Alle inzendingen over Uitweiden

De kudde drentelt wat wacht af geen 'vaarwel' aan dag Mag nog niet uitweiden... de stal nog niet uitgemest? Hun honger gestild hun dorst gelest... aan regenwater in ton en kuip De kudde vindt het best straks tast de boer in het duister.…

Willen vele denkwijzen en vragen over Geloof zich uitgebreid op papier, of bij gesprekken ver of alhier, aanbieden om mensen te behagen? Meningsgeschil blijft gemoedsrust belagen, is een doelgericht aanstormend roofdier, strijdt dan weer als een opgejaagde stier. Welke verrassingen zullen opdagen? Brein en gevoel mogen elkaar treffen, baren…

je hoort de woorden niet die geschreven staan in wolken bij het passeren van de maan zij verglijden in uitweiden over ons bestaan het komen en weer gaan in scherp oplichten tonen zij vaak het donkere van onze werkelijke gezichten hun zinnen rijgen wij heel diep van binnen tot eigen levensgedichten juist stilte maakt herkenning…

open eind of er wordt, tenslotte, iets van de sluier opgelicht maar als het doek gaandeweg gesloten blijft dan wel de tekst niet beklijft ziet u dan uit naar de laatste zin en geraakt u met de verwachting in een onvermijdelijke onmin bij mijn eerste woorden had u eigenlijk kunnen stoppen terwijl u nu, onbevredigd, op een zinloze uitweiding…

Op een zonnige dag in april, een dichterskring komt bijeen, de kroppen moeten de grond nog in, wordt "Jonge sla" voorgedragen, "vol met stijlfiguren", hoor ik de spreker er passioneel over uitweiden, "slechts twee zinnen en wat een dramatiek!".…

de verte is wat ligt daar achter de horizon waarom terug naar toen waar de tocht naar ons begon hou ze tegen ontfutsel hun geheim want het moet daar wel fantastisch zijn neem me desnoods mee laat het me zien daar aan de overkant van die eindeloze zee laat me opgaan in een van jullie zwermen over het hoe en waarom zal ik niet uitweiden…

vandaag schrijf ik de laatste bladzijde van mijn tweede boek natuurlijk kan ik daar in detail over uitweiden; echter dan ben ik niet snel klaar maar indien u mijn eerste werk zou hebben gelezen had u weet van een gevallen doek en thans behoor ik andermaal tot de horde der wezen achtergebleven in de leegte van een schaduwrijke vloek…

We zwijgen verveeld, schorten ‘t leven op, proberen hem een poosje te laten zwijgen; niemand zegt wat als ik zwijg, verdedigt hij zich in weer ‘n eindeloos uitweiden. Hun eigen stem maakt ze tot woordjunk, de drempellozen hebben de halve wereld; verbaasd mij dat ze ‘n natuurlijke dood sterven, niet halfweg door toorn geveld.…

Voor menig bezoeker was het er niet pluis Als s ’nachts de klokken speelden en wind zorgde voor ruis Daar, in het afstervende hout aan het Laak Je ziet er nog de contouren van een vermolmde draak De bodem diep weggezonken Menig kloosterklok is er verdronken Nog steeds spookt het er in duistere tijden De Bosuil kan er met zijn roep flink uitweiden…

Uitweiden blijkt te veel geschreven. Het overspannen taalgebruik: baroktaal dat romantisch aange- dikt annex kunstzinnig gefrunnik je moerstaal ruilt voor malle moeren! Gelukkig kom je ook pareltjes tegen. Je vat weer moed, maar dan zie je geen vervolg! Alsof de schrijver zijn weelde haast niet kan verdragen.…

Het zou maar afbreuk doen aan uw omhaal van woorden, uitweidingen en opsommingen door de eruditie van uw mooie ogen. Lees dit gedicht maar niet. Er gebeuren zoveel rampen, ruzies, met dichterlijke dampen. Die moeten nodig gepubliceerd. Wie maalt er nu om het supergewone?…

Je bent nu 95 jaar geworden wat een leeftijd wat is er allemaal gepasseerd je bent vast de helft al weer kwijt Er waren al die jaren moeilijke en emotionele tijden hoogte- en diepte punten je kan er zo heerlijk over uitweiden Liefde geven en nemen aan jou wel besteed een goed karakter en mooie persoonlijkheid is wat een ieder dichtbij jou wel weet…

tweetjes” Of over hoe we hebben gelachen Over steeds die kinderwagen Trap-op-trap-af in ons oude huis drie hoog vier achter Net altijd geld genoeg Maar geluk in overvloed En je hebt hem zeker niet belast Met dat verhaal over ons bed Waar tussen mijn linker en Jouw rechterkant Nog nét een ander lijfje paste' Maar goed: laten we niet uitweiden…