Alle inzendingen over Verdampt

de merel waagt zich niet zwijgt stil onder de struiken ik voel de koude steen onder de bolchrysant in miezerige regen kom ik mijn toekomst tegen vervlogen en verdampt de duif vliegt op verschrikt en laat me zelfs vandaag nog moederziel alleen…

De ideeënrijkdom van een wandelend museumstuk, het wil maar niet beter worden. Zijn weerwoord; daar moest men doorheen kijken, om iets te zeggen te hebben was een duw in de goede richting onontbeerlijk; dat zou men ook kunnen zeggen over zijn mislukkingen.…

de lente verdampt de laatste wintersnippers het zonnetje bloost…

Een traan die verdampt en een lach die zich laat zien. Die zijn levensecht.…

als verdriet verdroogt verdampt een zee vol tranen tot een zoutwoestijn senryu…

De slagen ontweken De spieren verkrampt Verschrikking verstreken Het leven verdampt…

Het vensterraam staat open verwachtingsvol de koelte van het licht ik tintel scherp was haar silhouet vannacht van boven af gegrift in twee dimensies buiten op de stenen de maan was rond en stil haar schaduw het gras met ochtenddauw de zon stijgt hoog vandaag verdampt de laatste druppel.…

Hier keert het tij en maakt slagzij de maan schuift aan en huilt een traan Een schip vertrekt armen zwaaien harten vol heimwee zee blauwe dagen Een vogel neemt een bad en strijkt zijn veren glad de dag tast blind een kind doet de was De natuur komt nader de tijd verdampt langzaam maar zeker steven we af op een ramp.…

zoutpannen allemaal vakjes het water verdampt de zee schenkt zout opzouten…

Over de oorsprong van de aardkloot verdampt het pauselijke wierook. Eerst was er zoiets als het grote niets en dat ontplofte dan nog ook !…

De wind van zee De zoute lucht De zon schijnt Water verdampt Een wolk verschijnt De wolk raakt vol Regen valt de natuur bloeit Door water val De zon gaat schijnen De wolk verdwijnt De wolk verdampt De maan komt op De zon verdwijnt Het is nacht De wereld rust De wereld slaapt Tot de zon weer schijnt En hij ontwaakt De wereld…

Of is België tegen dan verdampt ?…

water valt als druppels neer onder meer als regen al sinds een ver verleden verdampten zij tot een wolk naar de toekomst en het heden water neemt mee wat mensen vergeten verbergt veel meer in zich dan we ons beseffen en ooit zullen weten het eeuwige water de druppel die verdampt kom je ooit weer tegen als sneeuw hagel of regen water is…

water valt als druppels neer onder meer als regen al sinds een ver verleden verdampten zij tot een wolk naar de toekomst en het heden water neemt mee wat mensen vergeten verbergt veel meer in zich dan we beseffen en ooit zullen weten het eeuwige water de druppel die verdampt kom je ooit weer tegen als sneeuw hagel of regen water is als…

Gestaag waren De woorden die We met elkaar Spraken verdampt, Warmte onttrekkend Aan de lucht waarin Ze waren uitgesproken, En lag alleen De stilte nog Tussen ons in…

In de kilte van het ogenblik, De stilte van dit moment, Zie ik dat het huis er nog is - Maar de bewoner is er niet meer, Is verhuisd naar de overkant, Het zweet op zijn bovenlip Dat nooit ontbrak als ik hem sprak Verdampt in de eeuwigheid…

Verdampt verschil.…

Elke stap Is een aardverschuiving te veel Iedere beweging Metst kloven in het landschap Jouw spoor vervaagt na de zandstorm Je voetstappen verdwijnen Maar de doffe dreunen trillen na Je spoor verdampt je blijft bij mij…

Verdampt. Weg. Voor altijd.…

zij kon leven in de dode zee vormde zich uit zoutkristallen bewoog met zeeniveau dreef op het watervlak tot ze verdampte met regen en wind mee op voeten geland langs de vloedlijn blijft zij gaan zoekend naar een hand…

Mijn hele portefeuille is verdampt en uit klimaatprognoses is gebleken; we kunnen die Elfstedentocht wel shaken daar had ik me nog zo aan vastgeklampt en in de toekomst gaan we ook nog onderlopen die Beurs kan dicht, ik doe de dijken wel vast open…

Zonder de vloeienderwijs wijze waren van woordwezens verdampt een emotie slechts naar de buitenlijke blauwheid. Niet te beweren, noch een innerlijk object te bewaren alleen te weren met gevoel. Zonder woorden een zonde voor zinnen. Zonder woorden, zinloos zo zinneloos.…

In Nederland vertrekt geen enk’le vlucht Omdat er as de lucht in werd gesmeten Maar deze wolk blijkt nergens meer te meten Daarom lijkt er geen vuiltje aan de lucht Je kunt wel stellen dus dat IJsland kampt Met het probleem dat alles er verdampt…

Ik streel de kilte weg, begeerte verdampt bij zoveel bloot. Nu ben ik het bos. Mijn armen de beschutting.…

Steeds wanneer ik geloof, dat ik iets meen te weten, verdampt mijn mening. Steeds wanneer ik twijfel, aan de zin van mijn bestaan, is in de diepten van mijn ziel, het twijfelen al vergaan.…

warm augustuslicht streelt het blad van mijn zondagochtendtuin alles is nog stil de dag ontvouwt zich ziet mens en dier ontwaken nog even talm ik bij het raam voel mij verzadigd door rust de dauw op het gras verdampt ik open de terrasdeur…

Ik ken een land waar kruimeldieven een driedelige injectie krijgen of een stoel diezelfde natie waar het recht wordt verkracht en verdampt is in staat de grootste schurk te benoemen in adoratie met een grote smoel in het hoogste ambt…

een lek in de melkweg zuigt sprankels en stof nevels duiken in een kolk die naar binnen toe versnelt naar een gebald middelpunt kleiner dan de zandkorrel een ineengeplofte ster verpakt in een schil houdt alles gevangen traag verdampt het onzichtbare tot niets…

in de nazomer ruik ik de geur van dahlia's herfstdraden weven zich tussen planten in potten de zonnekracht is mild verdampt langzaam ochtendnevel kikkers zwijgen in de vijver eten nog hun buikjes rond op mijn terras gloeit nu het weelderige kleurpalet…

Je hebt mijn zwartste gal gekneed tot een rif van bloedkoraal genezen van de slangenbeet vloeit mijn tegengif royaal elke zee om te verdrinken verdampt in onze beker blijf op twee gedachten hinken verenigd zijn we zeker.…