Alle inzendingen over Ted Hughes

wit was de jurk wit de vlag wit was de woede wit het licht, wit de zon die het zicht ontnam wit de handen in de zakken wit de schilder wit ook het doek wachtend op pigmenten wit de mistflarden, wit het gezicht met haar verre blik wit ook, de geesten, het huilen van de storm die gebroken, zijns gelijke niet vond.…

De bomen druppen in de mist Een ekster spreekt in vogeltaal Waarop ik in mezelf afdaal Niet langer met mijn schaduw twist Lag zij door mij nu in haar kist? Mijn huwelijk leek ideaal Mijn bruid bleek zwaar suïcidaal Mijn naam werd van haar zerk gewist Mijn vrienden zeiden doe het niet Ze vonden haar geëxalteerd Zo anders die Amerikaanse…

Je zag de bergketen, gestaald in de morgen. En je zag de zee Donker en grijs, die op stranden beukte. Je zag de sterren, in de zwarte lucht. En je beefde, overweldigd als je was. Toen het leek of je hallucineerde Zag je dat boek, zonder kaft, verregend, Dat in het bos lag. En er was daar die fiets, weggeroest, Een speelbal voor de wind.…

Hij zou het goud gaan winnen dat stond vast Die Bergsma zou hij even degraderen En Ted-Jan zou hij wel een lesje leren Die wensdroom werd echter een loden last Hij heeft het niet gefixed, hij ging ten onder Nu nog de aftermat(c)h...wat een gedonder…

----------------------------------- uit: 'Mama waar heb je het geluk gelaten', een nieuwe bundel van Ted van Lieshout, die in september 2005 zal verschijnen.…

hoe schuldig is het kind als de streling het kleine lijf wakker maakt het weerloze hart ontkleedt hoe intens is de zee als de kleine boot verloren en verward in ongrijpbare stormen verdwijnt hoe brandbaar is de wanhoop als de man zoveel later weet dat het kind onderhuids naar liefde zocht…

Het leven, ach, je moet er iets van maken, dus wees vermetel, schaar je onder gekken, ga eens een keer een vrachtwagentje trekken, volbreng een keur van Hercules zijn taken Je tilt een mosselton boven je kop en gooit Thors hamer hoog over een latje, je houdt een vikingbijl vast ... ennuh had je die steen gezien? Leg maar daarbovenop! Magnús…

Als ted talk spreker ben ik begenadigd men zegt mijn reviews zijn bovengemiddeld maar 't is de content waar 'k voor word bemiddeld - als alles meezit in mijn bovenkamer ik vecht als medicus een jaar of twee al tegen chronische degeneratie van hersenschorsdoorbloedingcirculatie zo'n wonderpil helpt maar een uur of twee...…

Voortbrengsels van mijzelf Zijn het, de gedichten die Als botjes bekleed Zijn met vel - Uitsluitend mijn eigen vel, Waarvan teint, blos en Gevoeligheid helemaal Van mezelf zijn, zo hard Komen ze bij jou binnen, Omdat ze honderd procent Echt zijn, Zonder dat ik er ook maar Iets hoef bij te verzinnen…

Ik slaap vandaag een gat in de dag Geen afspraak en geen visite verwacht Ik hoef voor niemand meer naar de kerk Ik ga voor niemand vandaag aan het werk Slaap maar lekker door Ik slaap vandaag een gat in de dag De club speelt uit, ver weg, dus het mag Het is zondagochtend en er is niks te doen Of vind jij dat ik mijn tijd maar verdoe ?…

Blonde lokken vallen over mijn ogen Ze kriebelen zachtjes over jouw neus Jouw tenen zitten vast aan mijn voeten Onmogelijk verbonden, en toch zo gracieus De wereld is versmolten achter twee mooie ogen Ze kijken het leven in, frank en vrij Onze levens samengevoegd in amper een meter Die lach heeft ze van jou, het karakter van mij De wereld…

De kersenstam Is met de teed're bloesem volgeregen, Die als een kostbaar uitgestrooide zegen Mèt lam en madelief de leiding nam: Tezamen zullen zij het weiland vegen, De bloem, de bloesem en het witte lam!…

een matte lach uit droeve wolkenbrauwen doet flauw de teed're nevel blauwen in 't gélend woud. - Ik zie de bleke stervenswenk. Ik voel het doffe duister in mij dringen en verre stemmen hoor ik zingen al wat ik denk. - Waar zijt ge, Dood?…

O land van mijn geboorte en teed're kinderjaren!…

Met milde geestdrift in het peinzend oog, En de armen zeeg'nend uitgestrekt, de mond Omspeeld van teed're weemoed, door het blond Van baard en knevel zacht omvloeid, rijst hoog Een man, omvonkeld door de stralenboog Van maanlicht-mystisch gloeien, zie, de wond Van Christus bloedt in zijne zij, de grond Doet bloemen spruiten, waar hij…

Ik kon de taal wel voor jou zetten Op pauk, bazuin en klarinet, Het klaar klaroenen van trompetten En dubbel héél 't orkest bezet, Maar bij die rozen op je wangen, Die glimlach om je teed're mond Die wedergeeft in diep verlangen Wat in verlangen oorsprong vond, Speelt nog de taal maar 'en sourdine' Precies voor jou, die slank en fijn…

Een gouden gloed verrijst in 't ochtendgloren Verfrist met felle kleuren doffe nacht Isis bestijgt haar troon als nieuw herboren Bezie haar zwoele lippen als ze lacht Haar vlammend hart lucht op in lichte stralen Met ted're hand streelt zij de knopjes zacht De bloempjes weten bij dit warm onthalen Een nieuwe tijd van bloei staat voor de…

Ook ik ben omstreeks 't midden mijner dagen verdwaald geraakt in levens donker woud, maar mij heeft geen aardse wijsheid ontvouwd de weg uit smart en twijfel, noch gedragen omhoog, en geen hemelse ogen zagen neer op mij, vanwaar hoog're klaarte blauwt m'in teed're zorg omwakend, en met stage stralen heffend naar waar men waarheid schouwt…

Ik zing alleen van Liefde, Van Fillis vriendlijke oogjes, Van ted're minnekusjes, En is dit laffe dwaasheid? Zwijg stil, gij stugge Wijsgeer, Natuur gaf u geen harte, Geen tedervoelend harte, Gij kent geen zoete liefde.…

ZANDLOPER VAN EEN KIEZER: S teeds denk ik in .. T e zien wie ... E en stem .... M oet .... M aar ... I k kies .. N iet, nee ik G ok voor de lol. ZANDLOPER VAN EEN SOAP: A an elk lied kleeft .. D e geur van ... E en lijf .... M et .... N eus, ... O og en .. O ok oor voor D e ziel die voelt.…

Mam geeft mij een mep omdat mijn kleine broertje te ver weg zit. Hij kwam weer te laat voor het eten, maar bracht wel zelfgeplukt onkruid mee voor in een vaas. Zo'n joch van zes, dat al precies weet hoe een moeder moet. Hij, het mooiste zoontje, zit tegenover haar; ze wil hem in haar ogen - de lelijke zoon moet in de buurt van haar handen…

Lieverd moet naar zijn kamer gaan. Moeder wil even ernstig praten met het bezoek, met de deuren dicht, met lieverd uit de weg. Lieverd klompt de trap voor de helft op en dan af, sluipt naar het sleutelgat - ik mag alles weten van mezelf, maar wat is ongeoorloofd schoolverzuim? Wat zijn concentratiestoornissen? - Op tenen sluipt lieverd…

He Ik snap het niet Wat zegt ze nou Wat een vaag verhaal Wat wil ze nou Wat zegt ze nou Ik snap het niet Geen knopen in het touw Ik zie een mond bewegen Er komen ook nog klanken uit Mimiek, gebaren, alles lijkt okay Maar de woorden die ik hoor Maken geen verhaal voor mij He Ik snap het niet Wat zegt ze nou Wat een vaag verhaal…

De dood is me schrikken. Ik raak er niet aan gewend. Nu is de dochter van onze hond die dood is, dood: het bloeden wou niet stoppen. In haar plaats loopt onverschillig de poes achter mam aan die door moet. Nee ze leert niet hoe te blaffen. Stil streelt haar staart langs moeders benen, een soort van trotse troost. Triomferen is katten niet…

Hij klaagt hardop dat hij de nieuwe aardappeltjes niet meer haalt. Ik roep dat ik ze al gegeten heb, dus hij moet terug naar Start of naar de Gevangenis. Hij strompelt toch al zo moe. Zijn hart. Maar een vriend hoeft niet snel te zijn, van mij niet persé, alleen in de buurt. Hij moet niet zeggen dat het weer weer in de weg zit. Ik weet al…

Als ik naar mijn schouderbladen grijp, voel ik vleugelstompjes. Ik wist wel dat ik eigenlijk een engel ben. Daarom en dus kan ik ook waarzeggen; ik heb altijd minstens voor de helft gelijk. Maar mijn moeder gelooft niet in mij. Ze zegt: Houd op met dat gezeik. Dat had ze beter niet kunnen zeggen! Ik zal voorspellen dat ze doodgaat met…

Maar ook zonder ons samen draait de wereld wel door, al weet ik niet waarom. Voor vriendschap is verhuizen als de dood. En ik blijf stom omdat ik stoer en sterk moet zijn, zoals wij waren. Maar stil durf ik een onbeholpen woord: enzovoort, enzovoort, enzovoort. ---------------------------------------- uit: 'Van, Als & Och'…

Mijn vader ging dood - ik was toen zeven - dat was heel erg, maar erger was: die ochtend had ik hem geen kus gegeven. Ik kwam die dag voor de eerste maal van school thuis met een tien voor taal: had hij geen dagje kunnen wachten? Later ging ook nog mijn broertje dood. Ik heb gehuild, kon hem niet missen, 'k was toen al banger…

Ik zou niet willen denken aan de dood. Maar met elke stap die ik zet vermorzel ik diertjes die ik niet zie of herken. Ik moet ook leven met Karel die wormen de kop afbijt en Daan die spinnen minder dan acht poten gunt en ik geef toe: ik kluif het laatste stukje kip van bot. Kan ik nog dieper vallen? Kan er niet een kikker komen die ik dapper…

Als ik mezelf had mogen scheppen, zou ik minder fouten hebben gemaakt. Ik liet mij niet zo verdwalen tussen het gebrekkig zijn en het gebrekkige zijn. Ik gaf mij broodkruimels om de weg terug te vinden, al weet ik niet welke weg dat was en waar die eigenlijk naartoe ging en hoe die heette. Ik at het brood in plaats van het te strooien…