Alle inzendingen over Rob Visser

Vissers zijn geen watjes zeker geen eitjes vissers op zee en vissers op het vasteland Rob Visser van Amersfoort van 'de aanslag' nu op IJburg, bevestigt het beroep en de naam zeg maar de roeping voor Amsterdam als dominee Net als zijn broer Hans Visser van de Pauluskerk en 'perron 0' nu met emeritaat mijn geestelijk leider te…

Rob Jetten gaat nu verder zonder bril Want mét zou hij misschien kunnen verliezen Als zijn partij een lijsttrekker gaat kiezen En dat is wat Rob Jetten niet graag wil Gelaserd of in ieder oog een lens Rob Jetten is meteen een ander mens Rob Jetten gaat nu verder zonder bril Misschien stopt hij nu ook met propageren Dat elke boer zijn kudde…

Keihard tikt de regen op mijn zolderraam tikken van verdriet en eenzaamheid want Rob is dood, nu niet meer saam want hij is nu verleden tijd Kom vertel me regen hoe dat voelt troost me met jouw tranen zo doorvoeld laat me weten dat 't genoeg was voor hem want ik hou nog steeds van Rob…

De hengels evenwijdig naar het water gebogen door spiegeling van licht overtogen is hun evenbeeld gedompeld in een vlak, maar rimpeling trekt het nooit strak. Vereenzelvigd met de punt van de hengels willen ze stil leven, van de wal losgedreven, op zo maar een dag verzonken in het gras, aan het patroon van wolken overgeleverd.…

Ik weet het nog voor twintig jaar morste Rob koffie op zijn hemd; hij is veranderd, zonder die vlek had ik hem niet herkend…

Zich verliezen in het water is voor de vis van levensbelang Zich verliezen aan het water probeert de visser levenslang De vis zeilt gracieus door het water De visser zit glad versteend aan de kant Kennen zij vroeger, vandaag of later vraag hij zich af nu en dan De visser wordt een beetje vis Het wemelende, murmelende water kabbelt zijn…

slingeren verse wolken hoog aan de blauwe lucht spelen zwaluwen krijgertje in groten getale valt de grijs omrande envelop geruisloos op de mat waarvan alleen de naam van blijft hangen roepen zwaluwen mij aan en vraag me af of Rob net zo zal balanceren op het wiegen van de wind *~ Lady Love ~* ~ Rust zacht Lieve Rob 1929…

In de cel van mijn kamer Schrijf ik mijn muziek Zoals ik het hoor harmonische melodieën Rustgevend Relaxed Prikkelend Mathematisch gecomponeerd Ik doe het gepassioneerd Het is mijn worsteling in het leven Dat ik vanuit mijzelf Mijn muziek wil geven Het is mooiste wat ik in mij draag Ik wil mijzelf overtreffen verheffen Het geluid…

onder wolken vogels varen onder golven vliegen vissen maar daartussen rust de visser golven worden hoge wolken wolken worden hoge golven maar intussen rust de visser ---------------------------------------------- uit: 'Van de afgrond en de luchtmens', 1978.…

Rob is top voor mij de dood' Maar uiteindelijk gloort de Via Dolorosa en gaan ze gezamenlijk over de finish en na Matthijs z'n tranen bij het graf om z'n moeder geeft de jonge vader Rob Matthijs een kus en die kus die sust, berust, beroerd als in een mooi geschreven en gezongen Parijs Chanson!!…

onder wolken vogels varen onder golven vliegen vissen maar daartussen rust de visser golven worden hoge wolken wolken worden hoge golven maar intussen rust de visser -------------------------------------------------------------------- uit 'Verzamelde Gedichten' van Lucebert (1924-1994)…

Hij laat zijn dobber dansen, werpt alle schroom van zich af want hij is een echte liefhebber. Dromen doet hij zijn vissersleven lang, diffuus nog de contouren in scharlaken van de vooruitgeworpen schaduw langs zijn vermetele recordvangst.. Hij weet het is een kwestie van tijd om de talmende schemering te bedwingen met zijn scherpe haak.…

Het schip ligt hoog en droog op het zand ik voel Zijn hand je gaat van loef dat is je troef de plaat is zijn plaats van Griendvisser naar Engelsmanschipper de zee op drift immer van keer naar keer als ik kijk twee kilometer ver dan keer jij weer het schip in het vizier daar ga jij als een strandplevier…

drijvend op het water met niets dan de golven zacht wiegend het smalle hout gespannen lijn doorklieft het blauw duikt onder geduld beloond zilver spartelt vandaag genoeg te eten…

dobberende rust bij het kanaal in Oegstgeest visser werpt zijn blik…

robE…

niet als een kat in het nauw waarvan de haren recht overeind staan maar toch anders dan vertrouwd ging je het avontuur aan, ontmoette je hen bij wie je van meet af aan zo welkom was nog voordat je één voet over de drempel had gezet de liefde werd gedronken, vol aandacht gesproken over onderwerpen die er werkelijk toe deden harten werden…

Ik blijf maar dromen van donker naar licht tussen twee oevers ligt een nieuw gedicht Soms vind ik terug wat ik ben kwijt geraakt een flard van een droom die na jaren uitkomt Als de werkelijkheid geen werkelijkheid is hoe kan ik dan denken dat dromen echt zijn?…

Bij het tuinprogramma van Rob Viel mij een bijzonder plantje op. Je moet er wel opletten het niet in een hoekje te zetten, daar kan het niet tegenop. Het gaat pas echt opleven, als je het veel aandacht gaat geven.…

Iets verderop ligt nog een Rob. Voordat je op zijn grafsteen schijt, alvast bedankt! Uiteindelijk gerechtigheid.…

toen de zon de wolken droeg en goud omrandde blonk geluk steeds dichterbij het klonk al in de zuiverheid van wat een wonder wensen kan: de eerste adem van een kind mijn hart vindt blauw in oude ogen opgetild door wat zijn moeder gaf de staf waar ik op leun vernieuwt zich, boven elke pas die zeven mijlen kent snel als vlinders stuur…

De visser tuurt naar gifwolken boven de sloot weer niks gevangen…

Misschien betekent dit voor onze Rob het einde van zijn politieke job.…

Visser aan kant luistert mee.…

Daar zweeft de lieve Lente weer Bezielend door de dreven; Zij daalt als uit de hemel neer En roept weer de aard ten leven; Zij tooit alom de dorre baan Met bloemen en met kruiden, En waait van uit het zuiden Ons zoete geuren aan. "Daar komt de lieve Lente weer!" Zo juichen veld en akker; Ze is gul en vriendelijk als weleer En zingt de…

Europa gromt en moet z’n tanden tonen Met wapentuig, gevangen tussen vuren Van oude en piepjonge dictaturen En ik, ik heb een dochter en twee zonen Ik vrees, nu Rob de Nijs er niet meer bij is Dat er geen banger hart dan dat van mij is…

Met onbeholpen mond riep de visser het water tot zich. Nooit meer draait de wind in zijn veel te grote oliepak.…

Rob! Rob! Was dat mijn moeder? - hoogst ontdaan stond zij beneden aan de dijk, het avondmaal weer in haar tas. Haar fiets beschrijft geen taal. Dat dood mij zo verging berooide mij, wat was er met het hiernamaals gedaan dat men mij kende en terug zag gaan? --------------------------------- uit: Carabas ontvlucht (1982)…

Al gaat het dan niet om de oermatrijs Maar om wat dozen versgeperste platen Een laadklep die halfopen was gelaten Vervelend is het wel voor Rob de Nijs. Toch liever dieven die je handel kraken Dan veertig jaar in 't vak bij platenzaken.…

ALS ik nu ALS hoor denk ik weer aan Rob, Verdomd veel sterkte jongen, zet hem op!…