u, dovemansoren der rechtvaardigen kruisvaarders schuttersputgravers dodenmarslopers aan de keerzijde van het ondermaanse alwaar zarathustra het…

Ik ren en ren voor de pijn maar jij komt me achterna doe me geen pijn! laat me met rust! ik wil alleen zijn! maar ik val neer en sluit mijn ogen ik voel de pijn maar ik kan niks meer doen jij gaat gewoon door met pijn doen…

Loom loop ik Door de late Avondzon aan Het einde van Wat een dag Is geweest, Een dag in mijn Leven waar ik Moe maar voldaan Op terugkijk - Boven mij het Ruisen van Blaad'ren die Zachtjes zwijgend Mijn waarheid Fluist'ren van Eeuwige geborgenheid…

Ren de liefde na, ook al wil ik jou niet meer -- of vlucht jij voor mij.…

Waar liggen de oevers der elyseese geneugten in wiens handen ligt des mensen lot? Een antwoord op deze binnen rijm gebedde, oorverdovende overvloed aan klankwoorden van duivels prangende vragen laat zich na tienduizend jaar wijsgerige wijsheid lastig in één puntige plooi van een kristalhelder oogverblindende solarplexus voor eeuwig vastpinnen…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

Bonbons Als een zoete stroom van liefde Door onze ad'ren gespoten Mijn blik verraadt lief- de voor jou Oprecht en Gemeend Volhardend. Onverdroten…

Kijk terug op Leegte die mijn Leven heet En ontwaar louter Rotspunten en Onmeetbaar diepe Spleten waarin al Dat leefde moeiteloos Verdween En constateer Dat ik nooit Bestaan heb…

Amechtig buig ik plechtig voor een eruptio mentis, een slang van brandend lavavuur en asregen van Thira waar Eva's eeuwenoude waarheid in pathos en langs passiewegen van al haar voorgangsters de moed en ontmoedigde volgelingen in klare rode wijn hier ten tonele wordt gevoerd op podia waar militia en ecclesia patriarchalia…

Ik ren me rot en hou mezelf amper op de been. De wind in al zijn kracht sterkt aan Ik krijg een angstig gevoel dat alles eraan kan gaan. Ik blijf bij mijn positieven en denk aan mijn grootste liefde. Dan ren ik nog harder dan ik kan en zie dat dit de enige mogelijkheid is om te overleven.…

ren ren zover je ken kan kunnen krullen…

Zoals ik het Leven zie - Geloof het of niet - Zien de and'ren Het meestal niet…

ik sta stil, en kijk ik voel de donkere wolk ik ren naar het licht…

De man die zich ooit MEneer Kaktus noemde Is nu weer nieuws daar hij in scheiding ligt Om dit soort zaken komt ie nog in zicht Ver weg van alles waar men hem om roemde Ach, wat ie doet of niet is mij 'n biet Maar fris en fleurig is het zeker niet…