Alle inzendingen over VANZELF

Zonder reden, heel gewoon, vanzelf verbonden met elkaar. Voor even, Heel natuurlijk Wel vertrouwd, toch vol geheimen, Wetend dit gaat verder. Niet op wachten, laten gaan. Vanzelf…

Vanzelfsprekendheid is niet vanzelf, nog minder sprekend, maar de vanzelfsprekendheid waarmee je me claimt is zo sprekend dat ik zonder te spreken de deur uitloop, vanzelf…

Maar, het gaat nooit vanzelf Het gaat nooit normaal Al helemaal niet vanzelfsprekend En zeker niet volgens het boekje: Want wat zou dat saai worden. Met een normale vanzelfsprekendheid volgens het boekje moeten gaan, jeetje Dat zou ons pas duur komen te staan!…

Neem nooit vanzelf de vanzelfsprekendheid in je armen wanneer je niet zeker weet dat je die vanzelf zult kunnen omarmen. Want zoals zo vaak, is vanzelfsprekendheid geen uitgemaakte zaak!…

Je moet ze niet van de daken schreeuwen als de sneeuw gaat smelten komt ze vanzelf naar beneden…

in stroperig verglijdende dagen kruipt het licht van muur naar vloer zand vlieg en vlinder zoeken geen bodem het gaat vanzelf alles kent zijn eigen weg…

Slapend drijft de fuut; kop in veren, wind en golf duwen hem zacht voort.…

Het is haast niet van echt te onderscheiden, Zo’n tekst geschreven door die slimme ‘Chat’, Hoe weten wij nog of dit snelsonnet Wel van een dichter is? ‘t Zijn rare tijden. Ik vrees dat het nog erger wordt, m’n kind, Die chat weet vast al wat men hiervan vindt.…

't gaat vanzelf, dat zie je maar weer hier!…

Speculaasgebak, de lekkernij zonder tijd, prijkt op kunstwerken der Goudeneeuwse schilders, belooft steeds weer iets _ voor straks! Een reis gaan maken, 's morgens vroeg vertrekken; op gras en daken glanzen zonnestrepen, wekken vrolijke vragen. De hoge oever is vol luchtig fluitenkruid: tere zuiverheid van fijn versnipperd wit geeft…

Hoe vlinderlicht het licht over het nauwelijks groen zo pril als ik waartussen ik begon aan mijn seizoen De toon van 't groen werd diep de tuin kwam vol geluid wat wat mij riep bedrieglijk riep liep met de knoppen uit Hoe kort o argeloze voel je de zon maar branden nog tuimelen rozen over rozen ze roesten aan de randen Straks valt…

Omstandigheden dwingen, om zich aan te passen, aan onze wensen. Mensen overtuigen, van ons gelijk. Mensen willen opvoeden, tot wie ze niet zijn. Omstandigheden zien, zoals ze zijn. Onszelf aanvaarden. Onszelf overtuigen, van ons ongelijk.…

We sloten niet meer op elkaar aan we gingen er niet meer samen voor staan en zijn alleen heengegaan.…

Is vanzelf sprekend Wel zo vanzelfsprekend ? Hoe moet ik het uitleggen, Iets, moet het toch zeggen, Daar moeten we ons bij neerleggen. Nee, vanzelf sprekend Is niet zo vanzelfsprekend.…

Natuurlijk is het triest, logisch is het een drama, vanzelfsprekend komt het in 't nieuws moeten twee jonge knullen worden begraven. Maar: veertien jaar midden in de nacht rijden op een scooter, negeer de slagbomen, kijk niet naar rode lichten, denk vooral niet aan al die mensen die je achterlaat! Vergeet ook de treinbestuurder…

Hij lacht terug en zegt: het is zo ook wel goed, Als ik de ene kant van het paard aan zal sporen, Ik wed, dan gaat de andere vanzelf naar voren.…

Jou laatste stappen, aarzelend dog te zeerste gewaag, herhaal die ritme van die eerste: hoewel nie juis volkome onbesuisd geskied jou voortgang meestal uit die vuis, dit toon onafgerond, iets wat geen ag slaan op sisteem of pas by elke dag. In jou bewoë wankeling word dit weer 'n zaak van noodzaak om te balanseer. ------------------…

Het bemint vanzelf. Het leeft spontaan. Wanneer ik me maar nergens mee bemoei. Wanneer ik haar maar, heel gewoon, haar eigen gang laat gaan.…

Mooie herfstdag wandelend door het park zocht een bankje beschenen door de zon las op een terrasje de plaatselijke krant een oudere man uit een ander land kwam op enige afstand bij me zitten we wisselden even van gedachten ik luisterde in gebroken Nederlands intens naar zijn vluchtverhaal, nu is hier zijn thuis, het opnieuw beginnen…

Stilte valt als de zon verdwijnt de wind gaat liggen en de kilte binnensluipt. Het zou zelfs mogen regenen op het zolderraam lege ruimte vol met liefde. Je hart is open maar verward jouw rust in onrust omdat het van binnen waait. Geen woorden of zinnen bedruipen wat op je maag ligt en nee, het is niet zuur. Je ademt nu even heel…

ik zag hoe de dichter zijn droom wilde vangen in heldere woorden hoe hij worstelde met een gebrek aan zinnen hoe zijn pen schipbreuk leed op klippen van onbegrip hoe hij zijn heil zocht en uiteindelijk vond in een aforisme…

De krant puilt uit van kommer en van kwel Het is een meer dan troosteloos gebeuren En overal zijn doden te betreuren Een grensconflict, diplomatieke rel Een ramp, een dag van nationale smart En straks het huwelijk van Parry Brard…

Schrijf op wat in je op komt maakt niet uit wat of hoe schrijf het maar op, toe beklim de berg je komt vanzelf bij de top. Schrijf op wat in je op komt er komt altijd wel wat wat eens leeg en kaal was wordt vanzelf een beschreven blad.…

je moeder, zei hij, en lachte de druppels kwamen vanzelf en onbevangenheid verdween ik wist dat het nooit meer zo kon zijn mijn moeder, zei ik, en huilde zijn zorgeloosheid verdween vanzelf en liefde onsteeg hij wist dat het nooit meer zo kon zijn…

t.g.v. de sterfdag van mijn vriend Albert Weijman, bioloog, dichter en levensgenieter (9 apr. 1947 - 29 november 2021).  Hij zet de tijd stil in een hoek bij 't raam Bestijgt de helicon met filozie Een weldoordacht patroon van poëzie Vermengd met wijsheid en filosofie  Weldra zet koffie zijn geheugen aan Laat dan Idee met klanken associëren…

Als het goed is, wordt het vanzelf beter.…

elkaar wil ik vanzelf in je armen verzinken, en overal golven - als ik met je vaar…

De stad groeit vanzelf, alsof er geen werklui zijn -- maar een tovenaar.…

Alles is eeuwig, behalve de tijd, die volgt -- vanzelf op zichzelf.…

Maak geen regels. Regels maken jou.…