Alle inzendingen over Struikelen

Hoeveel zelfvertrouwen Kan een mens verliezen Hoe lang duurt het Eer iemand breekt Hoeveel woorden moeten er vallen Eer je uitdooft in een eindeloze slaap Het is een struikelen Elke dag opnieuw Een poging om terug recht te staan Heb je niet verdiend Keer op keer striemen woorden In het diepst van je ziel Tijd om te helen, een blinde…

het pad bergop loonde niet de moeite was aan de top niet helder bovendien nu vraag je mij om puin te ruimen jij kunt het niet meer overzien…

Ik heb je nooit benaderd ik dorst het niet jij stond zo ver weg alleen op een voetstuk vereerd door velen je wilde met niemand delen je was zo mooi blonde haren wapperend in de wind god, wat voelde ik me klein, een kind maar je viel je struikelde over het leven nooit geweten wat je had kunnen geven.…

het voorjaar tijd om te schrobben en te struikelen over de stenen straatvuil sneeuw en regen verduisteren het geelkoperen bestaan struikel nu val stil bij het kind van twaalf tere lentes in de knop ik noem je Marion ik noem de naam van een gebroken kind dat werd vermoord…

Domweg gestruikeld Een miniscuul ding Languit op mijn weg. -------------------------------------------------------------------- Wat is een "Bontje"? Een door Jan Bontje bedachte variant op de van oorsprong Japanse haiku. Twee essentiële verschillen met de Japanse haiku zijn dat een "bontje", in tegenstelling tot de haiku, niet per se over…

Toen ik struikelde lag ik met haar op de grond zij eerst beweegloos we krabbelden overeind samen liepen we verder…

En al struikelend over de oneffenheden mijn verleden Onderga ik de resterende weg van mijn ijle toekomst Schuifelend beweeg ik mij in het duister voorwaarts Mijn geleden tijd terecht wijzend Weet ik er is geen herstel Angstig met een glimlach en het eind in zicht Hoed ik mij niet te struikelen…

mijn schaduw volgt je tussen bomen struikel ik sneller dan ik ooit zal kunnen lopen, ren je ik weet niet waarheen ik wil een schaduw volgt me tussen bomen doodstil wachten tot je roept mijn schaduw mengt zich met jouw duister tussen bomen struikel ik…

En als ik dan niet oplet dan struikel ik zowat omdat hij voor mijn voeten staat daar midden op dat pad. Maar als ik dan weer struikel dan geef ik hem een schop dan zeilt hij door de gang heen en schiet hij lekker op.…

je ego trippelt je haast voorbij op hooggehakte sandaaltjes verwaand loop je ernaast in een poging ze bij te benen elke stap opzij is enkel om schooiers te ontlopen want om aandacht bedelen is immers je eigen specialiteit hooghartig blik je lucht en mist zo al het moois dat onder diepere gronden allang aan je voeten ligt…

elke keer als ik op mijn bek ga moet ik opnieuw leren lopen Ik struikel veel in mijn leven het is waardevol het brengt me terug naar waar ik voor sta ik incasseer krabbel op omarm mijn lot ik bots - loop -mis -glijd - uit -negeer struikelen is geen verlies het is een houvast als het vinden van mijn eigen voeten…

Dronken van leven renden wij door dag en dauw struikelend huiswaarts.…

Wanneer je de lat hoog legt, kun je hooguit komen te struikelen…

In het boek vol struikel- draden ben ik verward geraakt Ik was op zoek naar levens- waarde Ik het het zoeken maar gestaakt…

in een poging te schuilen in mijn schaduw voor de zon struikel ik lelijk over mijn eigen ik goddank breekt alleen mijn schaduw iets...…

(tanka) Met Jezus meegaan; daarbij stevig doorstappen, moeizaam strompelen of struikelend voortkruipen: dit alles is Hem volgen!…

Gods aanwezigheid willen bemerken of al biddend en peinzend mogen voelen? Geloof is voortgaan door moeraspoelen, na vallen 't vertrouwen op de Heer sterken: Diens leiding worde in wijd leven aanvaard, Zijn wens bij dagelijks denken bewaard.…

ik struikel over mijn eigen voorzichtigheid bang als ik ben om te sterven sterf ik van angst om te leven doodgaan? dat is wel het laatste wat mij overkomen zal…

Ik zal haast naïef haar levenslust geloven en blind verliezen Ik zal verlegen dansen voor haar ogenblik en zal onhandig struikelen zodra ze kijkt…

struikelend over de restanten van leven zie ik gedaantes die geen stem meer hebben onherkenbaar zonder kracht op sterven na dood zie hoe dodelijk het leven is………

Het baken van vertrouwen en moraliteit liet zijn onderdanen struikelen keer op keer en alles veranderde toen het grote zwijgen zijn vlucht had genomen.…

Eerst liep je tegen de muur van mist struikelend, zoekend dan is daar een brug Kiezen... nu kun je nog terug of ga je verder naar iets wat je nog niet wist…

doe het licht uit, struikel over mij! ------------------------------------- uit: 'Gedichten 1977-1999'.…

Het leven is een dans Aan de ene kant jij Jouw eigen schaduw De andere kant Soms leidt de schaduw En lijdt jij Soms leidt jij Vrij van jezelf Vrij van pijn Let op iedere pas Struikel niet Dans met het leven Dans met verdriet…

Wanend in duister woud struikelend, Door doornen gestoken Zout van tranen Ga ik door richting uitweg Wetend dat het pad nog lang is Om jou te vergeten…

Mijn noten struikelen over de woorden. Verdwaasd hum ik de prachtigste akkoorden. Ik wil zo graag achtergrondkoortje zijn. (eerste in een korte serie 'koorgedichtjes')…

handen gevuld met zoete bitterheid struikelen over de stenen van het uitgestippelde pad happen naar adem op lege dichte dagen de vlinder ontsprong de dans en zag wat mij ontging…

van het trapje struikel van het spreekgestoelte stort met hen opgescheept zit ik inmiddels tussen die clowns en jokers en lach vagelijk.…

Lichte kieteling In mijn hoofd Mijn gedachten lachen zachtjes Creëren letters Worden woorden Klanken dansen op mijn tong Dansen zoekend Naar mijn lippen Verlaten struikelend mijn mond Ik proest het uit…

het huis geraakt langzaam leeg op zolder zoek ik naar woonst ik luister naar heimwee en gooi mijn hart overhoop nog even en dan word ik een zwerfkei tussen struikelende schuldvragen en de tijd…