Alle inzendingen over Zwaar Gemoed

Ik staar al uren naar mijn lege glas De wereld is vergeven van problemen Ik wou dat daar een oplossing voor was Ach, waarom zou ik zelf niets ondernemen Bedenk ik wel eens met een zwaar gemoed De wereld is vergeven van problemen En er is niemand die er iets aan doet Zo diep zijn wij als mens dus al gezonken Bedenk ik wel eens.…

mijn schoen bleef leeg, geen kruid- of pepernoot zou een verkleumd en zwaar gemoed verblijden nog erger werd mijn ondermaanse lijden toen ook met kerst geen kruimel overschoot ik haat ze diep, die vrekkige bejaarden met luizige en valse witte baarden…

Ik staar al uren naar mijn lege glas De wereld is vergeven van problemen Ik wou dat daar een oplossing voor was Ach, waarom zou ik zelf niets ondernemen Bedenk ik wel eens met een zwaar gemoed De wereld is vergeven van problemen En er is niemand die er iets aan doet Zo diep zijn wij als mens dus al gezonken Bedenk ik wel eens.…

Als een vrijheid zonder scherpe randen, zonder exodus, zonder muren, zonder ijle lucht, of zwaar gemoed. Is er een vrijheid zonder herrie, in stilte, in kalmte, in rust, in vrede, in de koestering van lommerrijke schaduw.…

maar in jullie wereld verdraag ik al tien jaar het hacken en stalken in mijn stad de veiligheid voorbij u slaapt wellicht door alles heen en draait u nog eens om ver van mijn bed geen zwaar gemoed toch beste dames en heren is het uw neus die dagelijks bloedt…

er is een diepte die ontneemt het licht met oneindig gewicht en zwaar gemoed dat omhelst het hart zo dicht dat het welhaast stikken moet verder dan de einder gaat dit niet stiller dan zwijgen zonder woord met ruimteloze aarde in het verschiet in een zucht door niemand gehoord verder van huis door asbreuk en onbalans een steen die van de…

Hij vertelde de geneesheer over zijn zwaar gemoed. De dokter zei:" ik zou het zo niet weten, Het komt niet van een virus of wat u hebt gegeten". Hij werd verwezen naar een specialist. Die zei al snel:"Uw huisarts heeft zich niet vergist". Hij werd opgenomen in een kliniek, Voelde zich gelijk nog beroerder en doodziek.…

de actualiteit vandaag de dag: slecht weer, zwaar gemoed pessimisme verdrijft de lach omdat er zoveel 'moet' mensen 'moeten' naar het werk mensen 'moeten' naar een feest mensen 'moeten' naar de kerk mensen 'moeten' weten waar je voor het laatst bent geweest ik zou zou graag zien dat het woordje 'moet' mag verwijnen we gaan…

grote dag van zijn vertrek de noorderzon hoefde niet te schijnen zolang de tegenslag maar niet zo intens zou zijn dat hij met zijn hart niet vooruit komen kon waar de lang verlangde bossen ook liggen mochten veel vochtiger zouden zijn ogen nooit meer worden van blijdschap en zijn verdiende vrijheid in keuze zijn ziel had hij altijd met zwaar…

Er kwam een zonnestraaltje bij Maar met een beetje zwaar gemoed Een dag in de zomer je was 4 Uit school, ik wacht, en daar huppelend, Met de zon op je gouden haar, Zeg je mam ik hou van jou En mijn grootste geluk is daar.…

valletjes gordijnen liepen zoutpilarig tussen de berlijnen sleepend met zondagschoudertassen vol met pepermuntjes die ze blijmoedig ogenschijnlijk droevig door de kerk heen zogen om niet inslaap te preken daarna weer saai en tegendraads uitjagend psalmen galmen en schoorvoetend om de strenge dood niet mooi want hun lichaam orgelde zwaar…

zich bij mij soms zomaar overdag vooral als ik de zon weer opnieuw niet aanschouwen mag misschien begrijpt u een beetje wat ik bedoel komt voort uit de troosteloosheid van het Nederlandse weder dat reflecteert bij mij niet aan 't voortschrijden der dagen noch verandert het iets aan het vullen onzer magen slechts één zonnestraal maakt mijn zware…

Huilend om het duister verleden Vallen zware regendruppels Langs mijn uitgestoken armen Als stille getuigen naar beneden Zingend over stille wateren Fluistert de wind over mijn meer Hoor hun troosteloos lied in de stilte Vermanende woorden strijken zacht neer Draai me langzaam van hen af Kijk niet langer terug naar het duister Regen en…

En ondanks haar zware gemoed beheerde zij het eiland goed; bespeurde ze lijden of nood dan was haar medeleven groot, bood ze hulp daar waar ze maar kon, wat haar de liefde des volks won. Armen werden niet vergeten, kregen van haar goed te eten. Als je een geliefde verloor dan bood ze een luisterend oor.…

alleen grote zware woorden omschrijven mijn gemoed ook slimme metaforen doen het meestal goed op een schaaltje afgewogen staat dan weer een woord de tranen in de ogen omdat het zo bekoort "afdruiprekje"…

Want een opgekropt gemoed, Voelt zwaar en is niet goed.…

Daar stond hij met zijn glas omhoog niet voller dan zijn gedachten hij stond al lang te wachten maar niemand geloofde wat hij loog zijn hoofd werd moe, zijn gemoed te zwaar dus liet hij zijn bedrog maar daar achter op de bodem van het glas, voor de afwas…

maar nu is mijn stem welhaast bevroren en mijn lever zwaar ontstoken zo overleef ik de weerwraak van de winter niet. inwendig plooit mijn gemoed tot barstens toe.…

Mijn ogen weerspiegelen mijn gemoed Dof, ellendig en niet blij Mijn wereldje weer op zijn kop Door al die rotte tobberij Ik wil vluchten uit mijn lijf Maar, vluchten kan niet meer Ik voel me waardeloos vandaag Bidden wil ik, maar onze lieve Heer antwoordt niet op aanvraag...…

Ik ken de diepgang van mezelf niet meer. De standvastigheid onder mijn voeten, heeft plaatsgemaakt voor een diepe kuil, waar ik niet meer uit kan. De zoete voorsmaak van het begin, is weg, de bittere nasmaak, blijft op mijn tong. De woorden van vroeger, zijn nog alleen stille klanken. Het lichaam en de ziel zijn nog één. Het hart…

Vluchtige, schuwe schaduwen waardoor de nacht de ogen sloot, glinstert verse sneeuw op zerken van hen die leefden en er boven wier gemoed in aarde slaapt, het licht heeft z’n baan verlaten, de tijd waait nieuwe dromen schoon op de hoofden rust de keizerkroon, het zicht op de kortste dag is dood.…

In knus aansluipende schemer laaien de vlammen van het smidsvuur vol arbeidsdrang, laten hun welluidende knetterzang langs aambeeld, handen en wachtend bier waaien. Om de schuimpul blijft rossige gloed draaien, trilt telkens blij verrast, dan even bang. Drank en schijnsel spelen de werkdag lang, willen de smeden met nieuwe smaak paaien.…

Waardoor ik dinsdagmiddag heb gemerkt Dat haar gemoed ook mijn gemoed bewerkt.…

nachtelijke gedachten kruipen onder de huid te veel om te bevatten te groot voor het gemoed de Zwitserse zwarte koeien brengen me op de koebellen geluid door vrienden uit de Alpen voor mijn dode broer het traditionele klingelen valt me zwaar hij heeft het vaak gehoord ik kan mijn broer nooit meer vinden we verloren elkaar uit het…

Wie met bezwaard gemoed de lucht in wil Moet voortaan dieper in de buidel tasten Wie zwaar is krijgt nu afgewogen lasten Want anders staat de industrie straks stil Het vliegvervoer heeft vreemde nieuwe wensen De luchtvaart is voor Kleine Lichte Mensen…

Dra kunnen zij het niet meer dragen, lossen ze de regenvloed, zware druppels storten neder, zwaar, loodzwaar als mijn gemoed. Iets onheilspellends lijkt op handen. In de verte de eerste regenzuil, 'k voel een felle weemoed branden, diep vanbinnen,... en ik huil.…

Dan wordt het nacht, de laatste zware plank. Het einde van m’n bovengrondse dagen, een feestdag voor de wezens die gaan knagen. Resteren zullen knekels: lelieblank. En wee degenen die mij moeten dragen. Zij zullen niet beladen zijn met dank. De dode in de kist, beslist niet slank, zal van de kraaien heel wat veerkracht vragen.…

Het is zwaar maar waar haal je toch de kracht vandaan Je vechtlust en heel veel rust De strijd tegen de tijd Elke dag soms een lach soms een traan laat maar gaan Ik bewonder je BIJZONDER.....…

als zonden zwaar weegt ieder jaar van spijt je oude stoel staart leeg en koel verwijt ik wil mijn leven in verhalen geweven kwijt stem zonder kracht verdwaalt in de nacht van andere tijd…

bij iedere toets wordt mijn muziek weer zwaarder de toon weer dieper het verdriet weer zo dat er geen mens is die ook maar bevatten kan waar in mijn instrument de pijn verborgen zit…