Alle inzendingen over Stra baar

mannen schermen met beschermen listig lustig langs de digitale snelweg het eerste slacht offer valt vlakbij de vangrail waar groen gras zacht ontluikt mooie woorden paaien witte strepen met zachte dwang jaren tellen niet haar lichaam was een spel dobbelend rolden de stenen langs haar jeugd hij ging vrijuit zij kreeg levenslang…

De twintigers van Nu hebben alle Keus van de wereld Ze kunnen doen en Laten wat ze willen Met maar een enkel Doel - het hoogste Bereiken dat bestaat Eruit halen wat Er in zit - Toch is meer niet Altijd beter, Hoger niet altijd Verhevener, althans Niet om er gelukkig Van te worden - Doe eens anders, Doe eens nieuw,…

In diverse bar’ s en café’ s loopt men niet meer naar de plee ’s maar laat men domweg lopen, wat men aan de bar toch blijft verkopen. De meesten zitten er niet mee scheelt een loopje naar de wc behalve voor de grote hopen daarvoor moet men toch blijven lopen.…

Van sneeuw die niet smelt en van barre nachtvorst en van stille vogels een februarizondag en een winter die beklijft…

o, de verscheurende pijn in die overvolle rubberboot haar land ziet zij nooit meer nu kent ze barensnood mannen schreeuwen wild een oude beschaving nadert de zee houdt haar vast weet wat baren zijn ze wordt aan land gedragen daar wordt haar zoon geboren artsen zonder grenzen redders in de nood…

Steevast sta ik seconden te tellen als taal struikelt over z'n zin bungelt huichelt verder knikt Telkens vallen falende stralen middels spraak als hinderlijke steken in de stilte; de ketsende klanken kloppen steeds weer aan het oude zeer van zwak glas en jonge ogen Maar het ligt ook aan mij, leg de dolk naast me neer, ik kijk…

Aan de bar waar stemmen klonken in de verte naar het scheen, wat het rotgevoel versterkte dat ik helemaal alleen een omhulsel op een kruk, een niemand leek te zijn, een levend ornament zonder emoties, zonder pijn was daar plots die enkele gedachte die mij terugbracht naar voorheen.…

Oh verzuchtende scheet van gezapigheid om eenmaal uniek te klinken mijn impasse uit te breiden op jou te mogen drinken dat morgen door mijn bed verspreid je woorden leuren je verschijning je deining je onzin je verdwijning wat er stond te gebeuren als ik langer was gebleven een veeg teken had gegeven zo trillend in de morgenstond vreemde…

klapdeuren de bar links, toilet rechts het lampje boven het middenpad belicht witte matrozenpakken en ernstige gezichten van jongemannen die in shanghai hun onschuld verloren ik drink en wacht geduldig…

steunen is hun klaagzang Zij mag niet hellen - zacht en recht schuift zij door de smalle gang Veilig huis voorzichtig uitgedragen Van ver klinkt krassen van een kraai Achter het raam in spiegelluchten - waar zij zwaaiend hoort te staan - ziet de vader nu zijn zonen zuchten Ooit gebaard, gezoogd door haar, hoeden zij hun moeders baar…

jij die nog zo kort maar bent weet jij van leven weet het van jou? jij kwam een lange weg won een hele wedloop onbewust jij weet net als ik alles draait om dit moment van één naar twee jij en ik wij voelen ook zonder levenslint dat een band ons samenbindt jij en ik hier door een poort in barensnood hartje…

Het doet zo'n pijn, telkens als ik op het punt sta, me bevecht om een nieuw gedicht te baren. Uiteindelijk na het geschrevene, kom ik tot bedaren: ik weet, er is nu een nieuw bewustzijn via mijn etherisch lichaam op aarde gekomen. Ik weet: dit is het werk waarvan ik wist te zullen vervullen tot het einde van mijn dromen.…

Wat voor baren, Is openbaren ? Is het voldragen, Kunnen we dan wagen, Het open te baren. Zonder mij er in te mengen Het is meer onder de aandacht brengen.…

Twee wespen uit 't Groningse Haren die wilden eens samen gaan paren maar wie steekt nu wie da's wat ik niet zie en wie van de twee zal straks baren ?…

De bieren dorsten die ik les zijn borsten die ik evenmin beklim / bestijg (als ik begin) Het raam weerkaatst een koele maan ik zie gespiegeld op zijn kop je handen op mijn lippen staan…

Een fel feministe in Laren had tegen de daad geen bezwaren, maar 't bleef bij één kind, 'want', zei ze, 'mijn vrind mag zelf nu de volgende baren'.…

Wanneer ik stierf en zij die mij beminden Rondom mijn baar staan en de een d'andre vraagt: Wat had ge lief in hem: zijn menslijkheid, Zijn dichterlijke gaaf, zijn trouw aan vrinden, De zachtheid van een kracht die draagt en schraagt, Of de onafhanklijkheid van zijn beleid, - Dan hoop ik dat een zeggen zal:…

Toen ik in mijn jongere jaren van vriendjes de foto's ging sparen toen wist ik meteen hier tussen zit geen waarvan ik een kindje wil baren.…

Wat een machtig en woelerig deinen van baar op baar, bruisend opstaand en bruisend verdwijnend over elkaar. De stemklank der mensen die zingen maakt mij zo wrang; van verouderde krachtloze dingen spreekt mij hun zang.…

De blouse in warme wind gevuld als bollend zeil, contouren bezeilen zon, en maan, lijkt er niets mooiers te bestaan, tussen huid en hemel, in de wisselwerking, de eclips van het bestaan ontstaat vuurwerk uit een omhelzing, een beloning uit de armen van een windekind onder een transparante deken van naakte wolken voert tot een…

voor talrijke religieën ligt een taak voor eenieder van ons hij knielt bij de muur en zij bij de rivier hij danst op 't plein met een rol vol met gouden letters zij danst bij snarenspel met de zangers door de velden onder de blauwe hemel de hobbelige straten en donkere steegjes met de flauw verlichte lantarens op woelige baren…

slecht en niet alleen Bar Laat…

Bomen blijven bijna eeuwig vruchtbaar ze baren bladeren telkens opnieuw tot ze moe zijn vallen en wegwaaien gekleurd door vermoeidheid door zwieren en zwaaien aan takken totdat die kaal zijn en weer opnieuw baren.…

De staat zal baren: een regelnevenleger van ambtenaren…

Women on Waves, de Vrouwen op de Baren zouden in zee met wie niet baren wou. Dat was althans het plan. Toch bleek al gauw dat men het hele plan moest laten varen. Want nu Els Borst haar fiat niet wil geven is deze boot voortijdig afgedreven.…

Ik heb mijn buik vol plannen, het is ongezond – ik moet gaan baren.…

De koele zwoele wind door de haren Nooit eerder weer gevoeld sinds jaren Machtig alles kunnen klaren En toch weer woelig bedaren Standvastig bij de fok Fier en ferm, lijf rechtop Jagen we het zeil in top Starend naar de spits voorop We hijsen alle zeilen Wat mij betreft nog zeemijlen Uren lekker maat-loos varen Ik hoef mij niet te scharen…

wilden meer cirkels en lussen draaien wenden en keren alles in ruimte uitproberen kiezen en voelen met oog voor de juiste kleuren harmonie en contrast inspiratie vonkte op volle toeren wij smeedden goud volgens alchemistische wetten doorbraken tradities en jengelden schimmige liedjes hebben toekomst gemaakt zonder in pijnen te baren…

Ons blootcafé krijgt weldra weer dat zwoele: een knipoog naar de oudste tak van sport, de wufte wulpsheid waar u warm van wordt, een glas om weer een beetje af te koelen. Wie tegen bloot is moet dat niet verzwijgen, die kan dan mooi van ons de klere krijgen.…

bezonnen in het heden vast hoewel verbluft over de keus van mijn zo korzelig geheugen verbaasd dat het verborgen heimwee zich willekeurig mengt met dat wat weemoed was herinner jij je nog dat je me vroeg naar het verschil tussen die vormen van verlangen en dat wij allebei begrepen dat het onderscheid te maken heeft met wat nog haal-baar…