Alle inzendingen over Vleugellam

mooie veren vloog jij rond in het leven zonder te bezeren raakte immer weer verwonde pennen kwijt luchtstromen namen je mee soms gepaard met strijd telkens verder om toch weer terug te keren dalend en stijgend van en naar hogere sferen af en toe vluchtend voor de werkelijkheid ik wilde je voor altijd beschermen en behoeden vleugellam…

ik hang niet biddend boven de grond noch vlieg ik over de heide ik foerageer noch eet ik nachtvlinders of een dikke rups vleugellam zing ik onvast wat deuntjes en als ik praat dan stotter ik…

vleugellam stort ze als een baksteen na al die harde voelt ze deze klap niet meer…

Een vrije vogel Gevangen in het patroon  Vleugellam gemaakt…

Maar ze is zo tam, kan het ook niet helpen, als hij reageert op wat ze zegt is ze gewoon vleugellam.…

Een zakenman uit Amsterdam dacht: aan mijn naam te horen ben ik sinds ik op aarde kwam voor 'n hoge vlucht geboren. Hij kocht Air Holland, net failliet maar toen kwam de belasting dus kocht hij Dutchbird toch maar niet Toen moest hij prompt de kast in voor 'n akkefietje in een tent op het Leidseplein: een strop uit al zijn persen kwam…

het nestkastje is leeg, de winter legt zijn ei denk vooral om de vogels, hoor ik je zeggen zul je vetbolletjes aan de bomen hangen verdomme, waarom toch het verlangen om jouw woorden in mijn mond te leggen als de vogels nooit meer zingen in mei…

Vleugellam, zou zich de geschiedenis herhalen met gedichten over de dood en het verval en liefde die bleef zwijgen in alle talen zelfs hoop, toch ooit een vriend bevond zich dwalend in een dal waar het hart sprak als een mond en het brein zweeg over pijn sliep een taal zonder venijn vleugellam, hadden we willen beweren maar de mystiek…

Met koffers naar een tijdelijk verblijf zonder bagage aangekomen in de eeuwigheid het pad ligt donker vol verwarring en wanhoop de toekomst in slijk verdwenen de uitgezette koers blijft voor altijd een streep door de rekening we wandelen op gebroken glas op de flanken hangen zwart en onbewogen de gordijnen God schiep het licht wie…

Zo pas nog stond je vredig voor de kramen Lichtjes versierden de avond en vaag klonk gezang, zoemend op de achtergrond De gevederde vleugeltjes van een kerstengel bewogen zachtjes in de wind Maar, jouw hand bleef hangen in de lucht Felle lichten verstierden de vrede die avond nog voor de kerst In Berlijn Donderend geraas…

eenden op het water als zwemvogels met drijfveren... doch schijn bedriegt in de boot genomen zijn ze allen weerloos…

Wie wil zichzelf steeds redden, handhaven en trots zijn op eigen overwinning? Heersers der wereld geven sterke leiding aan mensen van dwalen of in goede haven. Gods adem zal scheppend, bekend voortdraven, treft regerend huis en zwervende eenling, kan beiden doen glanzen vol zegening, neer leggen als moe gevlogen raven. Het hoog vernuftige…

ijzeren vogels staan aan de grond genageld vleugellam in rij…

duifje van papier olijftak in de snavel wit en vleugellam in gestolde rust hoe komt zij ooit tot leven wanneer vliegt zij uit? hoeveel stilte past in vredesnaam herdenken noemen van je naam? kan vrede passen in twee minuten zwijgen stilgevallen tijd? is vrede een duif vleugellam op wit papier voor eeuwig in rust?…

Als vlinders komen zitten op je handen en je voeten likt elke gehuilde traan die het leven vangt op donkere dagen en de slapeloze nacht weet dan dat na diep verdriet ooit weer toekomst lacht dan zweven bloemen in je haren geurend als de mooiste zomerdag jou een blauwe hemel aanreikt die langzaam aan de kimmen trekt waar nieuwe hoop…

in de nacht omsingelt zwart water het hart het heeft geen weet van verlangen dat ademen kan vleugellam hart dat licht in gesloten handen draagt het niet openen kan…

Je ligt daar maar gestaald te wezen gespreide armen in het stadse nat vleugellam met de zijdeuren open blik je mij nu zo troosteloos aan terwijl je mijn natte koffer behoud en ook mijn geliefde voorleesboek Niels Holgerson's ganzenvlucht…

De KLM was ‘onze’ maatschappij Ze stond symbool voor ondernemingskracht Werd vleugellam gemaakt door Franse macht En lijkt haar glorietijd voorgoed voorbij Wie doet er op de KLM een bod Als cybergame voor online reisgenot?…

de dromen in haar hoofd belandden onder haar voeten niet vleugellam geslagen nog geen korstje op de wond alleen het allerzachtste komt tevoorschijn een wenkend perspectief de liefde alleen telt het strijklicht streelt haar rug…

Dansen, blijven dansen vleugels in de storm lamgeslagen vleugellam dansen op het ritme van brekend water op scherven onder mijn voeten knarsend om mijn zinloos verzet ik dans mijn ronde op het dek van het zinkend schip…

Ik voel me als een vogel, die vleugellam strompelt. Ik voel me als een vis, die in de afslag ligt. Het wordt de hoogste tijd, dat ik moeiteloos ga leven. Als een vis die water klieft. Vliegend als een vrije vogel. Zelf en zelveloos geliefd.…

ik vraag dit voor mezelf sinds ik pensionada ben vergeet ik vaak de helft van de week en van de dagen voor de uren ben ik bang maar minuten kunnen vliegen zonder vleugels. vleugellam zit ik hier maar wat te typen en de dagen duren lang…

Eindelijk lente pluk ik tulpen tot een boeket Voor haar die me lief is Voor kort of lang gemis Voor harde woorden of stil zwijgen Voor het plotse vleugellam Voor met ruzie dreigen Voor haar die me lief is Pluk ik tulpen Stuur ze niet uit Amsterdam.…

Een vechter in gezamenlijke strijd Raakt vleugellam als hij als zwakste schakel Een joint mist, een scharnier van een tentakel En toe moet zien hoe gaza wordt 'bevrijd' als bibi onverminderd door gaat vechten in weerwil van humanitaire rechten…

In plaats van daar zijn pluimvee vet te mesten zit die nu, vleugellam, zélf in de nesten.…

Kaarsen met een flakkerende vlam muziek aan… ik ben even vleugellam; de jeugd noemt het “chillen”... voor mij is het: niks willen. De accu wordt opgeladen Oren open, ogen dicht de wereld even uit het zicht. Door de magie van de muziek doe ik gewoon aan “Struisvogelpolitiek”…

Murw gebeukt door De golven van de Oceaan die leven Heet, overspoeld door Golven van een te Zware storm op zee Een mens - vleugellam Als wrakhout aangespoeld Op het verlaten Strand van mijn jeugd - Bij 't uitblazen Van welhaast de laatste aam Tot leven gewekt Door het luide krassen Van meeuw en stern - zij Zweven schitterend…

Vleugellam is het met ogen bezaaide monster Argus, hij waakt, kijkt toe... machteloos. Doch houdt alles in de gaten, maar zijn ogen zijn moe. Al het onrecht en leed dat hij zag en nog ziet op aarde, welke hulp mag nog baten...?…

Siberisch kil en eenzaam hart opwarmen, ergens een plicht Echt niet zware opdracht - ieder heeft recht op wat licht -. Oortjes wijd open en het levende wezen laten luchten Des avonds in-tevreden inslapen, prachtige vruchten. Huisdier het onvermogen te delen, geloof dat nooit Ze hebben beslist ook pijn en nood. Vleugellamme ademende elementen…

een mens zoveel verdragen kon kwetsbaar als hij als was , volgde gordelroos , oh die zenuwpijn hoe sterk moet een mens dan zijn, wat hem in enkele weken overkwam vloog naar Montpellier door zoon en dochter begeleid ik weet, het laat zich lezen als een klaagzang maar die drang, ik moest het even kwijt ik zag mijn zoon daar liggen vleugellam…