Alle inzendingen over Ridderspoor

Mijn beenkappen staan zonder zwaard onder de spiegel van de zee ik breng verdronken land in kaart als laatste ridder van Goeree waar de hoogste golven breken klamp ik mij vast aan vaders been hoor oeroude stemmen spreken in kinderklaagzang van geween waar ik gaan moet zal ik dolen om daar ooit zelf te kunnen staan in bleke huid, uit zout…

Ik ben een Bard: ik prijs en eer, dicht, zing en smeer stroop en honing, maak hazenhart tot ridderspoor. Ik doe dat voor mijn beloning; want niemand tart, ongekastijd, de ijdelheid van zijn koning.…

och, bloempje aan de muur met uw kopje naar benee zie dan toch het ridderspoor wees niet langer zo gedwee laat uw aanzicht stralen toon uw blanke bloesem en hartje vol vuur bloei in schoonheid door en ziedaar, de jonge vorst hij komt u halen…

Ik dacht over de naam van ridderspoor terwijl ik naar buiten keek, het regende en 'k een mager katje oversteken zag, het dan vlug beschutting onder auto zocht. Terwijl 't in mijn hoofd speelde, dat ik als ridder, goed voor een spoor zorgen moet.…

De Goudenregen heeft Toos gekregen, de Ridderspoor staat bij Floor. Onze Lavatera staat nu bij Vera, de Anamonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier, de Akalei heeft averij. Maar mijn Lelietjes van Dalen kan niemand komen halen, want die heb ik voor het leven eens aan jou gegeven.…

De Gouden regen heeft Toos gekregen de Ridderspoor staat bij Floor. Onze Lavatera staat nu bij Vera en de Anemonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier de Akelei heeft averij. Maar mijn Lelietjes van Dalen kan niemand komen halen, want die heb ik voor het leven eens aan jou gegeven.…

Een vogelkers, een ridderspoor, een haan Ontsnapt uit eldorado Pescadora Ik duinde gras, en zag opeens een mees In 't woud van la foresta pluviale Op monterosa grutto's in platanen En op de allerlaatste bladzij Kees 'Daar schuilt een adder onder 't groene gras!...…

leesoog zweijmelt om ons heen het dient zich aan als door een wesp gestoken verlaagt andermans geestelijk eigendom tot barbarij zonder eerst te bevragen en wat nog erger is: zonder pardon Het linkeroog leest tegen wil en dank het rechter tegen heug en meug - geërgerd ontwaart zijn geelgekleurde blinde vlek het kruidje-roer-me-niet en ridderspoor…

het regende gisteren dus knielen tuinstoelen vandaag voor de tuintafel van morgen de gemummificeerde laurier herleeft lichtgroen tussen de Zeeuwse knopjes, waar het ridderspoor van geen wijken weten wil onze lieve vrouw heeft weer d’r gele mantel uitgespreid over het tuinpad, waar 's avonds tuinfakkels op wacht staan bij de judaspenning…

Hoezeer wij allen moeten giezen Verdoold zoekt dwaze remkes 't ridderspoor Mutant met mutus, spruw in tondeldoos Met alumetten in zijn hand een roos Lonkt koolmees tevergeefs naar 't doofmansoor Hoe droef moreel voor waar en opportuun Den ezel prikt geen steen ten tweede male De landrot wil die rutte kiel gaan hale O help…

zacht zijn druppels glanst aan Zonnedauw walst sierlijk het Juffertje in ‘t Groen met een rood blozende bol Pioen die lacht naar de grote Bereklauw Afrikaantje bespeelt als ‘n fanaat een fijnbesnaarde Akkerviool de ranke Florentijnse Lis blaast trompet op een gele Narcis de vrije Meiklokjes klinken frivool Jonkvrouwviolier volgt het Ridderspoor…

de mildheid van de regen is nog even weggebleven de pruim schudt zijn takken en kijkt meewarig de heg voorbij fluitekruid wuift wit terwijl riddersporen star onbewegelijk roestbruin met hun ijzige blik verdrogen boerenwormkruid gele teint bundelt zijn knopjes druk insekten werend verlangend naar de zon tegenover deze natuur huilen…

Zo langs velden en langs wegen zocht zij in het ochtendgloren vrouwenmantel, goudenregen ogentroost voor haar verdriet valeriaan en monnikspeper sleutelbloemen, riddersporen alles voor haar rieten mandje dat zij meedroeg met een lied Ze hopte zomaar van de hop weer naar de heermoes en het koren zwierezwaaiend met haar armen tussen bloesems…

tegenwind bijtend in het stikkend stof Overal is nimmer ergens zijn dat hoopt ooit iets te worden achter ijle horizonten van verdwijnend kreupelhout Nergens in verloren tijd huist glorie van roemrucht verleden ruiters hoefslag riddersteden nowhere men in niemandsland Afwezig door de mens gezaaid gewas in 't wild groeit ridderspoor…

lavendel liefelijk gaat geuren en purperblauw de borders kleuren rond ‘n gazon dat groen en glad geschoren zijn zon en zomer in volle glans herboren als de juffertjes in ’t groen staan te blozen minzaan kijken in de hartjes van de rozen genieten ze samen van het zonnezoenen en de vlinders die op hun hartjes stoeien als alchemilla’ s, riddersporen…

vliegt op schade over 1000 mijl zeewade pijlstaarttulp verstoot gifwapen vliegt ten prooi aan vogelgapen onder vogelogen dragen witte spoken manenkragen bogen perken grote beren om de honger te bezweren en zonder mond slechts rupsenzaad te teren lichtzinnige voeten verspilden dromen om korte vluchtdracht in te tomen monnikskap en riddersporen…