Alle inzendingen over Tranen Missen

Soms zijn er tranen, maar herinneringen aan een dierbare blijven altijd bestaan. Tranen…

Tranen Ik laat ze komen en ik laat ze gaan Want ik kan ze missen Ze komen toch wel weer terug De verschillen tussen tranen en jou…

fluister maar je verlangen de tijd van missen zie je lach tussen tranen door…

Vanuit m'n ooghoek voelde 'k hem gaan traag, en heel langzaam... Richting mijn wang, 'k kon 'm niet stoppen leek slow- motion. Langs m'n neus, richting m'n lip mijn tong likte de zoute druppel echter was 't met die ene nog niet gedaan 'n waterval kwam eraan. Wat begon bij m'n ooghoek stopte niet op tijd voor m'n zakdoek en zo slikte en…

heel gewoontjes niets te raar met jouw lieve glimlach zat je daar altijd in voor 'n hapje op 'n uitje of 'n feest 't werd pas gezellig als mevrouw Collet was geweest dan konden we haar zonder te hoeven vragen iedere keer weer zo heerlijk plagen ook al kan 't helemaal niet zag ik je onlangs op de fiets moest wel twee keer kijken…

Ik zal je missen..., niet gebroken verder gaan, want wat ten diepste ons verbindt zal waaien door de bomen. Wij dragen onze dromen: in tranen zaaien, oogsten aan de overkant. Uit: steeds weer exodus, p.11…

het is de pijn met een traan en mijn gevoel dat jou niet loslaat het is een gebroken hart dat jou mist en de vragen en de pijn waar ik mee zit…

Tranen Tranen in mijn ogen Die niet vloeien Tranen te veel Maar geen te zien Huilen doet mijn hart Een intens verdriet Tranen die jou niet bereiken Tranen van gemis Tranen die willen zeggen Ik hou nog van jou Tranen die willen zeggen Het komt wel goed Huilen doet mijn hart Een intens verdriet Tranen in mijn ogen Voor…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…

De tranen die zich een weg baanden langs m'n kin en verder neer droogden onderweg zodat ik telkens weer dankbaar omhoog keek. Ze kuste m'n hoofd, wangen en kin 't was de wind, die: de tranen opving.…

Wanneer het huilen minder wordt, de tranen ook zegt ze stomverbaasd, je hebt gelijk de druk verdwijnt, de hoofdpijn ook ik ben nu alleen maar zo vreselijk moe! We helpen haar, brengen haar naar bed vragen of ze wil dat we blijven maar zegt ze, nee dat hoeft niet, want je bent hier toch zo, als ik je bel?…

Ik zal je missen Maar wat er ook gebeurt Ik red het wel Vaarwel Ik zal tranen om je laten Hopelijk heb je dat in de gaten Ik wilde nog zoveel met je bepraten Vaarwel Je moest eens weten Dat ik je niet kan en zal vergeten…

Alweer een nacht zijn wij samen alleen Mijn hart met rouwrand brandt binnen zijn kader Klopt wel door en soms bloedend vervolgt het mijn weg van soms hopeloos Ons verdriet samen…

Soms, zitten mijn tranen zo hoog, soms hoger dan de regenboog, slik en slik ik weer doe ik telkens weer. Soms zitten mijn tranen zo diep zo diep dat niemand ze ziet dan slik ik, en slik opnieuw vanwege de pijn in m'n ziel.…

Een simpel gesprekje, een simpel onderwerp het brengt de traan in mijn stem een gewoon gesprekje is de opening voor de traan in mijn ooghoek. Ik wil niet huilen, nu even niet mijn tranen zakken naar mijn buik, daar: waar eventjes niemand ze hoort en ziet.…

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…

We zaten in de kroeg met het breedbeeld aan en we hadden allemaal even tranen in onze ogen. Waarom wisten we niet precies, want wat is een Koningshuis ? In onze ogen niet zoveel, maar toch tranen en heimwee naar iemand die we missen.…

Als ik wegloop om mijn tranen loop ik weg met mijn tranen persoonlijk vocht door eigen verdriet Dus tranen van en voor mij en niet van en voor anderen Ze zouden niet weten, waar ze aan toe zijn als ze ook nog zouden dienen voor jullie En troosten dempt vooral de put die veel dieper reikt dan dieper Dus laat je eigen tranen komen snik…

Vlak naast elkander liggen ze vreugde- naast verdriet de traan die biggelt verraadt het antwoord niet. Of je verdriet, verlost door een traan te laten vloeien of een lachbui die hetzelfde kost vlak naast elkander 't Is de emotie die 't 'm doet.…

vandaag bestormt ze de hemel vragend smekend is haar fluister “leid de hand van de chirurg” ik heb beiden zo graag haar handen gevouwen haar ogen zoeken tranen wellen op met heel haar wezen bidt ze op eigen wijze behoed ze ik kan ze niet missen…

opengereten zielen tranen van bloed harten ontboezemd kloppend in de palmen van mijn handen het blijft toezien en voelen hoe vergaan de mensheid kan zijn onder het toeziend oog van een god bedenksel waarbij men zoekt naar troost en niet kunnen missen als klankboord…

't Is dat missen, onverminderd en blijvend liefhebben, ongehinderd 't Is het zout uit nutteloze tranen en de dromen die zich waarheid wanen 't Is dat beeld, bewaard in 't archief, van betere tijden Ik mis je, m'n lief…

je kan nooit zoals je zegt iets beloven en je kan niet van iemand houden oke maar waarom blijf je dan bij mij terwijl je weggaat en kom je met een bos bloemen god wat heeft men maar ik zal je missen ga, en kom niet terug wat dat aangaat of mij of jou, hou van jou en een paar tranen…

Daar lag je dan, Ik wist dat het zou gebeuren, Maar afscheid nemen blijft moeilijk Je bent omringd door mensen, Mensen met tranen in hun ogen, Al het verdriet.. Want je bent er niet meer We missen je! Daar lag je dan, Ik blijf je aankijken, Ik blijf bij je!…

Ik dans in de druppels van mijn tranen, een choreografie van pijn. Fel de akties van mijn daden. Koud, oergevoel van mijn binnenzij. Voel ik hoe zwaar mijn oogleden hangen? Hoe ik niet zie de film van Harlekijn? Hoor ik hoe dicht mijn oren klappen? Het missen van zang, van zonnenschijn?…

Ik zou mijn woorden op het water willen leggen, ergens op het koude winterstrand hier niet veraf. Ze zo ver laten drijven tot over zee, zwevend over duizend golven recht naar jou. Ik zou ze je zoveel laten vertellen, over gewone dingen van deze dagen, dingen die ik straks misschien al vergeten ben, maar nu toch zo belangrijk lijken.…

's Morgens de grote oude bomen waar wij tussen stonden. 's Middags een Eau de Toilette die ik herken. 's Avonds draait de Radio 'zijn' nummer. 's Nachts voel ik zijn handen op mijn lichaam…………

Missen is een woord Dat je niet graag hoort Het verdriet dat je iemand kwijt bent doet pijn Dat is niet fijn De pijn van het missen wat je dierbaar is Dat ben je kwijt, niet voor even maar voor altijd Je hebt het gevoel dat je door de grond zakt Steeds verder ga je van je pijn af Je hebt het gevoel dat je alleen op de wereld staat Maar…

hij zoekt haar nog steeds in patronen op de muur in wolken en stenen en als hij haar vindt is het vaak van korte duur zijn wanen en wenen hij roept haar steeds weer in momenten van verdriet van wanhoop en wachten en als hij haar hoort klinkt het als ruisen van riet natuur en gedachten…

Hij heeft het me duidelijk gemaakt, nu ben ik hem echt kwijt geraakt. God, wat mis ik hem, ik voel mijn hart zakken met vaart zonder rem. Ik mis zijn bruine ogen, die altijd zoveel tegen me logen. Ook al is hij nooit eerlijk geweest, hou ik toch van hem het meest...…