intermezzo
de mildheid van de regen
is nog even weggebleven
de pruim schudt zijn takken
en kijkt meewarig de heg voorbij
fluitekruid wuift wit
terwijl riddersporen star
onbewegelijk roestbruin
met hun ijzige blik verdrogen
boerenwormkruid gele teint
bundelt zijn knopjes
druk insekten werend
verlangend naar de zon
tegenover deze natuur
huilen geraniums zich rood
in de zinderende zinken goot
oh regen blus ons vuur
en schotse hooglanders
staan niet meer koel
maar zijgen neer in het meer
hun vliegen drijven weg
door pijn en warmte afgestompt
wacht ik rustig wat er komt
van de voorspelde regen
teistering of zegen
en net als mijn gedachten
zich storen aan zoemend ongediert
dwalen ze naar recht dat soms zegeviert
en mij vervult met nieuwe krachten
om op mijn nieuw gedicht te wachten
Geplaatst in de categorie: sterkte
regen
4.488
Geef je reactie op deze inzending: