Alle inzendingen over Wij hebben alles nog

Wij mensen zijn de golven niet. Wij zijn als water dat stroomt. Wij zijn bloed dat vloeit. Wij zijn de wolken niet. Wij zijn als de wind die waait. Wij zijn adem die door longen blaast. Wij zijn de kosmische straling niet. Wij zijn elektronen in neuronen, die als liefde door onze breinen razen. Wij zijn onze eigen gedachten niet.…

Wij zijn getuigen. Wij transformeren. Wat wij wij noemen komt en gaat. Wij zijn alles. Wij zijn niets. Wij zijn al wat was. Wij zijn alles wat bestaat.…

wij kunnen niet, kunnen wij? wij kunnen niet ademen de lucht zit onder het water het water draait in de soep de soep stroomt over de stoep en komt aan de koekjes en de koekjes zijn wak van het water. wij zuigen en zuigen wij zuigen ons vol denken wij maar wij worden gezogen wij dat is al want niets kunnen wij niets van dat al.…

Zeg schat, als ik nu eens in de relatie Het woordje 'ik' vervangen zou door 'wij' Word jij dan weer wat aardiger voor mij En dat ik je dan niet zo vaak meer kwaad zie Daar trap je dus niet .., da's jóuw conclusie IK weet alweer genoeg..WIJ hebben ruzie!…

beminnen wij elkaar als vroeger nog zijn wij twee lichten nog van één licht passen wij samen nog in één gedicht of minnen wij enkel maar de weemoed weg zijn wij samen eenzaam nog of zelfs dat niet meer…

warrige stegen waar schaduw om yoghurt honing en noten vroeg en altijd wel een plek waar het zacht was en zoet en wij…

Bladeren vallen voor ons versieren het pad waarover wij dwalen herfstkleuren lichten op met de zon wij lichten op met de laatste zonnestralen de laatste regenbui van vandaag heeft regendruppels achtergelaten glinsterende bladeren alsof belegd met kleine karaten zingende stilte om ons heen het zuiverste geluid dat bestaat alleen de wind…

Jij en ik Waren *wij* 't Is voorbij Ooit hecht verbonden Nu ben ik weer vrij Jij en ik Waren *wij* 't Is voorbij Jij hoort nu bij haar Niet meer bij mij Jij en zij Zijn nu *wij* 't is voorbij Zij vormt jouw *wij* Ik ben nu zij…

Zij aan zij jij en ik werden wij.…

Als water en zee zijn wij onlosmakelijk verbonden. Als water en vuur zijn wij in staat elkaar te verwonden. Als weer en wind zijn wij afhankelijk van elkaar. Als zuurstof in de Iucht zijn wij altijd voor elkaar beschikbaar. Als Iucht en warmte zijn wij supplementair aan elkaar. Als jij en ik staan wij altijd voor elkaar klaar.…

Wij samen aan het strand Wij samen hand in hand luisterend naar wat de zee fluistert Wij samen op het strand elkaar kussend in het zand Wij samen in de zee er is niemand; alleen wij twee Een stroom van liefde voer ons mee Wij twee, even één…

wij zijn wie we zijn, wij zijn onszelf, wij zijn 'raar' wij zijn anders samen, daar hebben we voor gekozen heel bewust we wisten dat het ging komen minachtende blikken gefluister over ons net te zacht om iets van te zeggen net te hard om te negeren wij gaan door met ZIJN wie we eigenlijk willen zijn gewoon wij.' en WIJ zijn er trots…

Wij overschaduwen vorsten Wij slaken gaarne Onz’ boeien Wij zij geprezen Door Wij en door Ons Wij schuwen daden niet, dorsten Wij immers niet te verfoeien Wij, Ons gelezen De les, met een frons? Wij bonzen luid op Onz’ borsten Wij talmen niet uit te roeien Wij die niet vrezen De wrake van Ons…

daarvan worden wij zo medelevend dat wij gaan letten op onze lijn…

en somber maar de hele belommerde bestaansdrift zien wij monterder wij zijn het opgeklopte schuim dat op capucchino’s staat de schaduw onder de schotels die niet weggaat het niet platgevallen leven in de sterren van kaneel de wuivende bomen, de zangerige wind in je struweel wij zijn de boekenruggen waar de grim van is afgewreven wij zijn de…

Wij hebben waarden Wat in ons is Heeft voor ons betekenis We zwijgen Over de stemmen in het land Wij zijn niet links niet rechts Wij staan aan de kant We leven in een cirkel Die we hebben gebouwd om ons heen Wij geloven in liefde In het leven als fenomeen Wij hebben de aarde Zijn uit de klei Wij geloven in waarde dragen En stellen vragen…

Overal waar wij naar toe gaan en vandaan komen zijn we gericht op een doel. Bezigheden soms een heleboel, deze nemen ons in beslag. En wij staan er niet echt bij stil, nog geen uur, noch dag. Doch ze gaan voorbij en veelal achteraf merken wij dat we een eind verder zijn in de tijd.…

toen waren wij onder de schaduw van de bomen waren wij in het hoge gras bij de waterplas toen de tijd stil stond toen waren wij half slapend wakend dromend een zomermiddag lagen wij daar hand in hand toen de tijd stil stond zo lang geleden weggesneden uit de tijd een herinnering van het hoge gras van de schaduwen van bomen…

zijn wij dan nog wel jij en ik of zijn jij en ik dan alleen nog wij……

We zijn wie wij zijn en daar is geen ontkomen aan We zijn wie wij zijn in een geprojecteerd bestaan…

maar een pinkbeweging van de ingezetene bezegelde het droeve lot der bedrijven, en wij werden wij, en wij (da capo)…

waren het in gelukkigere tijden Wij waren het tevreden met elkaar Wij waren het en wisten niet van lijden Wij waren het toen het gebeurde in dat jaar…

Ik kan de strijd niet volhouden Ga ik nog wel door je gedachten Kunnen wij nog wel van elkaar houden Kunnen wij ons gevoel nog wel verzachten Is er nog wel wat van ons over Of worden wij voor elkaar steeds dover Ik heb je nodig schat Is de gedachte die je verwacht Wat als ik ineens weer van je houd Wanneer is het weer vertrouwd Kom…

wij moeders weten nu toch wel dat we bij elkaar uit kunnen huilen, praten en luisteren naar elkaar wij sluiten niemand buiten.…

Spreeuwen honderdvoud Rondedans in avondzon Wij-synthesevlucht…

wij doen er toe! Wij en onze wereld wij in onze wereld wij met onze wereld wij na onze wereld... Dat doet er toe! Deze hartenkreet draag ik op aan Annemarie Schrijver van "Het Vermoeden"!…

Een jaar geleden jij en ik en nu samen WIJ.... Het voelt niet verstikkend en we kunnen blijven drijven, omdat belangrijk is dat wij ook jij en ik kunnen blijven. Zware donkere wolken hingen boven ons hoofd, maar wij hebben altijd in onzelf geloofd.…

onder de paarse lucht verbrokkelen torens jammeren stemmen op gebarsten aarde splijten huizen in het matte maanlicht vertrekken goden in doodse stilte wie zijn wij mensen?…

Straks als wij zullen slapen en onze ogen dicht zijn gevallen zullen ergens in de wereld honderden geweerschoten knallen straks als wij zullen slapen en niks om ons heen meer horen zullen er vele mensen sterven en wordt er nieuw leven geboren straks als wij zullen slapen en niets van dit alles bemerken zijn er overal op de wereld mensen…

Zo draaien wij jaren, maanden en uren om elkaar heen. En dan is er geen kunnen of willen meer: Wij zijn.…