Alle inzendingen over Tunnel met lichtpunt

Boegbeeld Gekrenkte haren strijken tegen de wind in alle hens aan dek. Lichtpuntje Langzaam keert het tij boven schuimende wolken een zilvermeeuw krijst Mei Het ei is gelegd in geborgen nestwarmte de lente vliegt uit Juni De zomer ontploft een vlinderhart staat in brand de maan lacht een traan…

Een donkere kronkelende tunnel een dikke zwarte lijn... met aan het eind een lichtpunt. Dat ben jij... laat je me vrij? Je hebt de sleutel tot mij. Je geeft mijn leven kleur Gum het zwarte uit voor mij...…

Maar altijd blijft er een lichtpunt. Mijn bruid nadert en Koning Kou is kreupel, Versleten en vergeten hoe de takken smelten hun kleur hervinden. Toch was ontwaken uit de wintersluimer geen grap. Maar nu val je in de vijver Het jonge kroos kleeft aan je klissen.…

mijn jaar was moeilijk da weet ik niet nu pas, maar ik wou even zeggen dat jij in 2004 mijn lichtpunt was.…

stil, behoedzaam op dit nachtelijk uur andere wezens slapen mijn gedachten eerlijk en puur woorden zo op te rapen een enkel licht gericht op het scherm om vrijuit te schrijven in mijn wereldje waar ik mij over ontferm daar mag ik graag verblijven.…

Aandachtig sta je niet op de voorgrond Voorop sta je wel voor mij Zal je altijd als eerste kiezen Je maakt de platte wereld rond Je scherpte zal je nooit verliezen Maak graag tijd voor je vrij Mijn aandacht is nooit afgerond Laat te laat weten hoe het er voorstond Mijn blik wordt zonder te blozen gelezen Ontkenning geeft geen zin Je…

Een tunnel kan heel lang zijn, maar het eind komt ooit in zicht. De nacht kan pikkedonker zijn, maar 's ochtends wordt het licht. Een deur die kan gesloten zijn, maar heeft altijd een bel. Tot ziens kan soms verdrietig zijn, maar het is geen vaarwel!…

Maar eindig wanneer je rijp en ervaren aan het eind van die tunnel komt...…

Ik kan je niet meer bereiken mijn armen kunnen niet zo ver reiken je bent gegaan door de tunnel van licht die is voor mij te ver en nog dicht. Toch voel ik je heel dicht bij mij jij laat me schrijven je vingers omsluiten zachtjes die van mij zo schrijf ik dit gedicht nu over JOU EN MIJ.…

Hij wou met zijn gezin de Gotthardtunnel in. pas vijf uur later zag hij kans erin te rijden. De sfeer was om te snijden op zwarte zaterdag.…

op afstand beklijft de tijd een droom die toekomst heeft een duldzaam wakende ster straalt hoop en licht, schenkt verborgen werelden leven, loutert de ziel tot bestaan. ver verbindt dichtbij spant de ruimte breeduit de zee blaast tot wolken de bergen breken tot gruis de zon schilt zich in partjes de maan peilt 't diepste lood het…

Voelbaar verstaanbaar, breekbaar lichtpunt in het duister.…

Ik wil me vestoppen, me terug trekken in de eenzaamheid. Daar voel ik me veilig, Daar heb ik zekerheid. Zo nu en dan komt er iemand die me uit de duisternis wil trekken. Ze proberen me te helpen, helpen om het licht te ontdekken. Ik durf niet in het licht, ik wil niet zichtbaar zijn. In het licht ben ik kwetsbaar, en ik wil geen pijn…

tijd verstrijkt de leegte in het ongewisse van mijn dromen ze voert me mee met het verlangen mijn plek te vinden als ik om me heen kijk zie ik mezelf tussen al die handen een knipoog is genoeg…

Los Laten Kluwen hoop Strengen oud Zeer Op en Neer Tollend duister Licht Punt…

lieve dichters mensen uitgeverij kunnen er wat minder kerstboomballen aan de takken bedenk gemartelde geredde beren dit uitgespaarde geldsom dat is wat ik hen schenk als donateur bijna 25 jaar verontrust dit mij het gaat maar door deze misdaad bizar naar 2021 houd u flink redding voor BEER hier de link wederom…

woorden laten zich niet schrijven beelden liggen nog niet vast op het doek al zullen kleuren zich nimmer vermengen door dromen van vroeger souvenirs zijn bewaard voor generaties die komen gaan, tot hun plek gevonden is evenals de jouwe wetende dat jij daar bent en licht geeft in het duister…

Is het alsof ik in een tunnel leef.. Er moet een licht zijn.. Maar ik kan het niet zien.. Het is te ver weg.. Soms lijkt het alsof ik het kan zien.. Maar het is er nooit.. Ik mis je.. Ik hou van je.. Laat alsjeblieft het licht weer in mijn tunnel terugkomen..…

Vanaf het spoor kan ik zien Hoe mensen afdalen en verdwijnen Hoe ze hun stappen bekijken Als ze de trap afglijden Soms gehaast, treden overslaand Soms rustig pratend, zonder tijd Maar bijna nooit vooruit kijkend De kans op vallen verkleinen Zo circa één keer in de maand Kijkt iemand vooruit, zonder spijt Alsof men wil zijn afwijkend Om…

Mijn keel is als een donkere tunnel Die bij elk woord het licht weer dooft In glibber en in ruwe natte wanden Alsof mijn strot de woorden niet gelooft Gevoel heeft zeker niet ontbroken De harten tollen in mijn bezig hoofd Rondom mijn navel fladderen vlinders Zoals hun pop mij had beloofd In duizenden zoete lieve woorden Worden mijn harten…

[Fietsend naar zijn werk, passeert Anton Korteweg elke dag twee tunnels (tussen Leiden en Den Haag). Op de eerste ontmoet hij om 8h20 de woorden: "Astrid, I love you". Om 8h30 passeert hij de tweede tunnel en ziet staan: "Astrid skelethoer. Negative erection".…

Ik zie het licht, ik ga jullie verlaten De chirurg fluistert, doe deze lamp dan nu maar uit zuster.…

Het licht aan`t eind der tunnel, dat meent men reeds te zien. Je weet nooit of de tunnel nog langer is misschien. Zal iemand in`t regeeraccoord, zich nog kunnen herkennen? Het is als met de volkswagen, ook sjoemel-ware gaat wennen.…

uit de donkerte van de nacht ziet ze in de verte een tunnel van licht en als ze er heen loopt rijst de dag op in gouden ochtendschijn en alles achterlatend in de duisternis van de tunnel grijpt ze het licht van de dageraad…

Alweer is de werkloosheid opgelopen De energieprijs vliegt door het plafond De ziektekosten zijn niet meer gezond Uw koopwoning is niet meer te verkopen Eén lichtpunt in dit aardse tranendal Over een jaar is het weer carnaval…

Wij reden door de tunnel met de wagen En waren toch wel lichtelijk bevreesd En daarom was het eventjes groot feest Toen wij wat verderop het licht weer zagen. Het einde van de tunnel, meende ik, Maar niks, er stond een auto in de fik.…

voor mij een tunnel de duisternis achter mij een tunnel de duisternis aan het einde van de tunnel een licht een poort hij vervaagt loopt weg verder en verder een schok ik val neer pijn wanhoop door mijn tranen een vaag licht uitdovend het ebt weg er is alleen nog duisternis geen voor geen achter geen links geen rechts geen…

vanmorgen is mijn hart ontwaakt het laagje eelt op mijn ziel verdwenen verdriet in het leven vrijgemaakt daarvoor zijn hoop en geluk verschenen rode rozen zien bloeien in een wereld vol zonneschijn waar kinderen angstloos opgroeien in hun eigen vertrouwde domein het lichaam met warmte overspoeld door smeulend vuur in mijn hart dit fraais…

Zij vindt haar klank, haar taal in een andere dag dan ik, maar toch vindt zij de woorden in mijn nevels, die ik woordenloos aanstaar, want ik zie geen begin ? zij zet de paden uit de nevels in. Elke dag hetzelfde uitzicht, ik ga het nog geloven, maar het nachtzwart kent ook kometen in hun baan langs mijn herinneringen, die oplichten…

Wanneer we uit de tunnel zijn. Van duisternis in het licht.…