Alle inzendingen over Versneden

Portret zoekgeraakt, jongen met een oud gezicht, gebleekt morgenlicht Achter prikkeldraad, wordt willekeur versneden tot lappenpoppen. “ Ieder is het kind van de rekening zijner daden.” S.Freud HTTP://www.pamapoems.nl…

Maar ach, sinds heden blijkt hij versneden door een Hollandse distillateur.…

nog effe dan is het lente met alle gemekker van lammetjes in de weide die worden versneden tot kroket of in de soep geholpen nagekeken door de ooi die haar jas kwijt is…

gedroogde halmen zwichten voor versneden kleuren in een gele februariwind een zwarte vogel steelt het laatste zaad het leven is grijpbaar zucht ze en wij nog ongeboren ©anno…

maandag past best op vaste basis dan consumeer ik je naakt en puur en stom verpak ik je terug in streepjesdas gekleed versneden ik zie je vast volgende week maandag past best…

Na de verveelde winterslaap ligt de polder weer open, gekapt door tijd, en stalen ploeg, wat in het verleden lag, in staal naar boven joeg, en aan de oppervlakte, vers besneden, verslapt de aandacht, wanneer de uitgebeende huid, zich openlegt in arbeid, mechanisch voorbereid, vervalt de aarde tot rust van eerbaarheid, in…

ik dans over scherven scherpte verbloedt mijn voeten lijden maar leiden niet goed cirkels in rood om mist aan te geven angst voor de dood vrij in het volgende leven ik wil alles doordansen versneden van pijn kies voor mijn vrijheid met jou in hier opgelost zijn…

Versneden leden groeien niet aan, De wereld draait door. De stok in de spaak brak de rijder zijn nek, Maar wie geeft het kreupelrijm een leven terug? De wereld draait door met verbittering over verloren perspectief.…

Het speenvarken, dat aan het spit langzaam driehonderd zestig graden wordt rondgedraaid en bruin gebraden, tot het voldoende is verhit en voor wie rond het houtvuur zit versneden wordt tot karbonaden, zal wel niet hebben kunnen raden, dat hem een eind wachtte als dit: want als je wordt gezoogd als kind, nog onder moeders vleesgewelven,…

Geluk op een steen gewet, met messen achter prikkeldraad tot lappenpoppen versneden.…

gekuste hartstocht en opzwepende passie voeren mij naar het zachte mos daar nog eenmaal de zonde beleven zonder berouw noch enige spijt in de herfst van het leven weer de bladeren voelen op mijn naakte huid jouw liefde laat mij groeien in kruinen van genot hemelse momenten als fijn versneden dope laten mij heftig…

tijd gaf mij de pen met het gifgroene gal strijdbare woorden waren er al venijnig krassend schreef ik een vlijmscherp betoog als monoloog aan de dood fileerde gevoelens tot op het bot versneed lange jaren hakte relaties kapot als helse apotheose hing ik mijn testament zonder eeuwigheidzegel in het leven te drogen door waaiende…

onze vader die in de hemelen zijt prijs uzelf gelukkig daar te wonen verlost van werken om den brode uw botten krakend tot de dood zie toch onze nood in ’t heden te moeten buigen voor de zweep in handen van de slinkse tollenaars die de akte van berouw versneden met het zwarte zaad van bedelaars geschreven en verleden op zand en loze beloften…

Het doktersmes dat haar versneed de pijn die zij daarmee vermeed zij hebben haar belogen. De zelfhaat die haar ertoe dreef en wat nu nog aan schade bleef zijn voer voor psychologen.…

dit zijn is het bindend pact de speling der natuur het vel strak op het frame van bestaan dat trekt met ‘t krullen van tijd mijn huid slinkt en krimpt mijn kim daalt neder verstrijkt tot avonduur bochel schaduw verzwindend het tafereel zo is mijn verschijnen versneden naar binnen het moment kromt naar willekeur de kruin uit zichzelf naar…

De vrijheid van dit bonte leven werd uiteindelijk toch versneden. Helaas verscheen dit kort bericht: De dichter.. is erin gebleven...…

We teren op verloren dromen Door het luchtalarm versneden Voor wie de straat weigert Rest er nog de goot Of wat daaronder loopt Een darm van beton…

Geen wilde shag uit een exotisch land maar eerlijke tabak, grof versneden. En zo bleef hij hondstrouw, deed hij gestand aan zijn banale dwangmatigheden. De pijp is uit , een kleine brand vermeden. Als stille getuige siert ze de kast Mijn vader, veel te jong overleden, verdwenen, maar zijn beeld onaangetast.…

De glans van een ander De stijl van de tweede Hem, zij, ik verander Zo ben ik tevreden Tevreden in leegte Een gapend gat Verborgen met een spiegel Waan, woestijn, waardeloos, waardevol Een huls Niet van mij Mij is vermeden Mij is versneden Tot gruis In stof Verwijderd, verdrongen, vergeten Wat is eigen Wat is ik Ik is verdwenen…

En in een waas van wanstaltige weemoed versneed hij de realiteit in een dubbelledige overpeinzing. Sperma is het verval te verschieten, dacht hij en het lichaam cumuleert naar verzadiging om zichzelf in de finaliteit te verliezen.…

De kim daalt neder uiterwaard het spant strekt zich uit de stand van de zon het moment kromt uit willekeur en zo is mijn vel versneden tot daar is het leven twee meeuwen vinken de horizon af het velijn van het zijn zout' 't water tot een zilte lijn de golven klauwen aan de dijken het zand geeft zich over bergen naamloos zonder getal…

ik spiegel je net anders dan je jezelf ziet je gezicht weerspiegelt niet wat ik voor ogen heb je talenten zijn versneden gedrag is heel sociaal geen wondertjes in heden alles grijzigjes modaal ik wil je anders meer gekte dat normaal je niet laten binden overleef maar de moraal ga zon verhitten zodat polen dolen en niet eeuwig pitten…

Het blijft een open brief Waarom gieten we verzen in een mal van gips met de ijdele hunker om later ook nog de versteende vrucht na te proeven het sap, de schil versneden op de tong Waarom schenden we ons gebit aan de blanke pit We verzegelen het bericht noemen het een gedicht Opgerold perkament in een koker gepropt een Save Our Souls…

ik versneed jou op wak hout streek sap en snippers langs ogen en lippen te koud na jouw grage storm ik vermaal jou in de vijzel van morgen vermengd met azijn, suiker, zout ik smeer jou onder de oksel het schroeit en wekt de klieren een rode roes in grijze kwabben het ontwent trager dan ik wens mijn tong smeult van gisteren je zit…

De koning lokt de leugen uit Zoeter dan de taart die hij uit de oven haalt Ze sloven zich uit in eeuwige beloftes Nog voor de taart versneden is Stampen ze dronken van macht Grof scheldend Met hun naaldhakken in zijn hart Hoe kan het ook anders?…

Smeulende tongen smelten Innig rillend Draden in een bloedlauwe bries Welig speeksel van de dageraad Een bron van bruisbelletjes Een lelie zou in haar voetsporen groeien Murmelt de profeet in zijn baard (Versneden kul voor de sul die knielt voor het gouden kalf) De dorst van haar vezels Bloeit roezig onder mijn vingers Het sap gloeit vol…

Ze zijn ad patres heden, De rokjes zijn versneden, Het goudleer ligt vertreden, Maar ’t geestje dwaalt nog om: Nog zoekt hij te overreden, En relt van zuivre zeden, In ’t oude heiligdom; Maar wie zich wijdt aan ’t heden — Hij zoek’ zich in ’t verleden Een spiegel voor zijn schreden: Doe wel en zie niet om.…

Ze zijn ad patres heden, De rokjes zijn versneden, Het goudleer ligt vertreden, Maar 't geestje dwaalt nog om, Nog zoekt hij te overreden, En relt van zuivre zeden, In 't oude heiligdom; Maar wie zich wijdt aan 't heden - Hij zoek' zich in 't verleden Een spiegel voor zijn schreden: Doe wel en zie niet om. 1860…

Versnipperd over het vage koren Versneden in duizend dolle deugden Die verder duren In een landschap dat laait. Ik wil het geloven en beloven Tegen jouw oor dat loom reikt naar gebaren. Zo voorspel je de rijzige rechter Die met de hamerslag jou uitzwaait. Zoet vonnis.…

Ach dokter, spieren vol verlamming zijn mijn dromen, de snijzaal vol met het vers versneden hopen in gemeen operatiekamerlicht. Ik val, pijn kromt zich hevig om betekenis als spierbal maar toch niet verder kunnen lopen. De ogen binnenin gericht, in het voorbije dat de toekomst is, waan ik mijn actueelste heden.…